Where the hell is de marketeer van de toekomst?

Hulde aan die man of vrouw bij kauwgommerk Stride, die Matt Harding de wereld over zag dansen in 2006 en dacht “Hé dat is wat voor om met mijn merk iets mee te doen”. Maar ze zijn schaars hoor. Marketeers die het anders doen. De gemiddelde brand- of marketingmanager blinkt vooral uit in terughoudendheid. Er heerst een klimaat waar innovatie, ondernemerschap, originaliteit en durf niet worden gestimuleerd. Opereren op buikgevoel en intuïtie lijkt ten strengste verboden.

Ik hoop een discussie te starten en het waarom te achterhalen. Daarom doe ik een gooi naar de redenen;

Slechts 27 maanden de tijd
Uit onderzoek blijkt dat de gemiddelde aanstellingstijd van een (marketing)professional 27 maanden bedraagt. Dat is verdraaid kort om enerzijds een lange termijn visie neer te zetten en te bouwen aan je merk. Zeker omdat je in die periode toch ook moet werken aan korte termijn resultaten (anders wordt de baas boos). Daarom is het makkelijk kiezen voor traditionele methodieken en media, waar ROI-cijfers van bekend zijn (voor wat ze waard zijn).

De verloren internet-generatie
Tussen de 30 en de 40 zijn ze. De mensen op de belangrijke plekken bij de belangrijke merken. Het zijn de mensen die eind ’90 er jaren / begin van dit decennium hun studie beëindigden. Ze kozen voor carrières bij grote merken en toonaangevende bedrijven. De ouderwetse marketing cultuur heerste. Vertel je consument gewoon datgene wat je wilt vertellen en maak je geen zorgen om de kantelende machtsverhouding. Gemiste kans of niet, maar er is doorgaans geen greintje interactief-dna te bespeuren.

De consument centraal? Ja, maar nu even niet!
Iedereen heeft zijn mond er vol van, maar komt puntje bij paaltje, geven de meeste marketeers geen thuis. Een echte dialoog aangaan met consumenten, daar hebben ze geen tijd voor. En is toch vooral lastig. En eng! Bovendien wordt veel tijd gestoken in het maken van spreadsheets voor de internationale hoofdkantoren.

Marketing? Promotie bedoel je
Het marketingvak is uitgehold tot een ééndimensionale Kotleriaanse P. Die van promotie. Marketeers verloren al eerder de controle over de distributie (je weet wel die ‘p’ van plaats). De prijs wordt bepaald door de machtige retailer. En de producten, die lijken allemaal op elkaar. Terwijl daar vaak nog een hoop te halen valt. Terug naar die ‘p’ van promotie, die is met het oog op de machtige consument niet meer geloofwaardig. Consumenten luisteren vooral naar de buurman en ome Henk op een verjaardag, de reviews op Kieskeurig of de mening van hun peers. Het wordt tijd dat er weer gedacht wordt in meerwaarde voor de consument; door de juiste combinatie van alle p’s.

Zijn er nog Nederlandse merken?
Ligt het nou aan mij of is er altijd een Europees hoofdkantoor die het eindelijk voor het zeggen heeft. Jammer is dat toch, echte beslissingen kunnen niet meer autonoom worden genomen. Waar zijn de echt Nederlandse merken gebleven? Ik zou bijna zeggen, waar is toch die VOC mentaliteit, het ondernemerschap, het pionieren, daar hebben we weer behoefte aan. Toch?

Hoe die marketeer van de toekomst eruit ziet volgens mij?

De marketeer van de toekomst;

• Denkt vanuit relevantie voor de consument
• Geeft de consument redenen om over het merk te praten
• Durft te experimenteren
• Ziet duurzaamheid als basisvoorwaarde
• Zorgt ervoor dat het product en communicatie in elkaar overlopen
• Ontwikkelt producten en communicatie samen met consumenten
• Ziet geen grens tussen online en offline en ook geen tussen ATL en BTL
• Denkt namelijk niet in campagnes, maar opereert als regisseur van conversaties en relaties
• Relativeert de positie van het merk in de wereld
• Is connected en haalt zijn insights niet alleen uit traditioneel marktonderzoek, maar ook van de buzz van het web

Ik ben benieuwd hoe de lezers van Molblog dit zien. Ben of ken je een marketeer van de toekomst, laat dan van je horen.