Ja zeggen en nee doen

Maar dit soort tegenstellingen in woord en gedrag zie ik tegenwoordig iedere dag. En dan heb ik het niet over artiesten, maar over organisaties. Of personen die organisaties vertegenwoordigen. Ja zeggen en nee doen, links lullen en rechts vullen. Daar gaat je geloofwaardigheid.

Gewoon een paar voorbeelden van de afgelopen dagen.

Veerman, de CDA-minister (de partij van normen en waarden, weet u wel), wordt beschuldigd van het misbruiken van zijn dienstauto voor persoonlijke pleziertjes.

Brouwer, de allerhoogste baas van het Openbaar Ministerie, geeft er op een bijzonder genante manier blijk van het niet zo nauw te nemen met feiten in een onderzoek.

Veertig Rotterdamse politie-agenten worden ervan verdacht de fiscus te hebben belazerd middels frauduleuze declaraties.

Maar niet alleen in de overheid zie je dit soort uitglijers. De Vereeniging van Arbeiders Radio Amateurs (VARA), van origine uit socialistische hoek, heeft bekendgemaakt gezwicht te zijn voor het kapitalisme.

U2 ontvlucht Ierland omdat ze daar belasting moet gaan betalen. De boodschap van Bono lijkt te zijn: "We moeten de derdewereld al haar schulden kwijtschelden, maar ik was echt niet van plan daaraan mee te betalen".

Je bent werkzaam op een afdeling marketing of communicatie en je werkt dag-in-dag-uit aan het imago van je organisatie en het positioneren van je merk. Altijd en overal controleer je de eenduidigheid van je communicatie. En dan zoiets? Je kunt natuurlijk nog de manual 'reputatiemanagement' van de plank halen, maar vaak is er al niet veel meer te redden. Het leed is al geschied en de gevolgen voor je imago laten zich raden.

Daarom is mijn vraag: kun je dit soort situaties voorkomen? Of moeten we maar gewoon accepteren dat je, zeker nu iedereen middels internet 'journalistiek' kan bedrijven, gewoon sneller betrapt kunt worden op tegenstrijdigheden en harder wordt aangepakt?

Veel organisaties zeggen te handelen volgens een vaste set normen en waarden, ze pretenderen dat het imago aan de buitenkant een keurige kopie is van de identiteit aan de binnenkant. Maar je ziet steeds vaker dat mooie principes achteloos overboord worden gegooid zodra er geld in het spel is. Misschien zie ik het te negatief...

Tot slot dan nog dit. In de categorie 'sneu': een PR-consultant in Canada die een persbericht moest herroepen, omdat hij in zijn aankondiging over fantastische nieuwe spellingcheck-software een fors aantal spelfouten had gemaakt. Au.