Maria Bodil: 'Dat onaangepaste zit er bij ons een beetje in'

'Wij zijn al zolang als we ons kunnen herinneren een enorme fan van Rineke Dijkstra. Ze slaagt er op een wonderbaarlijke en eenvoudige manier in om menselijke emoties vast te leggen op beeld.
In haar video-installatie 'The Krazyhouse', filmt ze dansende tieners en onderzoekt ze op die manier de lichaamstaal en kledingcodes van de jeugdcultuur. De jongeren dansten voor de camera op hun favoriete muziek en ontspanden geleidelijk voor de lens.

Wat zo indrukwekkend is aan deze video's is dat er een hele mooie overgang van aanvankelijk ongemak naar een ontspannen dansende houding zichtbaar is. Bovendien legt ze alle bewegingen, danspassen en gezichtsuitdrukkingen prachtig en scherp vast, waardoor je als kijker beseft hoe divers we allemaal zijn, maar tegelijkertijd ook hoe erg we op elkaar lijken. De menselijke psychologie is iets wat ons mateloos interesseert, er zijn weinig kunstenaars die dit ‘menszijn’ zo puur weten vast te leggen. Ons werk is qua stijl heel anders maar ons doel is dat ons werk, hoe surrealistisch of eigenaardig het ook kan voelen, toch altijd de menselijkheid erin te brengen. Deze combinatie schuurt en dat vinden we erg interessant.'

'Om de urgentie van het klimaatprobleem te visualiseren haalde kunstenaar Olafur Eliasson ijsblokken vanuit Antarctica naar Kopenhagen. Twaalf grote ijsblokken werden verzameld om vier dagen lang midden in de stad verder te smelten.
Het werk was een fysieke wake-up call waarbij mensen van dichtbij voelden dat het ijs NU aan het smelten is. Klimaatverandering is een feit en wordt ineens dicht naar huis gebracht.
Wij vinden dit werk echt fenomenaal in de simpelheid. In dit geval is het kunst, maar het had ook zo een ’activatie’ kunnen zijn vanuit een NGO. Daarnaast, ook niet onbelangrijk, zijn de smeltende architectonische ijsblokken visueel ook nog eens heel pakkend. Dit had overigens ook een Maria Bodil project kunnen zijn, ons doel is om de aankomende tijd maatschappelijke campagnes / ideeën te maken die impact zullen maken. Een oproep dus naar alle NGO’s die een mooi idee nodig hebben!'
 

'Wij zijn groot fan van het werk van modeontwerper Craig Green. Hij is een London based avant-gardistische designer. Ik vind het zeer inspirerend hoe hij het lichaam echt benadert als een kunstwerk/sculptuur dat installatie-achtige vormen kan aannemen.
Zijn werk is eclectisch en het is duidelijk te zien dat hij zich door verschillende culturen, religies en tijdsperiodes laat inspireren en deze elementen samenbrengt in fictief- en bijna tribe-achtige vormen. Hij combineert bijvoorbeeld traditionele ambachtelijke technieken met moderne materialen en technologieën. Die mix maakt het voor ons heel interessant, omdat zijn werk niet te plaatsen is in een specifieke tijd.
Wij bewonderen kortom hoe hij allerlei verschillende inspiratiebronnen kan samensmelten tot iets futuristisch wat ergens toch ook wel weer heel ongrijpbaar herkenbaar lijkt te zijn, alsof het altijd al zo lijkt te zijn geweest.

Daarnaast benadert hij zijn campagnes voor de collecties op een super-creatieve manier. Hij bouwt als het ware hele installaties, kunstwerken op zichzelf waar soms de mens ook onderdeel van is; voor ons een grote inspiratiebron voor het creëren van sets!
Voor de campagne van de AW18 collectie creëerde hij samen met Dan Tobin Smith (fotografie), Robbie Spencer (styling), and David Curtis-Ring (set design) een serie foto’s van zelfgebouwde windmolens die ze op verschillende momenten fotografeerden. Buiten dat het er prachtig uitziet, speelt hij hier ook op een interessante manier met verloop van tijd, verleden, heden en toekomst.'
 

