Heb je je ooit afgevraagd hoe het zou zijn om jezelf vooroverliggend op een dienblad met een snelheid van 135 km/u de diepte in te storten? Precies dit is wat er komt kijken bij skeleton. En Akwasi Frimpong, de eerste Afrikaans-Nederlandse skeletonkampioen, ondervindt dit keer op keer aan den lijve. Het is te zien in de onlangs verschenen korte film ‘Black Ice’.
Black Ice vertelt het verhaal van Akwasi’s (zeer) bescheiden afkomst, de zware tocht die hij heeft moeten afleggen en hoe hij zich door pure daadkracht en volharding heeft weten op te werken tot een symbool van hedendaags Afrika. De 10 minuten-durende korte film heeft een hele eigen vormgeving, waarbij animaties en grafische elementen met live action filmbeelden zijn gecombineerd. De film is geschreven en geregisseerd door regisseur Richard Bullock (voormalig Executive Creative Director van 180 Amsterdam) en geproduceerd door Hungry Man Productions en het Zwitserse sportkledingmerk On, waarvan Roger Federer mede-eigenaar is.
Kracht en vastberadenheid
Na een ontmoeting met Akwasi besloot Bullock het verhaal op een ongewone manier te benaderen. 'In plaats van een script of storyboard, schreef ik zijn relaas op in de vorm van een graphic novel. Vervolgens gaf ik dat aan Dean Mortensen, mijn illustrator, zodat hij het in boekvorm kon gieten. Daarna werd het boek voor de film geanimeerd door Brett McManus. Het boek speelt zelfs een rol in de film (zie beelden onder dit stuk, red.).'
De productie van Black Ice nam zes maanden in beslag, met opnames die plaatsvonden in Europa en Afrika. De film brengt de pagina’s van een stripverhaal tot leven, bezien door de ogen van de kinderen die het wil inspireren. Het verhaal, dat gaat over de kracht en vastberadenheid van een atleet ten overstaan van jarenlange tegenslag, is het persoonlijke relaas van Akwasi; een chronologische vertelling van zijn levensloop, vanaf zijn jongste jaren tot nu.
Bullock: 'In veel van mijn werk streef ik er juist naar sporters te laten zien als gewone mensen. Maar Akwasi's levensloop leende zich zó goed voor het verhaal van een superheld, dat ik uiteindelijk overstag ging. Het belangrijkste verschil tussen hem en een superheld is dat hij écht is.'
Maar aan het sprookje van Akwasi leek een ruw eind te komen, toen bekend werd dat hij dit jaar niet aan de Olympische Winterspelen kon meedoen. Met nog slechts drie kwalificatiewedstrijden te gaan, testte hij eind afgelopen jaar positief op corona. Hierdoor kon hij net niet genoeg punten verzamelen om in de top-60 van de wereldranglijst te komen (op dat moment stond hij 63ste), waarmee een plaats op de Spelen van 2022 verzekerd zou zijn geweest.
Voor sommigen zou dit het moment zijn om op te geven. Maar niet voor de held uit ons verhaal. Het sprookje van Akwasi is nog niet ten einde… (Lees verder onder de korte film hieronder.)
Johan Cruijff
Voordat Akwasi furore maakte als skeletonner blonk hij uit in atletiek en werd de oer-atleet op 16-jarige leeftijd al Nederlands kampioen op de 200 meter sprint – op zijn achtste verhuisde Akwasi van zijn geboorteland Ghana naar Nederland. Maar problemen rond zijn verblijfsstatus maakten het onmogelijk om naar Europese wedstrijden af te reizen.
Het tij leek echter te keren toen hij werd toegelaten tot het Johan Cruyff College, waar niet alleen zijn talent werd onderkend, maar hij ook steun vond in zijn strijd om het Nederlands staatsburgerschap te verkrijgen. Dat laatste zou nog jaren duren, maar ondertussen werkte Akwasi onvermoeibaar verder en schopte hij het tot Internationale Student van het Jaar. De oorkonde werd hem door Johan Cruijff zelf uitgereikt.
En toen sloeg het noodlot wederom toe. Bij een training voor de Olympische Spelen van 2012 in Londen scheurde Akwasi zijn achillespees, waardoor zijn olympische droom in duigen viel. Tijdens zijn herstel besloot Akwasi zijn horizon te verbreden en schreef hij zich in bij verschillende Amerikaanse universiteiten. Hij werd toegelaten tot de Utah Valley University, waar hij uiteindelijk cum laude afstudeerde in Business Management en Communicatie.
Zware klap
Op zoek naar een andere sport nam Akwasi deel aan een proef met skeleton, wat hem wonderwel afging. Zo goed zelfs, dat hij besloot dat dit zijn nieuwe olympische doel moest worden. En weer trotseerde Akwasi de verwachtingen. Hij won als eerste Afrikaanse sporter een wedstrijd die erkend werd door de Amerikaanse bobslee- en skeletonfederatie. En het lukte hem om zich te kwalificeren voor de Olympische Winterspelen van 2018 in Pyeongchang. Hiermee werd hij de eerste zwarte mannelijke skeletonner in de geschiedenis van de Olympische Spelen.
Met zijn nieuwe olympische droom zette Akwasi zijn zinnen volledig op de Olympische Winterspelen van Peking in 2022. Maar ondanks het feit dat hij in topvorm is – sterker en gevaarlijker dan ooit – verdween zijn kans op deelname door corona als sneeuw voor de zon. Een zware klap voor een man die zo hard gestreden heeft om zijn droom te verwezenlijken. Maar Akwasi is vastberaden zijn strijd voort te zetten. Er zijn al gesprekken gaande over zijn deelname aan de Olympische Spelen van 2026.
Bullock, tenslotte: 'Iedereen die aan Black Ice heeft gewerkt raakte geïnspireerd door Akwasi, door zijn veerkracht en optimisme. Ondanks het tragische einde was het voor ons allemaal een enorm positieve ervaring. Dat zegt alles over de man; zijn boek is nog niet uit.'
