Door Paola Cassone
Gelijke kansen voor mannen en vrouwen. Wie wil dat niet? Zelfs de oude witte mannen met macht beweren nu dat ze zich HE-LE-MAAL sterk maken voor een inclusievere maatschappij. En dan denk ik: is dat echt zo?
Kijk, met mij gaat het goed. Ik heb een goed betaalde baan in een organisatie waar meer dan de helft van de directie uit vrouwen bestaat. Thuis zijn de taken vrij evenredig verdeeld. Iedereen moppert dat hij of zij meer doet dan de rest, maar in het algemeen heb ik niets te klagen.
Maar buiten mijn bubbel is het leven van vrouwen niet zo rooskleurig. En dan heb ik het niet alleen over de zoveelste ophef in de televisiewereld, waar blijkbaar nog steeds een hardnekkige machocultuur heerst. Het begint bijvoorbeeld met de aandacht van álle media voor internationale vrouwendag.
Een paar bescheiden artikelen, een paar zwakke inhakers en dat was het. Ik had geen vuurwerk verwacht, maar op zijn minst een item in de talkshows van die dag
Op 8 maart heb ik, zoals elke dag, redelijk mijn sociale netwerken, de dagbladen en de online-nieuwssites doorgespit. En het was inderdaad een dag zoals alle andere. Een paar bescheiden artikelen, een paar zwakke inhakers en dat was het. Ik had geen vuurwerk verwacht, maar wel op zijn minst een item in de talkshows van die dag.
Niets daarvan. Ik was op 8 maart wel uitgenodigd om in een – nota bene - internationaal panel de stand van zaken qua gelijke kansen voor vrouwen te bespreken. Daarin werd nadrukkelijk de wens uitgesproken dat we in de toekomst niet meer dit soort discussies hoefden te voeren, want dat zou betekenen dat er geen issue meer was. Gebaseerd op de media-aandacht voor internationale vrouwendag zou je denken dat in Nederland vrouwenemancipatie voltooid meer is. De realiteit is anders.
Volgens de emancipatienota van het OCW, is nog steeds 45% van de vrouwen in Nederland niet financieel onafhankelijk. De loonkloof tussen mannen en vrouwen is nog steeds gemiddeld 13% en dat wordt exponentieel hoger bij vrouwen met kinderen. Twee derde van de vrouwen in Nederland heeft een deeltijdbaan en in 9 op de 10 gezinnen zijn het huishoudelijke werk en de zorg voor kinderen niet gelijk verdeeld. Anno nu is de realiteit nog steeds dat vrouwen het leeuwendeel van de huiselijke taken op zich nemen, zonder tegenbetaling. En dat het combineren van een carrière en een gezin voor een vrouw een bijna onmogelijke opgave is.
Als vrouw weet je dat je, zonder een man die volledig achter je staat en een werkomgeving waar geen hardnekkige machocultuur heerst, je geen kans maakt. En dan nog moet je veel harder werken dan je mannelijke collega’s voor gelijke behandeling.
Als je vrouwen geen gelijke kansen gunt, ben je een dief van je eigen portemonnee
En nu, beste Adformatielezer, vraag je je af: waarom vertel je me dit? Om te beginnen omdat dit blijkbaar een enorme blinde vlek is in Nederland. Daarnaast omdat jij als geen ander weet hoe communicatie kan worden ingezet om opinies, gedrag en gewoontes te beïnvloeden. En vooral omdat jij profijt kan behalen in een maatschappij waar vrouwen gelijke kansen hebben.
Financieel onafhankelijke vrouwen consumeren meer. Werkende moeders hebben meer diensten nodig. Welgestelde vrouwen kopen duurdere merken. Vrouwen maken per slot van rekening meer dan 50% van de bevolking uit, een enorm en onderbenut potentieel.
Met andere woorden, als jij vrouwen geen gelijke kansen gunt, ben je een dief van je eigen portemonnee. Hoog tijd voor actie.
Paola Cassone is performance strategy director bij Initiative
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!