[door Hans Laroes]
‘… en dan zetten we groot, zwart, het woord ‘DISCRIMINATIE’ op het scherm, en dan trekken we er een dikke rooie streep door. En over die streep tikken we artikel 1 van de Grondwet…’
-‘Met een typemachine, zag ik?’
‘Ja. Letter voor letter. Krachtig. Impact. Ram! Een typemachine. Iets mis mee?’
-‘Uhmm, niet per se. Ik verzamel ze, heb drie hele oude uit de tijd dat mensen nog typemachines gebruikten. Volgens mij hebben ze nu laptops en smartphones met lettertjes die eigenlijk te klein zijn voor hun dikke vingers. Maar ik begrijp dat er in veertig jaar niets veranderd is. Goed punt. By the way, hebben we eigenlijk wel…’
‘…Hebben we eigenlijk wel BN’ers? Wat dácht je? Een campagne zonder BN’ers dat is, uhh, appeltaart zonder slagroom. Plasterk zonder hoed. Piet zonder zwart.’
-‘Laat me raden. Een voetballer. Een politicus. Iemand uit de gay-scene. Iemand die jong is of jong lijkt. Een zanger. Zit er wel een vrouw bij? Zijn we verantwoord wit en verantwoord gekleurd…?’
‘Geen voetballer. Een voetbalbobo, Michael van Praag. Hoop dat ze hem herkennen. Joodse achtergrond. Typhoon. Natuurlijk Typhoon. Giel Beelen, want Giel is altijd zo lekker betrokken. Margriet van der Linden voor onze roze vrienden. En Sylvana. Sylvana, als boze zwarte vrouw…’
-‘Sylvana? Dat geeft weer flink wat bagger op de social media – ze discrimineert ons blanken net zo hard…’
‘Witten, geen blanken. Maar, mooi clubje toch? Opwinding is altijd goed. En ons klapstuk: Ahmed’
-‘Ahmed. Aboutaleb. Perfect. De deugende Marokkaan. Prima carrière. There is one in every crowd – gelukkig niet te veel. Keihard, tegen z’n eigen mensen: Als het je niet bevalt, dat rot je maar op.’
-‘Vraagje. Werkt dat, zo van ‘ik trek een streep door discriminatie?’
‘Geen idee. De opdrachtgever vindt het prima.’
-‘Nooit iets anders geprobeerd? Iets concreets? Ik zie twee jongetjes van zes, die samen spelen en dan een voice-over: Dit is Mo. Als hij later groot is, schrijft-ie 200 brieven. Zonder te worden aangenomen. En die ander, dat is Jan-Willem. Z’n vader belt wat rond, en hij is partner voor je het weet.’
‘Mwah. Veel te ongemakkelijk. Veel te concreet.’
-‘Maar misschien maakt het iets los? Misschien denken sommigen: Verrek, dat ben ík. Of: verrek, dat is híj; dit moet toch echt anders voortaan.’
‘Ben je raar. Dat wil de opdrachtgever helemaal niet. Die wil een goed gevoel, likes op Facebook, en z’n budget besteden. Niet per se verandering’.
-‘Toch ben ik bang voor kritiek. Het is wel echt gemakkelijk en gemakzuchtig zo. Artikel 1. Bekende Deugende Nederlanders. Hup, weer een campagne.’
‘Maak je niet druk. Dit vinden ze mooi. En als we gezeur krijgen, dan hoeven we maar één ding te doen. Dat citeren we Ahmed:
-Als het je niet bevalt, dan rot je maar op.’
FOTO: ANP
Deze column is ook verschenen in Communicatie Magazine, juni 2016.
