‘Dit is nou precies waarom ik een beetje klaar ben met de formatie. Als we geen inhoud horen, als we niet weten waar het over gaat, dan moet ik over het eikeltjespak van Jesse Klaver gaan praten. Ik doe er niet aan mee. Echt niet.’
Was getekend Frits Wester (RTL) bij Jinek op dag 86 van de formatie. Tijdens de uitzending had Joost Vullings (NOS) onthuld dat het eikeltjespak waar Jesse Klaver thuis mee op de bank naar de tv kijkt geen onesie is, maar een tweedelig huispak.
100-dagen-grens
Inmiddels is de formatie de magische 100-dagen-grens gepasseerd. Vermaak en ergernis hierover onder journalisten wisselen elkaar in razend tempo af. Het tekent de haat-liefdeverhouding van Haagse journalisten met het object waar zij verslag van doen. Want onder alle ach en wee gaat de angst schuil dat de formatie morgen ineens geslaagd zou zijn. Dan is het afgelopen met de formatievlogs.
In de bosjes
Het is ook gewoon geinig als de voorzitter van de Eerste Kamer de nieuwe informateur toezingt op de melodie van Chain of Fools: ‘Tjeenk, Tjeenk, Tjee-heenk.’ Het dagelijkse moment waarop Jaïr Ferwerda peilt hoe de formatie ervoor staat, geldt als vrolijk intermezzo van de talkshow Jinek. En voor journalisten is er niks leuker dan om collega-journalisten te interviewen over hoe het is om dagenlang doelloos in de bosjes bij het Catshuis te staan.
Dat is de medialogica van deze formatie. Het eikeltjespak is namelijk geen non-nieuws. De verveling is het echte nieuws. Anders gezegd: het is nieuws omdat het echte nieuws is dat er nooit gebrek aan nieuws mag zijn.
Toch ja zeggen
Voorbeeld van deze mediawet was een interview in Het Parool (17 juni) met Lodewijk Asscher. Die gaf aan ‘nee’ te zeggen als de informateur hem zou bellen. Met negen zetels na een verpletterende verkiezingsnederlaag zou het pas nieuws geweest zijn als Asscher gezegd had dat hij wél mee wilde regeren.
En dus probeerden de journalisten van Het Parool met tien (!) verschillende vragen Asscher zo ver te krijgen om toch ‘ja’ te zeggen. De pogingen varieerden van: ‘U was toch degene die altijd verantwoordelijkheid nam?’ en ‘Is de stem van de PvdA-kiezer dan niets meer waard?’ tot ‘De PvdA is toch niet tegen deals over migratie met Noord-Afrikaanse landen?’
De lof was eraf
Toen bleek dat Asscher zelfs niet te porren was voor gedoogsteun, was de lol eraf. De teleurstelling dat Asscher niet voor nieuws wilde zorgen – na zoveel aandringen van journalistieke kant om toch weer mee te regeren met de VVD – was voelbaar. Dan maar eindigen met een kritische vraag over de vorige formatie: ‘Had de PvdA gewoon nooit met de VVD in een kabinet moeten stappen?’
FOTO: ANP/Jerry Lampen
