Het jaar 2023 is nog jong, we zitten nog niet eens op de helft. Maar hier was het laatste glas oud & nieuw-champagne nog niet leeg of het was alweer business as usual. Helaas geldt dat ook voor de mass shootings, vorige maand waren we de magische 100-grens alweer ruimschoots voorbij.
Hands up, riep Onkel X uit de populaire kinderserie Familie Knots altijd. In zijn jaszak stak hij dan iets naar voren dat op een wapen leek. Of het echt een wapen was, daar twijfelde niemand aan. Onkel X zat namelijk regelmatig in Amerika voor zijn werk en daar waren wapens heel gewoon. Ook voor de Nederlandse kijkers die misschien nog nooit in de VS waren geweest, waren wapens onlosmakelijk met het land verbonden. De mannen van The A-Team hadden altijd een heel arsenaal wapens binnen handbereik, JR uit Dallas had er ongetwijfeld eentje paraat in zijn bureaulade en Charlies Angels toverden er altijd eentje, die kennelijk prima en ongemerkt in elk handtasje paste, tevoorschijn. Opgroeiend in Nederland zag ik al die wapens in vrijwel elke Amerikaanse serie of film voorbij komen. Ik stond er verder nooit bij stil. Het hoorde er nu eenmaal bij.
Wapens, The Second Amendment, bepaalt dat elke Amerikaan het recht heeft zichzelf te beschermen en dat doe je natuurlijk met een pistool. Als Nederlander kunnen we ons niet voorstellen hoe een maatschappij er ook maar iets beter van wordt als iedereen zo’n moordwapen bij zich draagt, net zoals Amerikanen zich niet kunnen voorstellen hoe je überhaupt ongestoord kunt leven zónder.
Mijn dochter en haar klasgenoten toogden op Valentijnsdag, vijf jaar na de schietpartij op de Parkland school in Florida, naar het kantoor van Nancy Pelosi. NRA, NRA, how many kids did you kill today, scandeerden ze door hun megafoon. Keep my school safe, stond er op één van van hun protestborden. Ze waren niet ouder dan dertien, dit groepje scholieren. Ze hadden dit protest tegen wapengeweld zelf georganiseerd. Het is kennelijk nodig dat kinderen de straat op moeten om duidelijk te maken dat een tiener in bezit van een AR-15 niet normaal is. Het hoort er allemaal bij.
Wat er ook bij hoort zijn de drills die Amerikaanse kinderen op school krijgen. Ze oefenen dan hoe ze zich moeten verstoppen en zich muisstil moeten houden voor als er een active shooter het gebouw binnendringt.
En zo groeien mijn kinderen, net als ik, op met dit welbekende beeld van Amerika. Het land waar niet mee te sollen valt en wie dat wel probeert, wacht een harde confrontatie met een handtaspistool of een AR-15. Alleen zijn er nu de steeds luider klinkende protesten van de jongere generatie Amerikanen, de toekomstige stemmers. Heel begrijpelijk, wapens horen immers niet thuis in een klaslokaal en een schooldrill evenmin. Wat hen betreft is dat welbekende beeld van Amerika toe aan een drastische update.
En dat geeft hoop. Ook dat hoort erbij.
Carol Rock is journalist, spreker en America-watcher en woont in San Fransisco.
