Mannen komen 3 tot 4 keer vaker aan het woord als nieuwsbron dan vrouwen. Belachelijk natuurlijk, maar als ik naar onze eigen media en evenementen kijk dan doet Adformatie het niet veel beter. Terwijl er toch bovengemiddeld veel vrouwen in communicatie, marketing, reclame en media werken (de digital hoek even niet meegerekend).
Natuurlijk zijn daar argumenten voor aan te voeren: dat het aan de top – waar de woordvoerders vaak vandaan komen – zeker nog niet gelijk is verdeeld en dat mannen beduidend sneller ‘ja’ zeggen als om een statement wordt gevraagd. Maar dat is geen excuus. De vraag is altijd: moeten media de realiteit in beeld brengen of een voortrekkersrol spelen? Zijn we een afspiegeling of houden we een spiegel voor?
Leereffect
Ik denk dat we beide rollen moeten vervullen. Al jaren speelden we met de gedachte om met Adformatie een women only-editie te maken. We hadden het alleen nog nooit gedaan. Na alle discussies binnen het vak over (het gebrekkige) aantal vrouwen aan de top en alle initiatieven hier beweging in te brengen besloten we het gewoon maar eens te doen. Om een steentje bij te dragen aan die discussie.
We hebben verschillende concepten overwogen. Het eerste was om alle verhalen en fotografie uitsluitend door vrouwen te laten maken én alleen vrouwen aan het woord te laten. Dat leek een strak idee, maar dan zat te weinig leereffect voor ons als redactie (inclusief freelance schil) in.
Vrouwen gaan voor
We besloten een gewone editie van Adformatie te maken – dus niet over diversiteit of vrouwen aan de top – waarvoor we slechts vrouwelijke experts raadpleegden. In het coververhaal over merkactivisme, in het artikel over de CEO als PR-ramp en in de serie over effectieve communicatie bijvoorbeeld. Ook namen vrouwen een aantal vaste rubrieken over. Erik Kessels liet zijn beeldcolumn maken door Krista Rozema en columnisten Tom de Bruijne en Piet Hein Coebergh droegen de pen over aan Astrid Groenewegen en Saniye Çelik. Een paar rubrieken sneuvelden eenmalig. ‘Vrouwen gaan voor’, zoals columnist Rocco Mooij galant verwoordde.
Journalistieke kwaliteit was zoals altijd leidend en we hadden er als redactie lol in, ook als het betekende dat we soms wat harder ons best moesten doen. Het was namelijk zomervakantie en ook vrouwen gaan op vakantie.
Wat we ervan leerden:
- Het is makkelijker dan je denkt. De verhalen liggen voor het oprapen, once you see it it can be unseen. Het lijkt geforceerd altijd op zoek te gaan naar een vrouw, maar er zijn er meer dan genoeg. Het vak is - ook aan de top - aan het veranderen. De directie van reclamebureaus wordt feminiener, de club van NIMA register marketeers is ‘diverser dan ooit’, in besturen en jury’s gaat men steeds vaker voor een 50/50-verdeling.
- Het kan niet altijd. Onze freelance medewerker Robert Heeg was bezig met een artikel over online gokken en kwam niet verder. Dit artikel houdt u van ons tegoed. Er zijn branches en takken van sport – met name in de digital hoek - waarin vrouwen nog altijd zwaar ondervertegenwoordigd zijn.
- Bias zit dieper dan je denkt. Dit was een leuke vingeroefening maar we zijn er nog lang niet. Iemand binnen onze uitgeverij stuurde een link door met een interview met ex-Booking-ceo Gilian Tans over vrouwen in tech: ‘Had je ook kunnen vragen.’ Ik stuurde een vraagteken terug. ‘Voor het vrouwennummer bedoel ik.’ Ik zette mijn caps lock aan: ‘DAT KUNNEN WE TOCH ALTIJD DOEN.’ Iedereen die zich met dit topic bezighoudt weet dat het tijd kost om denkpaden te verleggen. Daartoe moet je jezelf blijven uitdagen.
Terwijl we met dit nummer bezig waren, overwogen we nog of het niet beter was diversiteit in de breedte te pakken. Het vak is immers nog steeds oogverblindend wit. We besloten bij ons eerste idee te blijven. Want hoeveel mensen met een migratie-achtergrond heb je nodig om een representatief beeld te geven van ons vak? En hoeveel LHBTIQ+’ers? We tasten in het duister. Wat ons zeker niet van de plicht ontslaat op zoek te gaan naar onze eigen blinde vlekken op dit gebied, rolmodellen aan het woord te laten en verhalen te brengen over stereotypering en inclusie.
Inmiddels ligt Adformatie een week op de mat en is het zover ik weet niemand spontaan opgevallen dat er uitsluitend vrouwen aan het woord zijn gelaten. Experiment geslaagd; als de informatie goed is, maakt het niet uit wie het zegt of schrijft.
Ik hoor onze concurrenten al cynisch denken: dat komt natuurlijk omdat niemand het leest. Hoewel we het aantal daadwerkelijk gelezen exemplaren niet kunnen meten, weet ik dat dit gelukkig niet waar is. We kregen vanuit verschillende hoeken complimenten, onder meer over de relevantie van het thema en het interview met Unilevers Conny Braams.
Tot slot een leuk feitje: de premium-artikelen die in deze editie stonden, leverden online significant meer nieuwe abonnees op dan de periode hiervoor. Sekse sells, zullen we maar zeggen.
Reacties:
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!