Jet Wesseling (Munt Hypotheken): 'Ben ik de eerste in deze rubriek die geïnspireerd is door een konijn?'

Deze week was Jet Wesseling, marketing- en salesmanager van challenger MUNT Hypotheken uit Den Haag, curator van Random Pic(k) Of The Day For A Week. Vijf dagen lang deelde zij haar inspiratie op de LinkedIn-pagina van Nils Adriaans en Adformatie (één bijdrage per dag).

Hier haar 5 bijdragen:

1. Mr. Jiro (99) legt uit dat perfectie wat hem betreft geen eindpunt is, maar een reis, bestaande uit kleine stapjes

'Begin 2015 kreeg ik de fantastische documentaire Jiro Dreams of Sushi op videoband cadeau van de medeoprichter van Munt Hypotheken (Jeroen Looman, red.). Destijds keek ik zelden documentaires, maar deze veranderde mijn kijk op het genre voorgoed. 

De film volgt Mr. Jiro Ono, een toen 85-jarige sushi-chef met drie Michelin-sterren die zijn leven volledig heeft gewijd aan het perfectioneren van zijn ambacht. Hij is geen man van grote woorden of snelle successen – hij runt al sinds 1965 dezelfde bescheiden sushibar, verscholen in een metrostation in Tokio. De schoonheid zit ‘m juist in de eenvoud.

Wat mij raakte was zijn ongekende toewijding, discipline en liefde voor vakmanschap. Zijn constante streven om het morgen nóg iets beter te doen. Mr. Jiro legt uit dat perfectie wat hem betreft geen eindpunt is, maar een reis, bestaande uit kleine stapjes. Naar eigen zeggen zal hij blijven streven de top te bereiken, ook al weet niemand precies waar die top ligt. Die filosofie inspireert mij nog steeds. Hoe vaak nemen we echt de tijd om ons te verdiepen in de details? Om kleine verbeteringen na te jagen die uiteindelijk een groot verschil maken?

Inmiddels is Mr. Jiro 99 jaar. Hoewel hij het stokje heeft overgedragen aan zijn zoon, is hij nog altijd te vinden in zijn restaurant. Dat laat wat mij betreft perfect zien hoe belangrijk het is dat je werk doet waar je echt gelukkig van wordt en waarmee je het beste uit jezelf kunt halen. Niet gedreven door status, erkenning of succes, maar door pure passie.'

2. If you can't say something nice, don't say nothing at all

'Ben ik de eerste in deze rubriek die werd geïnspireerd door een konijn? Bovenstaande uitspraak komt namelijk van Stampertje, uit de Disneyfilm Bambi. Wat mij betreft een wijze levensles, die ik uitdraag naar mijn kinderen. Juist in een wereld waarin mensen vaak hun ongezouten mening geven, vaak met de nodige negativiteit. We moeten het gesprek niet schuwen, maar ook niet meteen het conflict opzoeken. Luisteren naar een ander en zo verbinding maken. Vriendelijkheid en geduld kunnen je ver brengen.

Ik ben sowieso gek op Disney-films en de levenslessen die je eruit kunt trekken. Mijn eerste langspeelplaat was van Lady & The Tramp. Twee hondjes, één bord spaghetti, ja, liefde kan mooi zijn. Met Mary Poppins werd opruimen zelfs leuk: 'supercalifragilisticexpialidocious'! En Finding Nemo liet zien dat je, ondanks tegenslagen, gewoon door moet blijven zwemmen.

Disney-klassiekers geven mij ook waardevolle inzichten als marketing- en salesmanager. Neem de kracht van storytelling.  Een merkverhaal moet emotie oproepen en aansluiten bij de beleving van de doelgroep. We onthouden verhalen nou eenmaal veel beter dan feiten. Door klanten te raken creëer je betrokkenheid. En tot slot, om er nog een andere Disney-legende bij te betrekken, in de geest van Pinokkio vind ik het belangrijk dat wij als organisatie eerlijk en authentiek zijn. Klanten waarderen (opr)echtheid.

Een beetje Disney-magie maakt je dag mooier!'

3. Koken meer is dan alleen eten bereiden

'Mijn overgrootvader, Charles Simon Lanen, was eind 19e eeuw chef-kok in het Amstel Hotel in Amsterdam. Deze rijkversierde ‘spijskaart’ stelde hij zelf samen. (En nog wel op 10 mei, mijn trouwdag! Toeval bestaat niet…) Het geeft een prachtig inkijkje in zijn vakmanschap. Gerechten als ‘IJs uit Siberië’, ‘Eieren in vreemden dop’ en ‘Trofée van kreeften en salade’ laten zien hoe avontuurlijk en inventief hij was in de keuken.

