Redeloos, radeloos, reddeloos

Ik weet het. Je moet duidelijk maken dat er echt iets aan de hand is wil je de aandacht krijgen en iets kunnen veranderen. Als een onderneming in crisis is, roep je de medewerkers bijeen en legt helder uit dat het niet langer zo gaat. Er moeten offers gebracht worden, maar we laten het hoofd niet zakken. Er is nog hoop!

Natuurlijk er moeten mensen ontslagen worden om het geheel te redden. Maar het geheel wordt gered!

Maar onze minister-president ontbeert elk vleugje inspiratie. Of hij het wil of niet, hij schetst een ondergang zonder enig perspectief op hoop...

Is het niet gewoon de dood in de pot als je Balkenende vandaag ziet staan tijdens het Journaal, met dat pruilmondje, tijdens de presentatie van de laatste cijfers van het CPB?

De ergste terugval sinds tijden! Erger dan de Grote Depressie! Nog meer werkelozen dan in de jaren ’80! Nederland zit in een zware recessie! Het tempo waarin dit gebeurt is ongekend!

Ja, fijn. Dank u voor de bemoedigende woorden excellentie.

Redeloos, radeloos, reddeloos!

Van hem hoeven we in ieder geval weinig te verwachten, vrees ik. Hij is geen leider. Niemand bij wie je het gevoel krijgt (misplaatst desnoods!) dat er licht aan het eind van de tunnel schijnt. Dat je opspringt en denkt: ik doe er wat aan!
Nee, ga maar stil in het hoekje zitten huilen. Het is over.

We moeten onszelf redden. We zijn alleen.