De Amerikaanse futurist Scott Smith houdt zich bezig met de komst van bots en wat dit betekent voor media en hun gebruikers. Tijdens het pressure cooker event Media Future Week van iMMovator gaf hij een keynote speech met de titel 'Bots Amongst Us'. Wat doen bots? En hoe zit het met de verantwoordelijkheid en eigenaarschap van producten die door bots gemaakt zitten? Een interessante presentatie die veel antwoorden gaf, maar ook veel vragen opriep.
Een test om te onderzoeken of een bot geloofwaardig is, is de Turing Test. Je chat met een robot, maar heb je door dat het een robot is, of is het geloofwaardig als mens? Oorspronkelijk was de Turing test overigens voor iets anders bedoeld. Eigenlijk praat je met iemand die achter een gordijn zit en wil je aan de hand van het gesprek (zonder de stem te horen) kunnen achterhalen wat de identiteit van die persoon is (bijv man of vrouw). Ook al is de test meer dan 50 jaar oud, nog steeds geldt het als regel of een bot geloofwaardig is.
Bots zijn overigens niet nieuw. Al in de jaren zestig werd er geëxperimenteerd met de chatbot Eliza. In de jaren negentig had je de chatbot SmarterChild (best een enge naam als je erover nadenkt) en XIAOICE is een Aziatische chatbot van de laatste jaren. De bots van nu leren van de eerdere gesprekken die je met hen hebt gehad en lijken je daardoor echt te kennen. De technologie achter bots is goedkoper geworden en makkelijker om te maken, waardoor bots nu als paddenstoelen uit de grond komen.
Wat doen bots?
Er zijn verschillende soorten bots. Bots die interessante (en soms rare) combinaties maken van verschillende headlines op twitter. Bots die systemen verstoren, zoals de Spotify bots die artiesten inzetten zodat hun muziek vaker beluisterd wordt. Bots die illegale dingen doen, zoals de #gref">Random Darknet Shopper, en een bot die random dingen besteld op het internet. De onderzoekers die deze bot creëerden ontvingen de vreemdste dingen, waaronder illegale drugs! Bots kunnen een taal leren, context begrijpen en zich aanpassen, opschalen, ontwikkelen, vermenigvuldigen en zich verstoppen.
Activistische bots
Er worden ook bots ingezet om sociale of politieke actie te stimuleren. Zo zijn er bots die de sfeer op twitter proberen te beïnvloeden. Dit zijn accounts die over bepaalde kandidaten of onderwerpen tweeten en waarvan je niet direct doorhebt dat het een code is. Een ander voorbeeld is een bot die iedere keer dat er een bepaald woord of combinatie van woorden wordt gebruikt mensen vraagt die tweet te corrigeren (bijvoorbeeld als mensen het hebben over immigranten, om dan het woord illegaal daarbij weg te laten, het zijn gewoon immigranten).
Of denk aan bots die vragen stellen op Twitter en zo een discussie op gang proberen te krijgen. Als de discussie eenmaal loopt, wordt het werk weer door mensen overgenomen. Maar het kunnen ook bots zijn die meer op de achtergrond werken en tweets of veranderingen websites monitoren en daarover berichten. Dit zijn een soort ‘transparacy bots’ die veranderingen registreren. Of denk aan nog meer activistische bots, bots die bijvoorbeeld mensen recruteren, zoals ISIS doet. Anonymous zette vervolgens bots in om de recruitment bots van ISIS onderuit te halen. Activistische bots tegen activistische bots, volg je het nog?
Bots in de media
In de media worden bots gebruikt om simpele artikelen te schrijven, zoals financiële of sport berichtgeving. Maar wat je ook steeds meer ziet, is de inzet van bots om nieuws in kleine stukjes te hakken en ze via een chatservice naar de gebruiker te brengen. Na elk nieuwsfeitje kun je kiezen om er meer over te lezen of naar het volgende nieuws over te gaan. De berichtgeving wordt uitgeserveerd als chatberichten. Het lijkt het werk van een bot, maar vaak komen er nog wel menselijke editors aan te pas om de nieuwsberichten op die manier te verpakken. Toch zul je je bij het gebruik waarschijnlijk wel afvragen wie er achter het gordijn zit, is het automatisch gegenereerd of ben je aan het chatten met een mens?
Dat ga je ook terug zien bij Facebook Messenger, voorspelt Scott. Kortgeleden kondigde Facebook aan dat dit platform ook open gaat voor merken en nieuwsorganisaties. Het wordt een plek waar chatbots je berichten gaan sturen, dit kan een mix zijn van nieuws, editoral messages en commercial messages – maar heb je dit als gebruiker nog door?
De ontwikkelingen gaan snel en Scott ziet dat veel bedrijven er maar mee aan de gang gaan, zonder goed na te denken over de gebruikerservaring. Hoe wil de gebruiker aangesproken worden? Silicon Valley heeft volgens Scott dichters, auteurs en screenplay editors nodig die zich bezig houden met de manier waarop je conversatie vormgeeft in bots. Wat dat betreft kunnen bots nog wat leren van toneelstukken en gedichten.
Waar liggen de grenzen?
En wil je weten dat je door een robot aangesproken wordt? Moet je het weten? Waar ligt de grens? Waar liggen de ethische grenzen en wanneer wordt er een overtreding begaan? Maakt het iemand uit als in de toekomst een robot The Man Booker prize wint? Maakt het uit of er een mens of bot schuilgaat achter het gordijn?
En als je dan naar de boodschappen van bots kijkt, hoeveel is code en hoeveel is menselijk? En wie is er verantwoordelijk voor? Een twitter-bot die leert van eerdere tweets en daardoor racistisch wordt, wiens fout is dat? Mogen bots zelf beslissingen maken of moet er altijd een controle van een mens zijn?
Of gaan wij ons aanpassen aan het gedrag van robots? Je weet tenslotte nog steeds niet wat er achter het gordijn van de Turing Test staat…
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!