Als je dat niet weet dan houd je je met de verkeerde dingen bezig. Althans dat gevoel kreeg ik gisteren toen ik wegging bij Paardenburg in Ouderkerk aan de Amstel, waar New Genes zijn leuke bijeenkomst Walking Drink 09, Nieuwe Marketing Verhalen, hield.
Braungart is chemicus, maar bekend, zeg maar wereldberoemd, als co-auteur van het boek Cradle to Cradle. In Nederland een buitengewoon succesvol boek over hoe bedrijven niet langer onzinnige schijndingen moeten doen om de aarde te redden, maar gewoon hun geweten moeten volgen.
Hij is een soort wereldster geworden. Iedereen wil hem hebben, ook al heeft hij niets glamourous met zijn te dikke buik en smoezelige outfit. Hij vliegt op het laatste moment binnen, in een heel tight schedule, en vliegt weer snel weg naar New York, Hamburg of Sidney. Zijn manco is dat hij bijna overal hetzelfde verhaal vertelt met dezelfde anecdotes en grapjes. Zijn verhaal is dus consistent, maar altijd gelijk. Maar voor mij was het gisteren de eerste keer en ik vond het wel vermakelijk.
Braungart is een Duitser die Engels praat, en dat doet-ie ook nog vrij zacht en snel. Dus we missen wel af en toe wat. Maar goed, hier een poging om het allemaal op een rijtje te zetten.
‘Ik houd me al een tijd bezig met het combineren van winst én zorg voor onze omgeving. Ik zeg dat afval slecht is, want het zijn kosten voor bedrijven. Daar moet je dus iets aan doen. Alleen al uit economische overwegingen is dat nodig.
‘Maar u moet me helpen met ideeen. Ik denk dat marketing moet veranderen. We moeten het anders gaan doen. En ik wil het woord ‘sustainable’ niet meer horen. Je zegt toch ook niet dat je relatie met je vriend of vriendin ‘sustainable’ is? Cradle to Cradle gaat over niet meer stom willen zijn. En als het product dat je market wel stom is, stop dan de marketing! Enig zelfrespect en verantwoordelijkheidsgevoel mag je toch wel vragen?’
Hij heeft zich verbonden aan een Duitse textielfabrikant die een volledig gifvrij én volledig composteerbaar t-shirt op de markt brengt. Het kan daarmee weer een grondstof vormen voor een nieuw product.
Hij staat nu met een Barbie op het podium. De chemicus heeft het ding geanalyseerd en uitgevonden dat er meer gif in zit dan goed is voor elk levend kind. Hij maakt dan altijd het grapje dat hij bij George Bush op de thee was en tegen hem zegt dat de VS helemaal niet in Irak op zoek hoeven te gaan naar chemische wapens. Ze zitten in de VS al tot hun nek in de chemische wapens.
‘En het is overal’, zegt Braungart. ‘Ik heb eens een aantal van die tasjes geanalyseerd die je krijgt bij congressen. Zitten vol lood, het is gif en je loopt er gewoon mee rond.
‘Nederland is een ambitieus land. Het wil in 2050 carbon neutral zijn. Je kunt alleen maar carbon neutral zijn als je de mensen niet meer toestaat te ademen. Sorry, to be here! Het is onzin en een typisch voorbeeld van guilt management. Dat is heel erg sterk in Nederland.
‘Toyota maakt advertenties met één boodschap: zero emissies! Wil je echt zero zijn? Dan moet je je fabrieken sluiten. Ze laten een advertentie met een boom zien. Een boom stikt van de emissies. Wil je geen emissies? Stop dan met kinderen krijgen. Wil je aanhankelijkheid? Neem een hond!’
‘Het is allemaal het gevolg van efficiëncy-denken. In dat denken werken er geen mensen meer in bedrijven, maar human resources. Is verliefd worden efficiënt? Was Vincent van Gogh efficiënt? Is er zoiets als efficiënte sex? Het gaat er om dat je je afvraagt: What’s the right thing to do? Je emissies met 30 procent terugbrengen? Dat is hetzelfde als zeggen: “Ik bescherm mijn kind. Ik sla het nu nog maar drie keer per dag in plaats van vijf keer.”
‘We zijn gewoon niet goed genoeg voor deze planeet. Al Gore’s idee is toch dat hoe meer mensen je doodt deste beter het is voor de aarde. Marketing is guilt management en zorgt dat we rustig kunnen slapen. Maar feit is dat er meer mieren op deze aarde zijn dan mensen. De biomassa van mieren is vier keer zo groot dan de biomassa van mensen. Ze bouwen alleen geen fabrieken. En ze leven korter en verbruiken enorm veel caloriën. En ze doen niet aan marketing en vormen daarom geen probleem voor de aarde.
‘Wat is dan het juiste om te doen? Een slecht product blijft een slecht product, ook al maak je van een stinkende oude Barbie een tapijt of een kunststof bankje. Het blijft stinken. Dingen zijn niet mooi als ze giftig zijn. We moeten ook niet wachten op regeringen of overheden. Je moet echt zelf veranderen! Ook al laat je de electrische stoel op windenergie werken, het blijft een slecht ding.’
‘Ik heb eens tegen Nike gezegd dat ze destructief bezig zijn. Alles is er op gericht om mensen aan die nieuwe schoen te krijgen en zes maanden later zijn ze suf, want dragen ze die schoen nog en moeten ze overgehaald worden om weer een nieuw model te kopen. Ik heb tegen ze gezegd dat ze schoenen met het zweet van Tiger Woods moeten verkopen. Dat is pas een ervaring.
‘Maak kwaliteit. Marketeers zouden boos moeten zijn, want te veel bedrijven maken zaken waar ze niet trots op zijn. Je wilt als mens toch trots zijn op wat je maakt? Als je een greintje zelfrespect hebt, dan laat je toch niet toe dat je gif verspreidt? Het begint bij persoonlijke verontwaardiging. Het gaat over persoonlijke ethiek.
‘Dat Cradle to Cradle-idee is zonder marketing al een succes. Stel je voor wat we zouden kunnen bereiken als jullie, marketeers, mee doen! Kom met je ideeen.’
Aan het eind vertelt hij nog een mop: ‘Komt de ene planeet de andere tegen. Zegt de eerste: “Wat zie jij er vreselijk uit!” Zegt de andere planeet: “Ja, ik heb homo sapiens”. “Ach”, zegt de ander. “Dat is lastig, maar maak je geen zorgen. Ik heb het ook gehad; het verdwijnt vanzelf”.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!