Ik wil mijn tong terug!

Gisteravond zond de KRO een 'Profiel' documentaire uit over de smaak van ons Nederlanders. Nuttig. Want die smaak is zo goed als verdwenen. We proeven niet meer wat we eten. Letterlijk en figuurlijk lijken consumenten te worden zoet gehouden.

In plaats van verdere infantilisering van het voedingsschap, zouden sterke merken consumenten moeten terug 'empoweren' over de eigen smaak en gezondheid.

Voor het jaar 2000 verdiende de ICT-sector goud geld aan het oplossen van de zogenaamde 'millennium bug': een probleem dat ze zelf gecreëerd hadden. Nu verdient de voedingsmiddelenindustrie goed aan zogenaamd 'gezonde voeding'. Maar is dat niet een oplossing voor een probleem dat ze zelf gecreëerd hebben? Hoe dan ook: het probleem is er.

Na de oorlog hadden we de wederopbouw. Een periode van welvaart brak aan. Niemand hoefde meer honger te leiden. We konden als maatschappij klimmen in de Maslow piramide. Daar aangekomen, blijkt er betonrot te zijn ontstaan in de fundamenten van ons welzijn. We eten ongezond. Er zouden in de wereld inmiddels meer mensen aan obesitas sterven dan aan ondervoeding...

Dat wordt nu koortsachtig gerepareerd. Aan gezonde voedingsconcepten zijn mooie premies te verdienen.

Sommige merken willen consumenten de weg wijzen. Zoals Knorr met 'Eet Kleur'. Maar in plaats van het probleem echt op te lossen, versterkt 'de voedingsindustrie' (ik heb even zin lekker te generaliseren) met dit soort concepten de problematiek: dat consumenten niet meer weten wat ze eten. We zitten allang niet meer aan het stuur van onze eigen gezondheid.

Dat stuur van onze eigen gezondheid is onze tong: weer smaak krijgen voor wat we eten.

In de KRO documentaire werd gezegd dat de trend waar fabrikanten nu op zitten, is dat gezonde voeding ook lekker moet smaken. Maar dat is de wereld op z'n kop: gezonde voeding smaakt al goed, alleen proeven we dat niet meer!

Voedingsmiddelenindustrie: wie geeft de consument zijn tong terug?