Het inspireert mij omdat het laat zien dat koken meer is dan alleen eten bereiden. Het is een manier om iets van jezelf te delen en anderen te verzorgen. Net als mijn overgrootvader houd ik erg van koken. Ik ben vrij zorgzaam en bovendien kan ik mijn creativiteit er goed in kwijt. Een uitgebreid diner voor meerdere mensen vraagt bovendien om een goede planning, en ook daar geniet ik enorm van.

Er is veel aandacht besteed aan de spijskaart. In een stijlvol hotel als het Amstel stelde (en stelt) men natuurlijk hoge eisen aan het eten, maar zeker ook aan de sfeer en uitstraling. De spreuk onderaan, ‘Menig blaadje van achteren gezien, is aardiger nog dan van voren, misschien?’, kan ik niet helemaal verklaren. Misschien bedoelden ze dat een eerste indruk niet altijd alles zegt en word je aangemoedigd verder te kijken. ‘Wat je nu ziet is al fraai, maar kijk vooral even verder.’’

4. Socrates op sneakers - Niet wachten op je beurt om te spreken, maar echt luisteren om te begrijpen

‘Het boek Socrates op sneakers van praktisch filosoof Elke Wiss vond ik echt een eyeopener. Mijn oog viel in eerste instantie op de titel, ik loop namelijk bijna altijd op sneakers. Ben er zelfs op getrouwd, wel met glitters erop! Het is niet het zoveelste zelfhulpexemplaar, maar een vlot geschreven filosofische gids om te leren betere vragen te stellen. Een vaardigheid die vaak onderbelicht is. Volgens Wiss beperken veel van onze gesprekken zich tot het uitwisselen van meningen en het overtuigen van de ander. We denken daarmee daadkracht uit te stralen, terwijl het stellen van vragen juist als teken van zwakte wordt gezien.

Een van de kernpunten uit het boek is het belang van luisteren. Niet wachten op je beurt om te spreken, wat ik zelf ook weleens doe (sorry daarvoor), maar echt luisteren om te begrijpen. Dat bereik je door je eigen gedachten en vooroordelen opzij te zetten, met volledige focus op wat de ander zegt. En Wiss is niet voor niets ‘praktisch’ filosoof: ze geeft allerlei concrete tips en oefeningen om het stellen van goede vragen te verbeteren en je 'verwonderingsspier' te trainen.

Wat ik ook herkenbaar vond: vaak vermijden we vragen uit angst voor ongemak of om dom over te komen. Maar ik weet nu een effectieve manier om potentieel gevoelige onderwerpen aan te snijden: gewoon de ander vragen of je ergens naar mag vragen. Zo geef je je gesprekspartner de keuze erover te praten, of niet. Zo simpel kan het zijn.

Het boek heeft mij geïnspireerd om voortdurend nieuwsgierig te zijn naar anderen en open te staan voor verdiepende gesprekken. Want door goede, doordachte vragen te stellen leer je niet alleen meer over anderen, maar ook over jezelf.’

5. Ode aan Den Haag - We waren, nee zijn een rebellenclub

‘De stad van de liefde. Met statige boulevards, chique winkels en de beste barretjes. Nee, ik heb het niet over Parijs, maar over Den Haag. De stad waar ik weer verliefd werd op mijn man, waar ik elke dag naartoe rijd om te werken en waar ik heerlijk kan verdwalen om pareltjes te vinden. Vanuit het raam van mijn kantoor kijk ik schuin op snackcar De Vrijheid, waar ik als tiener ’s nachts onderweg naar huis stopte voor een ‘vette bek’. Nu halen we er bitterballen voor onze donderdagmiddagborrel.

Den Haag is een stad van tegenstellingen. Het is statig, met aan de ene kant het Binnenhof en het Vredespaleis, aan de andere kant is het juist rauw. Met de vele dönerzaken, de kleurrijke Haagse ‘markt’ en Haagse Harry. Was vroeger de tweedeling strikt, met de Laan van Meerdervoort als scheidslijn tussen het chique ‘zand’ en het volkse ‘veen’, tegenwoordig is Den Haag veel gemengder. Hagenaren en Hagenezen zijn moeilijk van elkaar te onderscheiden.

Dat geldt ook voor MUNT. We begonnen tien jaar geleden als ‘lefgozers’, antikraak in een voormalig ministerie, waar een collega per ongeluk uren opgesloten zat in de wc, omdat het slot kapot was. We waren een rebellenclub, een mooi contrast met statige, starre financiële instituties even verderop in datzelfde Den Haag. Inmiddels zitten we al jaren in ons mooie kantoor, maar het rebelse, Haagse karakter is - gelukkig - gebleven!’

In de week van 7 april 2025 (Random Pic(k) Of The Day For A Week verschijnt tweewekelijks) is Charlotte Koeleman​​, managing partner social media bureau Somention, curator van #RPOTDFAW.