Veeg je reet af aan de natuur!

De PR-machine van Greenpeace draait op volle toeren. Terwijl de Nederlandse tak van de milieu-organisatie op dit moment het nieuws haalt met seksspeeltjes en de toestanden rond de schepen Otapan en Probo Koala, heeft men internationaal de pijlen gericht op grote multinationals.

Greenpeace waarschuwt wat af de laatste tijd. In de media krijgen onder andere HP, Apple en Unilever een tik op de niet-zo-groene vingers. Maar vooral Kimberly-Clark, fabrikant van o.a. Kleenex, Huggies, Kotex, Depend en andere vloeistofopnemende producten, ligt onder vuur. En wat blijkt het dan toch iedere keer weer lastig te zijn om je tegen de milieubeweging te wapenen?

Onder de naam Kleercut (samentrekking tussen de productnaam Kleenex en het verschijnsel clearcutting) voert Greenpeace actie tegen het gebruik van hout uit oude en beschermde bossen in verschillende Kimberly-Clark producten. Bovendien wil men de fabrikant bewegen meer gerecyclede materialen te gebruiken of anders, mocht het echt niet anders kunnen, enkel houtpulp met een eco-keurmerk.

Bron illustratie

Ik kan me niet voorstellen dat er iemand problemen heeft met de campagnedoelstellingen. Als het milieuvriendelijk kan, waarom dan niet? Waar echter wel heel makkelijk overheen wordt gestapt, is de schuldvraag. Want de hele campagne is gebaseerd op een reeks beschuldigingen die nauwelijks worden onderbouwd. Produceert Kimberly-Clark op dit moment wel zo milieu-onvriendelijk als Greenpeace beweert? Eigenlijk maalt niemand daarom. Kimberly-Clark probeert zich nog wel te verweren middels een officiële reactie, maar dat zet weinig zoden aan de dijk.

Wanneer Greenpeace zegt dat je schuldig bent, dan heb je een probleem. Vraag dat maar eens aan Shell. Protesteren heeft geen zin, de publieke opinie is je op voorhand niet goed gezind. De advertentie in de New York Times is reeds geplaatst en ook de campagnebussen gaan al langs de universiteiten. De hotelbranche, als ultraverbruiker van toiletpapier en tissues, wordt al door de milieulobby benaderd voor een boycot as-we-speak. Je kunt je dus maar het beste heel gelaten een schuldbekentenis laten afdwingen en diep, heel diep buigen. En hopen dat de schade meevalt.

Maar vandaag verscheen er dan toch eindelijk een artikel, bij CNN in dit geval, waarin getracht wordt de twee lezingen tegenover elkaar te zetten. En wat blijkt? Alles ligt vele malen ingewikkelder dan zowel Greenpeace als Kimberly-Clark willen doen geloven. Het is een bijzonder schimmige kwestie waarbij, zoals gebruikelijk, de waarheid wel ergens in het midden zal liggen?