Ik kocht een auto tegen beter weten in

Ik kan zeggen dat ik nog een eigen auto heb gehad. Dat bevoorrechte gevoel als de slagboom van de parkeergarage spontaan voor me openzwaait. De vrijheid om te vertrekken wanneer ik wil en voor de deur van mijn bestemming aan te komen, zonder met andere mensen in één ruimte te hoeven zitten.

Als het ding het tenminste doet en ik niet wéér een zwakke accu heb. Het soevereine zoeven − als ‘ie eenmaal loopt − met een zescilinder automaat. 

Ik wist dat het een onverstandige aankoop zou zijn, een zestien jaar oude BMW. Aan de vooravond van een tijdperk waarin computers en sensors het stuur overnemen, alle auto’s elektrisch worden en definitief veranderen van een duur persoonlijk statussymbool in een efficiënt radertje van de sharing economy. Juist in een tijd waarin de alternatieven voor het hebben van een eigen auto over elkaar heen buitelen.

Om nog maar niet te spreken over de milieu-onvriendelijkheid van mijn benzine slobberende machine. Ik had daar nota bene zelf over geschreven in NRC en Adformatie: ‘Millennials willen geen auto meer’. 

Maar in me sluimerde nog een onvervuld verlangen uit m’n tienertijd om in een dikke bak te rijden. Ik had vijf jaar gewacht op een parkeervergunning voor de binnenstad van Amsterdam. En op elk alternatief voor een eigen auto had ik wel iets aan te merken.

De elektrische huurautootjes Car2Go’s mogen de stad niet uit, SnappCar verhuurders antwoorden niet snel genoeg, Greenwheels biedt rode Peugeots waar ik niet in gezien wil worden, carpoolen met Blablacar betekent dat je moet kletsen met vreemden en eindeloos Ubers bestellen is me te decadent. En zo’n youngtimer is toch ook nog eens fiscaal aantrekkelijk voor zzp’ers? 

Volgens mijn onnavolgbare consumentenbrein was dit het moment om autobezitter te worden. Tegen de trend onder mijn leeftijdsgenoten in en in weerwil van populaire kreten als ‘toegang is het nieuwe bezit’. Door de koop van een tweedehandsauto ben ik nog even volledig deel geweest van een oude, verdwijnende wereld. 

Van mijn bewust irrationele aankoop heb ik na driekwart jaar toch genoeg gekregen. Te koop van tweede eigenaar: BMW 323i sedan automaat, b.j. 1999, Orientblau Metallic, zwart leer, 125.000 km.