Rocco Mooij geeft wekelijks zijn oordeel over de wereld van communicatie & reputaties. Dit keer: Thierry Baudet, Shell en het CBS.
Thierry Baudet 4,5
Liever maken we hier geen woorden vuil aan de heer Baudet. We houden het dus kort. Ik zag een filmpje waarin hij ondervraagd werd door een even ambitieuze als onnozele verslaggever van omroep RTV Connect. Ik maakte me over twee dingen zorgen: de toekomst van de regionale omroep én van het democratisch bestel.
Als het polderextremisme van Baudet niet zo benauwend en benepen was, zou je het interview zelfs grappig kunnen noemen. Compliment voor de heer Baudet; zijn kalmte bij zelfs de meest onzinnige vragen was inspirerend.
Het fascinerende van het fenomeen Baudet - te veel eer, ik geef het toe - is dat je er maar niet achter komt of hij die modderige onzin werkelijk meent of dat hij louter provoceert in de wetenschap dat zijn fans zachtjes smullen op de achterbank.
Ik ga voor de eerste optie. Ik geloof in het goede in de mens en in de mogelijkheid tot verbetering.
Chronisch cognitief dissonant, zou je de geestesgesteldheid van de heer Baudet kunnen noemen. Zoals een alcoholist zijn verslaving goed wil praten – flavonoïden zijn gezond! – en de roker verwijst naar een opa die 90 werd op een pakje Zware Van Nelle per dag, zo laaft Baudet zich aan het genie dat Poetin heet. Poetin, de Milde. Poetin, slachtoffer van de provocaties van het westen.
Hoe dodelijker de bom, hoe sterker Baudets geloof in de voormalig KGB-agent.
Je moet het zien om het te geloven.
Tegelijkertijd valt het in Baudet te prijzen dat hij niet met iedere wind van het publieke sentiment meewaait. Hij blijft bij zijn onverkoopbare ideeën over het Oekraïense gevaar.
Baudet ziet geen Russische bombardementen op Oekraïense burgers, hij ziet dat Oekraïne al acht jaar burgerdoelen aan haar oostgrenzen bestookt.
Het is maar naar welk Journaal je kijkt.
Ga zo door, Thierry. Moge het je al je zetels kosten.
Shell 4
Nu er tot ver voorbij de Oeral nergens nog een colaatje, een BigMac of zelfs maar een schrale kipnugget te krijgen is, gaat het met de gezondheid van de Russen de goede kant op. In de oude vervallen stadswijken daalt het overgewicht naar verluidt sneller dan de waarde van de roebel.
Zo heeft zelfs een smerige oorlog zijn onbedoelde bijeffecten.
Het interessante aan de boycotsunami is dat boycotten alleen niet meer genoeg is. Natuurlijk boycot je! Het moment waarop je het bekendmaakt, daar draait het om! De oorlog brengt een nieuwe dimensie aan in het reputatierepertoire.
Timing is de ultieme driver.
De afgelopen week buitelden grote internationale ketens over elkaar om met de wereld te delen dat de boel tijdelijk op slot ging.
Een ware boycotestafette tekende zich af. Snelheid was geboden.
Want hoe leg je aan je kinderen uit dat je pas in juni ’45 bij het verzet bent gegaan?
Lakmoesproef: was het uit eigener beweging of onder maatschappelijke druk? Morden de aandeelhouders, was je aarzeling #trending? Was je de eerste, de tweede of wachtte je nog even met een ‘statement’ op je website over hoe vreselijk je die oorlog vindt en dat je overweegt om…enz., enz.
Te laat! De concurrent heeft alle panden in het oude tsarenrijk reeds gesloten, neemt het verlies en betaalt het personeel desondanks gewoon door. Tien bonuspunten voor Ikea. Of wat dacht u van Damen Shipyards, waar – passend voor een scheepbouwer – het kompas wel op het zuiver ethische noorden stond afgesteld. Hier werd een besluit uit het hart genomen, al gaf men ook ruiterlijk toe dat het werken lastig was onder deze omstandigheden.
De moraal: wie blijft is een boef, een plurk, een door aandeelhouders of plat geld gedreven monster. Maar ook voor treuzelaars is geen begrip in tijden van oorlog. Ze missen de laatste trein op het reeds verlate station. Ze worden bestookt met negatief sentiment.
Het luistert nauw als alles wat goed is goed is en alles wat fout is fout.
Argumenten dat de organisatie complex in elkaar steekt – Coca-Cola – interesseren ons niet. Concurrent PepsiCo- veel groter in Rusland – was al weg voordat Coca-Cola onder de druk bezweek. Wel blijven en tegelijkertijd geld overmaken aan het goede doel, zoals Burger King doet: een Sywertje. Wij komen er niet meer, ook al vinden we hamburgers best lekker.
Het bontst maakte voorheen Koninklijke Olie het met ingewikkelde betogen over afnemers en leveranties waardoor het ondanks stoere woorden over beëindiging van alle activiteiten toch nog nodig was om stiekem via de achterdeur op een stille zondag een paar scherp geprijsde vaatjes kaviaarolie op de kop te tikken.
Die oliedomme handelaren van Shell toch. De hand doet wat het brein niet wil.
Een drie voor moraal. Een tien voor maatschappelijk onbegrip.
Bonuspunten voor KPMG, strafbank voor E&Y.
Mercedes en Porsche leveren voorlopig hun nieuwste modellen niet meer aan de Russische elite.
Internationale modeconglomeraten als Hermes, Estée Lauder sluiten de deuren.
L’Oréal is de laatste in de rij.
Geen tassen, geen jassen, geen parfums meer voor de vrouwen van de oligarchen.
Als ik Poetin was, zou ik me nu echt zorgen gaan maken.
CBS, 8
Dat het dinsdag Internationale Vrouwendag was, zal zelfs de grootste bergmacho niet zijn ontgaan. Fijn natuurlijk al die aandacht. Maar dat het nodig is voor pakweg de helft van de menselijke wereldbevolking, is eerlijk gezegd wel een beetje schrijnend.
En weer ging het over salarisverschillen en glazen plafonds. Je zou er moedeloos van worden, als vrouw zijnde.
Als het over pr gaat, en daar gaat het hier ook over, toch even een open doekje voor het CBS. Dat beheerste alle kranten en andere media met een onderzoek naar salarisverschillen tussen mannen en vrouwen, compleet met alle oorzaken, achtergronden en ontwikkelingen.
Als je het over millimeters publicitaire advertentiewaarde hebt - je moet bedrijven de kost geven die hun pr-inspanningen nog op die manier meten – dan was dit een gratis rondje Nederland. De communicatieklapper van de week, kun je het ook noemen.
Met de publicatie van het onderzoek legde het CBS een basis onder al de discussies die er die dag gevoerd werden.
Het lijkt vanzelfsprekend, maar dat is het niet. Hier zit een idee achter. En een zeer zware nieuwsredactie waar ze bij menig omroep jaloers op zijn. Dit is zeer zorgvuldig getimed, voorbereid en uitgevoerd.
Een bewussie dus. Meer dan dat: het is beleid. Nieuws brengen is niet de core business van het CBS. Dat is onderzoek doen. De kunst is om dat onderzoek nieuwswaardig te maken. Die kunst beheersen ze daar best aardig.
Of: wat wij van de snelle media nog allemaal van suffe statistici kunnen leren.
