Door Annemarie Wisse
Ik zag hem uit de auto stappen op het Binnenhof, strak in het pak, donkergrijze haren. Ik dacht meteen ‘Nou, hij heeft in ieder geval de ‘looks’ van een minister-president.’ Met zelfverzekerde tred en korte glimlach naar de camera. Als stereotype valt hij helemaal in het hokje ‘competent’: als deze meneer zich iets voorneemt dan gaat hij het ook waarmaken.
Maar ja. Dat is lang niet het enige wat je wil van een president. Je wil iemand die je vertrouwt, die lastige beslissingen kan nemen, daar rustig onder blijft. Iemand die er voor ons allemaal is en transparant. En een beetje verbindend is wel zo prettig. Kortom: superbelangrijk dat iemand zijn intenties kan waarmaken. Maar wat zíjn de intenties?
Dan de persconferentie, het volgende beeld. ‘Het zal voor veel mensen een verrassing zijn dat ik hier sta.’ Hij geeft erkenning aan onze gedachte ‘wie is die kerel?’. Dat is een puntje op warmte.
Een kleine persoonlijke noot, we hebben wat gemeenschappelijk. Dat schept ook vertrouwen, hij durft wat van zichzelf te laten zien.
Ik hoor vaagjes dat hij uit het Oosten van het land komt. Voor mij nog een puntje op warmte erbij: dat klinkt niet als iemand die met een zilveren lepel in de mond is geboren. Rijke mensen moet je een beetje wantrouwen, fluistert mijn stereotyperende brein, want iemand met veel geld zal wel eerder aan z’n eigen belang denken dan aan het mijne.
‘Ik had ook niet gedacht dat ik hier vandaag zou staan, dus die verrassing geldt ook voor mij’. Een kleine persoonlijke noot, we hebben wat gemeenschappelijk. Dat schept ook vertrouwen, hij durft wat van zichzelf te laten zien.
‘En uiteindelijk moet je voor jezelf de vraag beantwoorden: zou ik iets goeds kunnen doen? En dat antwoord is: ja.’ Een ferm ja. Korte stilte. Deze meneer durft stellig te zijn en ruimte in te nemen. Dus dat sterkt weer het beeld van competentie. Het gaat goed met mijn eerste indruk van Dick Schoof.
Ik denk meteen: mooi zo, gescheiden geweest dus ook gewoon van deze tijd en met menselijke missers.
Wat me verder opvalt is dat hij ook een beetje netjes antwoord geeft. Hij staat stil, maakt stevig gebaren, maar het is niet heel relaxed. Hij staat keurig rechtop, precies waar hij hoort te staan. Zou hij een klein beetje zenuwachtig zijn? Hij ziet er ook wel behoorlijk moe uit. Hij heeft ook uitgebreid met z’n kinderen gepraat en met z’n vriendin, zegt ‘ie.
Ook prettig. Ik denk meteen: mooi zo, gescheiden geweest dus ook gewoon van deze tijd en met menselijke missers. Ik weet zelf ook wat scheiden is, maar die overeenkomst zal niet iedereen ervaren. Of zou hij vriendin tegen de moeder van z’n kinderen zeggen? Lekker onconventioneel. Heeft ook een nachtje wakker gelegen over deze beslissing: Dick is geen machine. Kleine ‘imperfecties’ maken iemand betrouwbaar. We weten zelf ook niet altijd meteen wat het beste is en dat je met het hele volk deelt dat je met je familie praat, brengt je als leider ook een beetje dichterbij.
Dat hij nog een tikje ongemakkelijk staat, maakt hem ook wel weer sympathiek. Je hoort een beetje overdonderd te zijn
Maar goed. Dan komen de vragen van de journalisten. ‘Gaat u aan de leiband van Geert Wilders lopen?’. Daar verwerpt Dick Schoof het frame moeiteloos. Iets met leibanden, daar heeft hij niets mee. Zonder twijfel, dus weer een puntje op competentie voor Schoof.
Dan vraagt iemand of hij sympathiseert met de ideeën van de PVV. Hij schudt zijn hoofd, kijkt even naar beneden en lacht in zichzelf. Heel even vind ik Schoof niet zo transparant. Wat denkt hij hier eigenlijk? Hij geeft een keurig antwoord. ‘Ik ben partijloos’. Even weet ik niet precies wat voor vlees ik in de kuip heb: waar zou hij voor staan?
Het houdt voor mij wel de score overeind: een competente man, en ik heb ook de indruk dat hij wel in het algemeen belang zal denken. Hij luistert goed, geeft wat neutrale antwoorden. Maar dat hij nog een tikje ongemakkelijk staat, maakt hem ook wel weer sympathiek. Je hoort een beetje overdonderd te zijn.
Ik vind het allemaal erg spannend dat nieuwe kabinet en ik weet niet zo goed of deze regering een regering voor iedereen wil zijn. Ik weet ook niet wat het gedachtegoed van Schoof is. Moet nog informatie gaan verzamelen. Maar een beoogd minister-president die zo’n eerste indruk achterlaat, geeft al een wat een minder onrustig gevoel. Ik ben heel benieuwd hoe deze eerste indruk zich zal ontwikkelen.
Annemarie Wisse is mede-eigenaar van Nobbe Mieras, trainingsbureau in presenteren
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!