'Een tijdje geleden bezocht ik (Marthe) de filminstallatie Euphoria van Julian Roseveldt die mij heel erg is bijgebleven. In deze immersive installatie, die getoond werd tijdens het Holland Festival, worden tekst, geluid en beeld op een manier samengebracht zoals ik dat niet eerder heb ervaren.

De film zelf is een indrukwekkende verzameling van teksten en uitspraken van allerlei invloedrijke personen, variërend van Socrates tot Kanye West, die op een briljante manier tot een script zijn samengevoegd. Prachtige dronebeelden nemen je mee in de een reis tussen diverse klassen, culturen en blikken op de neoliberale wereld. Naast een groot bioscoopscherm vormde zich een gigantische rij schermen rond de kijker waarop een kinderkoor te zien was, dat bijna in de ruimte leek te staan. Het koor werd ondersteund door een groep drummers die ook groot op schermen werd afgebeeld. De opeenvolging van verschillende scènes, afgespeeld in een loop, in combinatie met het kinderkoor, vormt een kritische en scherpe blik op het kapitalistische systeem waar wij in leven.

Zijn abstracte benadering van het medium film en de synergie tussen geluid, beeld en ruimte geeft gelaagdheid aan het werk, iets waar wij zelf ook naar op zoek zijn. Ik vind het interessant hoe hij op deze manier diverse perspectieven laat zien door het samenbrengen van verschillende disciplines op een manier die je als kijker zowel visueel als inhoudelijk extreem triggert.'
 

'Issey Miyake (Hiroshima, 22 april 1938 – Tokio, 5 augustus 2022) kunnen we niet weglaten uit onze inspiratiebronnen. Behalve dat we op dagelijkse basis z’n kleding dragen, gebruiken we ook bijna altijd een item van hem in onze shoots. De liefde voor deze ontwerper is er bij Marthe al via de paplepel vroeg ingegoten, zowel haar oma als haar moeder droegen dit - ook - op dagelijkse basis. Ik (Lieve) heb dit weer via Marthe overgenomen en zo spaarden we vroeger al maanden ons geld bij elkaar om zo’n tweedehands ontwerp aan te kunnen schaffen.
Issey Miyake is een invloedrijke Japanse modeontwerper die wereldwijd bekendstaat om zijn innovatieve en avant-gardistische benadering van mode. Zijn kleding kenmerkt zich door haar architectonische vormen, grafische patronen en zijn zelf ontworpen plissé stof die de grenzen van traditionele mode heeft doorbroken. Er is geen merk dat zo erg aansluit bij onze stijl, oftewel een droom om er ooit voor te mogen werken!'

Omdat we met z'n tweeën zijn en het van Nils mocht, hebben we nog een extra pic(k) - een toegift! En wel het werk van de architect Luis Barragán (Guadalajara, 9 maart 1902 – Mexico-Stad, 22 november 1988). 
Voor het bouwen van onze sets kijken we voornamelijk naar het werk van ontwerpers en architecten, iets wat we van huis uit al een beetje mee hebben gekregen! Luis Barragan is daar een van, grootmeester in abstracte moderne architectuur van de vorige eeuw. Wat ons bijzonder fascineert aan Barragán is zijn vermogen om ruimtes te transformeren door middel van licht, kleur en compositie; hij manipuleert architectuur door te spelen met origineel en dramatisch gebruik van licht en schaduwen, zowel natuurlijk als kunstmatig. 

Het creëren van optische illusies door te spelen met licht, schaduwen en kleurvlakken is iets waar wij zelf ook mee experimenteren in onze fotografie. Ondanks dat zijn werk visueel een grote inspiratiebron vormt voor onze sets, speelt het contrast tussen het natuurlijke versus het artificiële, realiteit versus surrealisme, ook in ons werk ook vaak een grote rol. Daarnaast resoneren zijn ruimtes, doordat het een bepaalde rust, het gevoel van tijdloosheid en sereniteit met zich meebrengt, enorm.'

Deze week is Gerben van der Rijt, Creative Director Wayne Parker Kent | Podcasthost The Brief | Member VIA Nederland Taskforce Content, curator van #RPOTDFAW.