Laatst kreeg ik een LinkedIn-berichtje van iemand die zich Introspective Coach en Mindfulness Enhancer noemt. I kid you not. Mijn automatische brein ging binnen één tel op slot en ging in gevechtstand. Vast iemand die ook gelooft in purpose, dacht ik meteen.
Het probleem met socialemediaplatformen is dat het een raketmotor is voor gelul. De enige manier om volgers te vinden en op te vallen is om ergens een mening over te hebben of te claimen dat je ergens verstand van hebt.
We hadden ooit een growth-hacker ingehuurd. Zelden zoveel densiteit aan dommigheid per minuut gehoord
Ik moet ook altijd lachen om de profielen van jonge mensen die claimen dat ze ondernemers adviseren om te groeien. Wat was ik de voorbije vijftien jaar aan het denken, al die keren dat ik dag en nacht werkte om onze onderneming van startup naar gezonde groeionderneming te krijgen? Ik had gewoon Jamie van 23 moeten inschakelen. Met zijn kekke Instagramtips over growth-hacking en zo.
We hadden ooit op Sue een growth-hacker ingehuurd. Zelden zoveel densiteit aan dommigheid per minuut gehoord. Het probleem met deze mensen is dat ze één klein detail vergeten: tactieken zijn zo goed als de inhoud die je er doorheen pompt. Er bestaat niet zoiets als een succestechniek. Er bestaat alleen een succesvolle techniek wanneer iemand er heel veel aandacht, talent en creativiteit heeft besteed om de tactiek aan de praat te krijgen.
Tactiek werkt als iemand wakker ligt van puntjes, komma’s en openingszinnetjes.
Als er één ding is wat ik in vijftien jaar ondernemen geleerd heb, is dat ondernemen tien procent inspiratie is en negentig procent transpiratie. Het is vooral heel veel kilometers maken.
Ik kan me herinneren dat het binnenhalen van een klant, of het aantrekken van deelnemers aan ons jaarlijkse congres, te maken heeft met de teksten die je drie keer herschrijft en uiteindelijk om vier uur in de ochtend nog eens herschrijft omdat je de rest van de dag geen tijd had.
Daarnaast kan ik me herinneren dat het voortbestaan van de onderneming afhing van gedurfde gokken en doortastende beslissingen over dilemma’s waar je ’s nachts stijf van de stress van wakker ligt.
Ik wil daarom voorstellen om de thought-leader dood te verklaren. Volgens mij hebben we vooral heel veel behoefte aan act-leaders. Mensen die heel goed snappen hoe je dingen aan de praat krijgt. Mensen die snappen dat weerstand, groepsdynamieken, gebrek aan discipline en irrationeel gedrag geen vervelende bijkomstigheden zijn, maar de basis vormen om iets voor elkaar te krijgen.
Iedereen worstelt vandaag met personeelstekort. We zullen dus meer dan ooit moeten stoppen met lullen en keihard moeten poetsen. We hebben heel hard mensen nodig die denken om kunnen zetten in handelen en handelen om kunnen zetten in volhouden. Act-leaders dus.
