Een televisie op je oogbol

Toen ik nog een kleine jongen was kon alleen Bassie iets aan de binnenkant van zijn ogen bekijken. Maar als ik het verhaal van 'futuroloog' Ian Pearson in de Daily Mail moet geloven, dan kunnen we dat over tien jaar allemaal.

Stel je voor: 's ochtends doe je een contactlens in. In die contactlens zit een miniscuul beeldscherm. Met je stem of een armbeweging bedien je het apparaatje en het hele zaakje wordt gevoed door je lichaamswarmte. Zonder dat anderen dat aan je kunnen zien, bekijk jij de beelden die op je oog worden geprojecteerd.

Maar het wordt nog leuker. Met een zogeheten 'digitale tatoeage' zouden de gevoelens van personen op het scherm aan jou kunnen worden overgedragen. James Bond fans kunnen een bijbehorende adrenalinestoot ervaren en sportfanaten kunnen meevoelen bij een overwinning of verlies.

Ik geloof niet dat we allemaal met zo'n contactlens en ingebouwde emotie-generator gaan rondlopen. Niet over tien jaar en niet over honderd jaar. Maar een snelle zoekactie heeft me wel geleerd dat de technologie voor de contactlenzen inmiddels al bestaat.

Vorig jaar publiceerde de Universiteit van Washington een artikel over de eerste contactlens waarin onderzoekers dergelijke techniek hebben ingebouwd. Het gaat in dit geval over een lens waarop slechts een paar pixels zichtbaar zijn, maar het verbeteren daarvan is natuurlijk 'slechts' een kwestie van doorontwikkelen.

De onderzoekers geven het voorbeeld van een piloot die belangrijke vluchtdata te zien kan krijgen met een dergelijke lens. Maar ook een gamer kan er zijn spelvreugde mee verhogen of we zouden er op termijn zelfs mee kunnen gaan internetten.

Het is allemaal ongrijpbaar en onvoorspelbaar, maar toch. Als dit ooit echt bewaarheid wordt, dan gaat er een compleet nieuwe wereld open. Wanneer we de hele dag met een beeldscherm op onze oogbol rondlopen en de media ons zelfs emoties kunnen doorsturen, dan kun je met recht spreken van een multimediale ervaring.