Media Markt Psychologie

Waarom dan niet online kopen? Rationele wezens die we zijn, sturen we (onbewust) toch veel op gevoel. Daarnaast leef ik ook met de conservatieve gedachte dat ik ergens heen moet kunnen rijden als ie onverhoopt toch kapot gaat. Dus hup, ik naar de lokale TV-man met de hoop dat ie het model per ongeluk toch in de schap heeft staan. Helaas, mijn vooroordeel werd bevestigd en ik keerde onverrichte zaken maar eens niet huiswaarts, maar gelijk richting de Media Markt. Immers, als het daar niet staat dan is het nergens meer te koop!

Het begint al bij de ingang: de schappen zijn net laag genoeg om als gemiddeld mens over de schappen heen te kunnen kijken. Het resultaat hiervan is een golvende zee aan apparaten die je aankijken en toejuichen. Voor een echte gadgetman geeft dat een goed gevoel: veel mooie spullen om langs te lopen en impulsief te checken, immers de populairste producten staan toevallig helemaal achteraan. En, of ik bij binnenkomst een lekker kopje Nespresso wil proberen bij het proefstandje, waar je als beetje liefhebber niet zo maar langs op kunt lopen. Hmmm, Lekker.

Ik begeef me naar de TV-afdeling maar onderweg vraagt de winkelbediende mij vriendelijk of ik even een momentje heb: hij wil er graag langs met een pallet (!) digitale spiegelrelflex camera’s. Tuurlijk, geen probleem, ik voel me op mijn gemak en heb tijd genoeg. Eenmaal aangekomen bij de afdeling LCD schermen raak ik aan de praat met een winkelbediende en krijg ik gelijk al een offer I can’t refuse: 19% BTW korting! Te gek toch? “We hebben alles op voorraad hoor! Ik zie in het systeem dat ik er nog drie heb. Gelijk maar meenemen meneer?”. Ach ja, doe ook maar, kan ik hem lekker gelijk aan de muur hangen vanavond.

Okay. Maar wat gebeurde er nu werkelijk met mij als consument? Bij binnenkomst is het de bedoeling dat je het gevoel krijgt dat er heel veel is. En veel betekent goedkoper. Immers, bij schaalgrootte kunnen marges en daarmee de verkooprijs omlaag hebben we bij economie geleerd. Niet dus, Media Markt is zeker niet de goedkoopste en lieten niet voor niks in eerdere versies van hun website de prijzen achterwege: dat creëerde immers ongewenste transparantie. Het gratis kopje koffie en vriendelijke praatje stelt mij als mens gerust. Vervolgens zette de voorbij rollende pallet met camera’s mij al aan het denken: “Zouden ze echt zo snel verkopen, dan moet de prijs wel er erg scherp zijn!”. En bij de 19% korting denk je al snel aan bijna 20%, dus een 1/5 deel. Terwijl 19% BTW van de verkooprijs (=119%) in werkelijkheid staat voor maar 15,96% in keiharde euro’s: 1/6 deel dus. En dat scheelt op een beetje TV al snel 40 Euro minder aan korting.

Bij Media Markt wordt dus slim omgegaan met het psychologische beestje in ons. Er wordt hard gewerkt om je zo snel mogelijk thuis te voelen en je impulsieve aankoopgedrag te stimuleren. Ook dien je door de schaalgrootte het gevoel te krijgen dat je goedkoop uit bent. Maar belangrijker nog is om jouw (neiging tot) cognitieve dissonantie zoveel mogelijk te helpen onderdrukken: het is natuurlijk niet de bedoeling dat je later gaat nadenken over jouw gevoel ten tijde van de aankoop ("kopen-kopen-kopen!") en hoe dit in strijd is geweest met jouw rationele manier van benaderen (waarom hier meer betalen?!) om daardoor alsnog spijt te krijgen van de aankoop. Dit alles is marketingtechnisch misschien wel het belangrijkste voor dit type retailing.

Uiteindelijk rij ik naar huis met een doos die eigenlijk niet in de auto past. Eenmaal thuis sluit ik de boel aan en kijk gelijk het blue ray schijfje dat ik bij de kassa nog uit de budgetbak heb gegrist. Topbeeld, wat heb ik goeie keuzes gemaakt vandaag zeg! Lig ik een paar uur later in bed en dommel ik weg met een glimlach: ik wist wat er met mij gebeurde, maar ik stond erbij en keek er naar…