(Column Tom de Bruyne) I converted her into having sex with me

Het ene kamp beschuldigt het andere niets van merken te snappen. Het andere kamp kan er niet bij hoe je vandaag nog op zo’n ouderwets domme manier kan werken. Beide kampen hebben gelijk, maar de vraag is of ze dat wel moeten willen.

Toegegeven: de collectieve obsessie van de digitale industrie voor het verzamelen van steeds meer data slaat nergens op.

Omdat deze obsessie gestoeld is op een simplistisch mensbeeld: als we maar genoeg weten over wat iemand doet en als we dat kunnen koppelen aan wat hij zegt en koopt, dan kunnen we hem uiteindelijk het ultiem juiste aanbod doen.

Marketinghemel.

Dit is waar het creatieve kamp het conversiekamp genadeloos op aanpakt. Mensen zitten veel complexer in elkaar dan de datajongens ons willen doen geloven. Hoe meer de bevrediging op een dienblaadje wordt aangereikt, hoe minder we ervan lusten. In een wereld waarin we steeds geraffi neerder worden verleid, zoeken we onze toevlucht in dingen die alternatief, eigenzinnig of authentiek zijn. Het creatieve kamp weet dat de mens veel dynamischer is dan de Pavloviaanse honden die de wereld van de datajongens bewonen.

Het is wachten tot iemand een Kamp Verleiding bouwt, die beide andere kampen koud pakt. Met datagedreven, creatieve concepten die mensen verrassen, raken, ontroeren… en waaraan vervolgens een uitgekiende conversiemachine hangt die tot sales leidt.

De mogelijkheden van data dwingen ons het verleidingsspel op alle lagen slimmer te gaan spelen. Laat ons dus ophouden met neerbuigend te doen over het woord conversie. Conversie kan ongelooflijk sexy zijn. Er is weinig zo opwindend in een campagne dan te zien hoe alle puzzelstukjes in elkaar vallen, en hoe de motor van de verleidingsmachine ronkt als een Harley.

Deze column staat in Tijdschrift voor Marketing nummer 6.