Do you love me? Computer says yes.

Het merk of product zo slim en effectief mogelijk onder de aandacht brengen is nog altijd de basis van reclame. Degene die dit het slimste doet is spekkoper. Omdat consumenten het liefste zo min mogelijk reclame zien, maar wel zoveel mogelijk willen genieten op een zo goedkoop mogelijke manier, wordt reclame steeds sluipender. Hoe meer reclame wordt vermomd als ‘spontane video’ of ‘wetenschappelijk onderzoek’ hoe effectiever het -in ieder geval online- lijkt te zijn. En dan wordt reclame ook nog eens (ongemerkt) op maat voor je gemaakt, helemaal tot aan je bestelling aan toe.

Onwijs leuk
Flashback. Het verleidproces van een merk kon je 20 jaar geleden zien als ‘kijk mij eens hier staan, ben ik niet onwijs leuk’ en is gegroeid tot ‘je weet het misschien nog niet, maar ik ben eigenlijk best wel leuk, vraag maar aan je vrienden’. Alsof je gaat daten en de koppelaarster zit naast je. Meer betaalde bewijsvoering en aanbevelingen dus en minder zelf iets goeds over je merk of producten roepen.

Tegenlicht
In dit meer heimelijke verleiden speelt persuasion een steeds grotere rol, zo bleek onlangs ook in de uitzending van Tegenlicht. Over online verleiden wordt gezegd dat het stiekem is, niet voldoende zichtbaar en vooral vol commerciële bedoelingen. En dat is alledrie waar. En dat is ook superlogisch. Sterker nog, in het huidige tijdperk van gratis en ‘on-demand’ hebben adverteerders niet zo ontzettend veel alternatieven meer. Een 15 seconden TV commercial ingezet als pre-roll wordt zonder pardon weggeklikt, banners op pagina’s worden onzichtbaar gemaakt door adblockers en op social media kun je aangeven dat je bepaalde adverteerders niet meer wilt zien. En adverteerders zullen tóch de aandacht moeten vragen voor hun producten. Dus wordt de toevlucht steeds meer gezocht tot algoritmen die op een intelligente manier kennis van mensen koppelt aan producten. En die algoritmen worden steeds slimmer.

Enzo
In de loop van de jaren is er een hevige strijd ontstaan tussen consumenten (gratis, veel, nu), uitgevers (betaald, beperkt, zo snel mogelijk) en adverteerders (hallo, ik ben er ook nog en zorg ervoor dat er geld wordt uitgegeven). De uitgevers hebben het al tijden erg moeiljk. Dat is niet goed, want daardoor is er steeds minder geld voor kwaliteitscontent zoals betrouwbaar nieuws en entertainment dat wat minder plat is dan Enzo Knol. De consument denkt te winnen, maar komt in een steeds plattere wereld terecht vol lolletjes, onzinfilmpjes, geruchten, halve waarheden en onwetenschappelijke feiten. En de adverteerder? Die probeert ondanks alles zoveel mogelijk producten te verkopen. Door gebruik te maken van de technische advertentiemogelijkheden die er zijn. Waaronder persuasion in de vorm van data-analyse en algoritmen. Hierbij zijn de bedoelingen van adverteerders commercieel, dat kan niet anders. Als ze verlies maken, gaan ze op termijn op de fles.

Moraal
De menselijke kwaliteit van uitgevers (inclusief de Netflixen van deze wereld), het technisch vernuft van bureaus en het geld van adverteerders houden het internet in leven. Een internet, dat steeds slimmer wordt. Slimmer al dan veel mensen beseffen. En daar zijn adverteerders voor een deel debet aan. Ze kunnen alleen niet echt anders, om toch producten te kunnen verkopen. Laten we hopen dat de moraliteit en menselijkheid achter de online techniek intact blijft en dat verkoop niet vóór alles gaat.