"Geen Commentaar" ergste zinnetje binnen PR?

"Diervoederproducent Nutreco geeft "geen commentaar' op het bericht in het Financieele Dagblad dat het bedrijf een bod voorbereidt op branchegenoot Provimi. Dat stelde een woordvoerder dinsdag." Weinig PR-adviezen die zo vaak averechts uitwerken als het advies om "geen commentaar" te geven. Je kunt net zo goed zeggen: "Ja, ik ben schuldig", want dat is hoe die zin meestal wordt geïnterpreteerd. Mensen die gebruik maken van "geen commentaar" denken ook vaak dat dit slim is, omdat ze ze dit gezien hebben op tv en in films. Echter, de zinsnede "geen commentaar " is een juridisch instrument, en heeft weinig of niks te maken met PR.
En nu we het toch over juridische instrumenten hebben - al dan niet met spectaculaire PR-bijwerkingen - wat te denken van de Super Injunctions in Engeland?

Door het (wan)gedrag van de Engelse roddelpers is er in dit land strikte wetgeving ontstaan die bekende Engelsen met een door een rechter uitgesproken "super injunction" beschermt tegen het publiceren van feiten en verhalen over hun privéleven. Zo'n Super Injunction blijkt een belangrijk juridisch instrument om onwelgevallige berichtgeving te voorkomen.
Werkt helaas minder goed in een Web 2.0-wereld. Voetballer Ryan Giggs schakelde een zeer dure jurist in om iedereen te verbieden ook maar iets te zeggen over hem en een vermeende buitenechtelijke relatie. Iedereen betekende wat hem betrof ook echt iedereen. Toen dus zijn naam en de affaire opeens overal op Twitter verscheen, deden zijn advocaten zowaar een poging Twitter tot zwijgen te brengen. Of in elk geval alle 'in overtreding zijnde' Twitteraars met naam en toenaam uit te leveren aan het Engelse Openbaar Ministerie... Inderdaad. Hilarisch! En het effect daarvan? Meer tweets dan ooit over dit onderwerp. Ik denk bijvoorbeeld niet dat ik ooit van Ryan Giggs en zijn slippertje gehoord zou hebben, als deze domme juridische acties niet zouden zijn ondernomen. De hele actie is volledig averechts uitgepakt. Old school legal & PR meet the new world.

Bij het omgaan met vijandige of negatieve vragen, is het denk ik het beste om kalm te blijven en je antwoorden gewoon kort te houden.
Tegelijkertijd is het goed om te onthouden dat er wellicht wel andere zaken zijn die je zou willen zeggen. Zelfs momenten van crisis en conflict bieden een kans om je eigen boodschap te communiceren. Zo kan een vraag als "Bereidt uw bedrijf een bod voor op Provimi?" ook beantwoord worden met: "Helaas mogen wij over zulke zaken geen uitlatingen doen... maar het is zo dat Nutreco er op dit moment erg goed voor staat, met marktontwikkelingen als..."

Hierbij nog wat meer suggesties - met dank aan PRdaily - die wellicht nét iets beter zijn dan "geen commentaar":

1. Ik heb niets te zeggen over dit onderwerp.

2. Dat is niet wat ik hier kom bespreken.

3. Ik ben niet in staat om hierover te praten. (dit alleen als het inderdaad juridisch niet mogelijk is, anders maakt het je tot leugenaar, niet echt beter dan het gebruik van "geen commentaar")

4. In het geval van een beursgenoteerde onderneming als Nutreco: Wij gaan nooit in op geruchten.

5. Nee (als het inderdaad een rechtstreekse vraag is, die een onwaarheid betreft. Als een journalist je rechtstreeks vraagt of je commentaar hebt op iets, dan is antwoord 1 opnieuw het beste. Vaak is zo'n vraag ook bedoeld om je te laten antwoorden met "geen commentaar"...). Overigens is 'Nee' zeggen terwijl je 'Ja' bedoelt natuurlijk helemaal fataal. Zie James Sharpe van de PVV.

In de (Amerikaanse) literatuur kwam ik nog tegen:
6. Glimlachen en niets zeggen. Hoewel dit geen echte antwoordzin is, werd dit toch als goeie optie gezien onder het motto: media kunnen niet herhalen wat je niet zegt. Maar... is dat dan niet precies wat Ella Vogelaar deed? En waardoor ze na het beruchte GeenStijl-interview door de zijdeur af moest?
Niet helemaal. Ze zei eerst wel een en ander, en werd toe nijdig, zei even niets, en toen weer iets nijdigs. Dat hielp allemaal niet. Sindsdien hebben we deze interviewtechnieken via PowNed nog vele malen gezien, met nog regelmatig desastreuze uitkomsten...

Maar het blijft allemaal behelpen. Is er ooit wél en goed moment om "geen commentaar" te zeggen?
Iemand een suggestie voor een ander alternatief?