Door Jan Driessen
ABN Amro gaf enkele stoere medewerkers gedurende #Pride2021 een gedurfd podium om hun afwijkende diversiteit uit te dragen. De norm kennen we. Die is decennialang ook de énige norm geweest in corporate Nederland. En vooral bij financiële instellingen. Iedereen was hetero!
Voor heteroseksuele medewerkers was die wereld ook gewoon. Zo waren ze volledig vanzelfsprekend en veilig opgevoed. En zo werkten ze onbekommerd voort. Lachend aan de koffiecorner over de lekkere vrouwen op de hockeyclub. Of de nieuwe leuke secretaresse van het bestuur. Vrouwelijke medewerkers grapten met elkaar over de knappe accountmanager op de derde etage.
‘His wife Hugo’
Maar er was al die decennialang één groep medewerkers, die nergens over konden of durfden praten. Zij weken af van de norm. Werden niet gezien en niet gehoord.
Toen ik als openlijk homoseksueel in 2000 bij Aegon, directeur Communicatie werd, kon ik de omschrijving van mijn man (‘echtgenoot’) niet correct in het toenmalige Aegon-wereldwijde ict-bestand krijgen. Het systeem maakte daar dan automatisch ‘his wife Hugo’ van. Er werkten toen 27.000 medewerkers.
Natuurlijk is er in de afgelopen 21 jaar veel ten goede veranderd, maar de stilte is voor veel ‘normafwijkende medewerkers’ gebleven. En die doorbreekt ABN Amro nu. Niet als een makkelijk vluggertje. Maar helemaal passend binnen een structureel en geheel geïntegreerd serieus diversiteitsprogramma. Waarover ook openlijk verantwoording wordt afgelegd.
Stilte over bestaan
Steeds meer corporates hebben écht grote stappen gemaakt als het gaat om diversiteit, vrouwen aan de top, meer kleur op de werkvloer, medewerkers met een geestelijke dan wel lichamelijke handicap.
Het is vreemd (en eigenlijk alleszeggend) dat een bedrijf wél massaal applaus en prijzen krijgt als dat bedrijf publiekelijk laat zien wat er gedaan wordt aan bijvoorbeeld gehandicaptenbeleid of vrouwenbeleid. Maar nu men medewerkers met een seksueel afwijkend leven omarmt en in beeld brengt, is opeens de wereld te klein.
Lees ook: ABN Amro slaat door met campagne over seksleven van medewerkers
De campagne zou niet relevant zijn. Of: we hoeven toch niet te weten welke seksuele voorkeur een bankmedewerker heeft. Maar diezelfde criticasters bejubelen wel een campagne over topvrouwen (waarom zou ik moeten weten of een bankmedewerker man of vrouw is?). Diezelfde criticasters applaudisseren hard voor een campagne met gehandicapten medewerkers (waarom zou ik moeten weten of een medewerker in een rolstoel zit?).
Die criticasters (vooral op social media) zijn vaak conservatieve hetero’s. Die de stilte over hun bestaan nog nooit hebben hoeven ervaren op hun werk. Die blijkbaar persoonlijk ook grote moeite hebben met het publiekelijk etaleren van die andere levensstijl.
Boodschap ABN Amro is relevanter dan ooit
Het heeft een flink aantal jaren geduurd voordat grote bedrijven met trots hun campagnes over gehandicaptenbeleid gingen uitdragen. Ook daar was in het begin veel kritiek op. Moest dat wel? Zou dat de reputatie van het bedrijf niet schaden?
Je kunt het je nu nauwelijks nog voorstellen, maar ik heb indertijd (ook als sponsor van gehandicaptensport en adviseur van Play Unified) veel van die discussie gevoerd. Hopelijk is ABN Amro hierin nu de voorloper, en zullen andere bedrijven volgen. Want de diversiteitscampagne bleek (gezien alle reacties) nog meer nodig dan ik had gedacht.
De boodschap van ABN Amro is relevanter dan ooit; iedereen is welkom en iedereen heeft een gelijkwaardig podium bij de ABN Amro, ongeacht seksuele voorkeur, geslacht, kleur, of handicap. Dat was gedurfd en dat was baanbrekend. Dat is modern werkgeverschap en dat is nodig.
ABN Amro dank en ga zo vooral door!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!