Campingboter op ons hoofd

'We visten op tonijn en af en toe zeilden we naar het hoofdeiland Isabela om verse groenten in te slaan'. De onlangs overleden Cees van Staal koos na een hectische reclamecarrière voor een overzichtelijk leven als zeezeiler. Ook Neerlands succesvolste voetbalcoach Van Gaal liet zich in Zomergasten van zijn eenvoudige kant zien: hij sprak ronduit over Truus en Peyton Place. En het is algemeen bekend dat John de Mol tussen het leegplukken van RTL door, graag een kaartje legt op de camping.

 

Opblaasjacuzzi

Eenvoud is hartstikke salonfähig. Voor een godsvermogen ruilen we ons luxeleventje voor drie weken back to the basics in een tent of bonsaihuisje. Met een croissantje campingboter in de ene hand en een plastic mok in de andere, roeren we zielsgelukkig zwarte klontjes Nescafé in de rondte. Met een muntje van 50 cent douchen we drie minuten lauw in het sanitairgebouw. Lang genoeg om misselijk te worden van de eau de toilette uit de aanpalende wc-ruimte. En van voorbijdrijvende haarballen; het centrale putje bevindt zich natuurlijk in jouw cabine. Maar dat geeft niks, want straks plonsen we - net als in de folder - met de hele familie vrolijk in de opblaasjacuzzi van de Lidl.

Waarom deze zelfkastijding? Nou, verveling is goed en het beste medicijn tegen drukke tijden, schrijft men. Lekker lummelen, kan het overwerkte brein even tot rust komen. Het vakantieleven is lekker opgeruimd en overzichtelijk als een poppenhuis of - om in reclamekringen te blijven - mini McDonalds. Er huist uiteindelijk toch een klein autistje in ieder van ons.
 

Vluchten voor verveling

Naar afgekloven clichés is het nooit lang zoeken in komkommertijd, maar wie er dus echt verstand van heeft is John Eastwood van de York University in Toronto. Eastwood geeft leiding aan het Boredom Lab waar het fenomeen ‘verveling’ wetenschappelijk wordt onderzocht. Wat blijkt: verveling treedt op als je activiteit niet voldoet aan een natuurlijke behoefte aan prikkels. Mensen hebben een gloeiende hekel aan verveling omdat het onvermijdelijk leidt tot introspectie, en dat is confronterend. Bij de geringste kans op verveling doen we dus snel een spelletje Candy Crush of scrollen over onze eindeloze tijdlijn op Facebook.

De moraal van dit verhaal - toegegeven, het heeft even geduurd - is dat we moeten durven te vervelen. Wie elk rustmomentje vlucht in zijn smartphone, durft zichzelf niet onder ogen te komen. En heeft misschien niet door dat ie beter op zoek kan gaan naar een andere partner of carrière. Naar een nieuwe campagne, een herpositionering van het merk, of een volledige transformatie van het bedrijf. Kampeerders wisten het allang: ledigheid is niet des duivels oorkussen, het is de wekker van de vooruitgang!

 

* Deze column is ontstaan in een moment van verveling op camping Bakkum.