Column: Curator

Mijn haren gaan overeind staan elke keer als ik het woord lees. Daar kan het woord zelf niet veel aan doen. Het slaat traditioneel op een beroep met aanzien waar een zekere dufheid aan hangt.

Erudiete mannen met kennis en waarschijnlijk een witte baard, die museale collecties samenstellen en beheren. Niets mis mee. Maar het woord wordt nu te pas en te onpas gebruikt in internetkringen, waar het een nieuwe betekenis heeft gekregen. Het is daar geen beroep, iets wat je op een bepaald punt in je carrière bereikt, maar een aureool. Elke alledaagse internetter die weleens wat deelt kan zich deze titel aanmeten. Nu het woord blogger sleets is geworden is er blijkbaar behoefte ontstaan aan een term die meer gezag suggereert. Curator. Waarom hebben we hier behoefte aan?

De redenering hiervoor is steeds hetzelfde liedje. We leven in een tijd van keuzestress, onder andere veroorzaakt door de oeverloosheid van internet. Welke bakens helpen ons om in ons verwarrende bestaan dingen van waarde te vinden? Welk middel geneest ons van de moderne ziekte information overload, die wild om zich heen grijpt? De curator. Er kan geen web-startup meer worden opgericht of de term staat in het mission statement. Je vindt het in twitterbio’s met forward slashes erin: ‘coffeelover/curator/entrepreneur/adventurer’. Zoek maar eens. En een winkel heeft geen assortiment meer, maar een ‘curated selection’.

Het betekent niet veel meer dan dat er keuzes zijn gemaakt. Ook kan je het lezen als een waarschuwing: hier is niets origineel. Want wat deze ‘curatoren’, bloggers of scholieren die in een tussenuur even op Facebook zitten doen is het uitlichten van iets wat door een ander is bedacht. Met een beetje geluk voor een publiek dat het weet te waarderen. Deze oplossing voor de information overload draagt er inmiddels zelf aan bij, want curatoren vermenigvuldigen zich als konijnen. Ik wil specialisten die met een goede smaak volgers hebben vergaard niet voor de voeten te stoten. En ik begrijp dat er waarde kan schuilen in selectie. Maar ik heb medelijden met een woord waarvan de betekenis door wannabe’s is uitgehold. Browsen uit verveling voelt opeens zinvol als je ergens curator van bent. Het is geen titel die je kunt verdienen, maar een complimentje voor jezelf.

Er is nog een betekenis van curator. Degene die waarde terughaalt uit de brokstukken van een faillissement. Dat is de curator waar we echt wat aan hebben.