Sinds een tijdje banjer ik regelmatig door de vrolijke paden van de lokale Lidl. Je kunt aan alles zien dat deze Duitse supermarkt tegenwoordig meer wil zijn dan een discounter. Hoeveel soorten nootjes ze wel niet verkopen!
De wijk komt niet alleen in pakken! Ze doen aan moeilijke aardappelrassen en al lang niet meer vergeten groenten, nog bio ook. Zo'n verademing om zo weinig te betalen voor Parmezaanse kaas, in een verpakking die minstens zo Premium oogt als die van Albert Heijn.
In de Lidl van Amsterdam Oud-west kom je ook de hogere statustypes van Motivaction tegen, van post-materialist tot kosmopoliet. Met nog een enkeling die uit noodzaak of gewoonte puur komt voor veel en goedkoop. Lidl is een discounter met kapsones, hard bezig met het maken van een klassesprong.
Maar één ding lijkt nooit te veranderen: de aandoenlijke fantasiemerken die de schappen bevolken. Spinazie à la crème komt van 'Freshona'. De elektronica van SilverCrest. Rijst, uiteraard, van GoldenSun. OceanSea voor vis. OceanSea! Ik denk aan de Duitser die dit heeft verzonnen. Milbona voor de zuivel.
Bij Aldi heet dit Milsani, maar daar zullen deze concurrenten geen juridische strijd om beginnen, want deze merken zijn puur decoratief. Als er Griekse week is bij Lidl ligt de winkel vol producten van 'Eridanous'.
Als het Amerikaanse week is vind je hotdogs op sap in glazen potten van 'McEnnedy'. 'American way', staat er in het logo bij en iets verderop 'Made in Germany'. Tortilla's zijn natuurlijk van 'El Tequito'.
Waarom zouden deze merken bestaan? Ik heb ook nooit begrepen waarom H&M op sommige kleding L.O.G.G. zet. Ikea houdt het ook gewoon bij Ikea. Kunnen ze niet simpelweg overal Lidl op zetten? Zeker nu Lidl geen naam (meer) is om je voor te generen.
Dan gaan ze van een hoop quasi-merken naar één huismerk, met als het even kan up-to-date design dat uniforme kwaliteit uitstraalt. Dat zou ik gezien hun opwaarts mobiele koers een begrijpelijke zet vinden.
Maar wel jammer van hun fantasievolle merkenflora.
