Een woordvoerder en een 'stotter'

Als woordvoerder luister ik vaak op twee niveaus naar de radio: als luisteraar c.q. nieuwsconsument, maar ook als professional. Tijdens het ochtendritueel maandag viel het mij dan ook meteen op – Tom van ’t Hek had een woordvoerder in de uitzending die stotterde. In alle eerlijkheid: het leidde me af. In het begin was ik vooral aan het luisteren of het inderdaad een ‘stotter’ was, die ik telkens hoorde. Vervolgens had ik aandacht voor de interactie tussen Van ’t Hek en de woordvoerder. Pas aan het einde van het interview luisterde ik echt weer naar de inhoud.

In Nederland zijn er ongeveer 170.000 mensen die stotteren. Regelmatig kom je dus wel iemand tegen die stottert. Maar een woordvoerder die stottert was voor mij een novum. Ik was er niet direct uit of het onwennigheid was, dat het me afleidde van de inhoud. Of dat het kwam omdat ik er van overtuigd ben dat een interview met een woordvoerder met een soepel verhaal het beste resultaat heeft. Let wel: ik ben geen voorstander van een glád verhaal, zoals de Britse Labourleider Ed Milliband ooit afdraaide. Maar een verhaal van iemand die letterlijk en figuurlijk goed uit zijn woorden komt en daardoor de interviewer weer de gelegenheid op het scherpst van de snede zijn of haar werk te doen.

Nadat ik op Twitter de vraag mijn timeline had ingegooid, kwam er in de discussie die daarop volgde – terecht – de opmerking dat het natuurlijk ook over de inhoud gaat. Dat klopt. Maar we weten allemaal dat de vorm (of in dit geval: het geluid) zoveel invloed heeft op de wijze waarop de boodschap overkomt, dat je niet alléén op inhoud kunt varen. En dat speelt ook bij een woordvoerder die stottert. Als organisatie moet je flexibel zijn ten aanzien van de media waar je je boodschap ventileert. Dat kan er toe leiden dat je besluit dat iemand geen radio of televisie doet. In het verleden had ik een collega die eigenlijk heel goed was in TV-optredens, maar tegelijkertijd zó ontzettend buiten haar comfort zone moest opereren, dat het daardoor ondoenlijk werd. Dan kies je dus voor iemand anders, ook al valt iets in iemands portefeuille. Dat gevoel hield ik ook over aan het interview op BNR Nieuwsradio maandagochtend.

NB Omdat het me niet om de persoon in kwestie gaat, heb ik de organisatie en de woordvoerder niet in dit artikel genoemd. Wil je het fragment in kwestie toch terugluisteren, dan kan dat hier.