‘Yune wil de Endemol van het web worden’, stond boven een artikel in Adformatie van juni 2007. In dat interview legden oprichters en eigenaren Pablo van den Berg (foto boven) en Robert Doggers uit wat ze met Yune wilden: videocontent maken voor merken. ‘Wij gaan zoveel content maken als Endemol dat voor tv doet’, blikt Van den Berg nu negen jaar later terug. ‘Wat we toen zeiden is nog steeds actueel. Dus, zoals Mart Smeets zegt: daar is niks van gestolen.’
Yune is inmiddels een heus contentmarketingbureau; contentstrategie, creatie en distributie van content, allemaal onder één dak, met nog altijd die liefde voor video. Met 35 medewerkers en klanten als Zilveren Kruis, Albert Heijn, Philips, Ziggo, Praxis, Nutella, en ABN Amro niet meer weg te denken uit de marcomwereld. Yune haalde de laatste vier maanden maar liefst acht nieuwe klanten binnen, met Randstad, Eyewish en Pearle als meest recente aanwinsten.
Maker en denker
Hoe anders was dat bij de start, al hadden ze een aantal dingen goed gezien. ‘Toen zeiden wij al vrij kort daarna dat merken uitgevers worden die steeds meer moeten gaan vertellen of uitleggen via de kanalen die ze tot hun beschikking hebben. Daar zijn alleen maar meer kanalen bijgekomen. Dat zagen wij toen al snel gebeuren. Maar in die tijd kwam YouTube net op en Red Bull was eigenlijk de enige adverteerder die het snel oppakte en zelf allerlei content ging maken. Dat was voor ons dus echt het voorbeeld. ’
Ook vulden de twee elkaar goed aan. Van den Berg kwam van Endemol als maker, Robert Doggers was journalist en had een verleden in de reclame. ‘Dat was een hele goede combinatie, die nog steeds in de dna van het bedrijf zit. Ik als maker en Robert als denker. Wij geloven heel erg in het journalistieke verhaal vertellen. Als het opvalt of sympathiek wordt gevonden, gaan mensen het ook uit zichzelf delen en heb je ineens earned bereik.’
Maar hoe legden ze dat toen uit aan adverteerders? ‘Dan kwamen we met een magere presentatie vertellen dat je video echt nodig hebt. En bij het woord ‘video’ keek men toch een beetje vreemd op. Dat had toen een andere connotatie. Ja, men kende video van een interne presentatie voor het salesteam of zo. Omdat je ook nog geen Facebook had en YouTube nog niet zo groot was, werd het toch wel als ingewikkeld ervaren. Nu is die markt zo volwassen geworden dat je het niet meer hoeft uit te leggen.’
Geen hokjes
Wat wel veranderd is: een video moet echt van hoge kwaliteit zijn. ‘In termen van budget was het vroeger: het is voor online of YouTube dus het mag wel een beetje bewegen. Die wetten zijn veranderd, omdat het onderscheid tussen tv en online helemaal weg is. Niet alleen technisch. Maar toen had je hokjes: je was tv-maker, commercialmaker of filmmaker, of artdirector, copywriter et cetera. Wij onderscheiden ons van andere bureaus door mensen op te leiden. Het is niet meer: ‘Ik ben artdirector, dus ik doe alleen maar art’. In die hokjes hebben wij nooit geloofd. Ik heb ook moeite met mensen van de Filmacademie, omdat die zo traditioneel zijn opgeleid. ‘Ik ben een editor, maar een logootje in-animeren doe ik niet’. Wij zijn van het begin af aan op zoek gegaan naar mensen die iets bedenken, een leuk design maken om de klant te overtuigen, maar ook het videootje maken en monteren.’
Een andere usp van Yune is de snelheid van produceren. ‘Het is leuk om dingen snel van de grond te krijgen. Dus niet twee weken met de benen op tafel nadenken over een concept, maar ’s ochtends iets bedenken en ’s middags staat het online. Dat is in ons dna terecht gekomen toen we vier jaar geleden een social media afdeling toevoegden aan onze videotak.’
Reclamebureau vs. contentbureau
Van den Berg ziet dat de verhoudingen erg veranderd zijn, zowel bij adverteerders als bureaus. ‘Destijds was het nog: zover zijn we nog niet, of we moeten het even met het reclamebureau overleggen. Nu is het eerder: we moeten even met ons contentbureau overleggen. Dat is wel typerend voor hoe het is omgeslagen. We zien ook de ontwikkeling dat anderen dan het reclamebureaus ineens de tv-commercial gaan maken, zoals Achtung! voor Vodafone. Dat zou de klant ons dus ook kunnen vragen, hoewel het niet per se onze ambitie is.’
Niet zenden
Toch vindt Van den Berg dat ook veel adverteerders nog traditioneel denken. En men durft nog te weinig. ‘Het is nog steeds erg op zenden gericht. Gedraag je nou als een uitgever in plaats van te kiezen voor televisie en een rondje abri’s. Dat zenden mag er nu echt wel uit. Zo gaan wij ook een gesprek in: koop het niet in, maar maak iets wat opvalt en verspreid wordt. Daar geloven wij in.’
Hij noemt Yune-klanten als Zilveren Kruis, Albert Heijn, Randstad, Mora, Eyewish en Pearle als voorbeeld. ‘Zij denken allemaal na over een contentstrategie. Maar over het algemeen valt er nog een groot terrein te ontginnen.’
