Over de noodzaak van durf

‚Meneer de directeur, kan ik u, eh, even storen, ik denk namelijk te weten waarom we zo weinig leads binnenhalen’. 
De directeur kijkt op van de papieren die voor hem liggen en staart de marketingtrainee aan. Zijjn blik glijdt over het smalle gezicht van de jongen in de deuropening.

‚Wat bedoel je’, antwoordt de directeur, lichte irritatie in de stem.

De marketingrainee friemelt aan zijn linkeroorlel en stamelt: ‚Nou, eh, uit recent Amerikaans onderzoek blijkt dat ruim 70% van de klanten,’ hij wacht even, haalt diep adem en vervolgt: ‚dat dus, eh, zo’n 70% van de klanten online al gezocht heeft naar een leverancier voordat ze daadwerkelijk het eerste contact zoeken met zo’n leverancier, en om heel eerlijk te zijn, meneer, heb ik in de paar maanden dat ik nu hier werk gezien wat we met online marketing doen en, eh, dat is niet veel. De site is niet responsive, uit ons e-mailbestand kunnen we veel meer halen en aan contentmarketing, AdWords en LinkedIn marketing doen we helemaal niets dus, eh, denk ik dat het anders zou moeten meneer directeur’.

De directeur leunt met een zucht achterover en legt beide handen in zijn nek. Zijn bureaustoel kraakt onder het verplaatste lichaamsgewicht terwijl de knoopjes van het blauwe overhemd op spanning komen te staan en kleine inkijkjes verschaffen op de bleke huid van zijn dikke buik. De marketingtrainee tracht de directeur aan te kijken, maar zijn blik wordt gevangen door de donkere zweetplekken in de oksels van de directeur.

,Anders dus, zeg je?’
‚Eh, ja meneer de directeur’, antwoordt de marketingtrainee. Hij friemelt weer aan zijn oorlel, nog steeds niet in staat de directeur in de ogen te kijken. Bang voor een uitbrander en onzeker over hetgeen hij heeft aangekaart.
De directeur gaat rechtop zitten en gebaart de jongen om plaats te nemen in de stoel voor zijn bureau.
,Hoe heet je eigenlijk’.
,Frank, meneer’.
,En hoe lang werk je bij ons?’
,Eh, nu bijna twee maanden’.
,Ok, twee maanden, en jij denkt dat het anders zou moeten’.
,Eh, ja, meneer’.

De directeur kijkt de jongen, die inmiddels plaats heeft genomen in de stoel tegenover hem, onderzoekend aan. De rode vlekken in zijn nek nog steeds duidelijk zichtbaar. Toch moet hij de jongen nageven dat hij zijn durf om zomaar naar hem toe te stappen, wel kan waarderen.

,Ok Frank, nou vertel maar, vertel me maar hoe het anders zou moeten’, vraagt de directeur terwijl hij zijn mok koffie met het Feyenoord-logo naar de mond brengt om een slok te nemen. De marketingtrainee kijkt de directeur verbaasd aan.
De directeur glimlacht: ,Vertelt het me maar, je bent er nu toch’.
,Ok’, antwoordt de jongen, nog steeds een beetje uit het lood geslagen door de verrassende omslag in de houding van de directeur. ,Ik geloof dat we in een, eh, aandachtseconomie leven’.
,Een wat?’ antwoordt de directeur verrast.
,Een aandachtseconomie meneer’.

De directeur kan een bulderende lach niet onderdrukken: ,Aandachtseconomie zeg je, wat is dat is godsnaam’.
,Nou, eh, dat je eerst aandacht moet geven om aandacht te krijgen, en je dat ook moeten doorvoeren in de marketingaanpak’. De rode vlekken in de nek trekken langzaam weg. ,We moeten, denk ik, potentiële klanten eerst aandacht geven door hen te helpen, om ons zo goed te profileren en, eh, top-of-mind te komen van de potentiële klant’.

,Top of wat?’, reageert de directeur verbaasd.

‚Eh, ja,Top-op-mind, dat de potentiële klant ons bedrijf kent doordat we kennis met hem delen waar hij of zij echt wat aan heeft’.
,Dus jij zegt dat we onze kennis gratis moeten verstrekken aan potentiële klanten? Nou, dacht het niet, jongen. Daar verdienen we geen klote mee!’
De marketingtrainee voelt de rode vlekken weer opkomen. Zijn blik neergeslagen en zoekend naar woorden: ,Eh, niet alle kennis delen maar wel helpen met de kleinere problemen van de potentiële klant, ik geloof echt dat als we dat doen veel meer traffic en leads genereren’.
,Ja, ja’, antwoordt de directeur die nog een slok nam uit zijn koffiemok ,en hoe denk je dat dan te doen, jongen?’.

De marketingtrainee friemelt weer aan zijn oorlel en antwoordt hakkelend: ,Nou, eh, om te beginnen maken we een plan van aanpak, daarin staat onze klantpiramide en potentiële klantprofielen. Vervolgens moeten we onze salesmensen en andere medewerkers zoals die op onze klantenservice enthousiast krijgen om te bloggen over onderwerpen die spelen bij onze huidige klanten en potentiële klanten. Die blogs laten we redigeren door een eindredacteur. We maken er dan ook How-To video’s van en die publiceren we vervolgens op ons online kennisplaform en vandaar delen we het via socialmedia zoals bijvoorbeeld linkedIn bedrijvenpagina en Youtube-kanaal. Dat online kennisplatform en de LinkedIn bedrijvenpagina moeten we overigens nog wel maken. En natuurlijk delen we die content via onze e-mailnieuwsbrieven, afgestemd op specifieke klantprofielen. Ik denk dat we zo, met relevante content, veel beter zichtbaar worden online. We moeten dus eigenlijk veel meer als uitgever denken. Dat allemaal zal, gezien het Amerikaans onderzoek, leiden tot veel meer leads. Vooral wanneer we dat nog eens ondersteunen met AdWords-campagnes. Maar eh, ik kan dat het niet alleen, daar heb ik wel hulp bij nodig’.

De directeur drinkt de laatste slok uit zijn koffiemok, zet deze met een harde klap op zijn bureau en antwoordde glimlachend: ,Klikt goed, jongen. En maak je geen zorgen dat je alles alleen hoeft te doen. Ik ken een paar goede gasten die je daarbij kunnen helpen, maar werk eerst je plan verder uit en maak een afspraak met mijn secretaresse voor volgende week, dan praten we verder’.
,Ok, meneer, zal ik doen’.
‚Mooi zo, en nou wegwezen en aan de slag, jongen’.

De marketingtrainee staat op van zijn stoel, draait zich om en loopt de kamer uit. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht.