Deze week was Sanne Mak, junior strateeg code d’azur en tot voor kort bestuurslid talentplatform We Are RA*W, curator van Random Pic(k) Of The Day For A Week. Vijf dagen lang deelde zij haar inspiratie op de LinkedIn-pagina van Nils Adriaans en Adformatie (één bijdrage per dag).
Mak over haar week: 'Mijn vijf ‘Random Pic(k)s’ omvatten mensen met opvallende levensstijlen en visies die mij inspireren en waar ik tegelijkertijd een beetje jaloers op ben. Hoewel zo’n leven waarschijnlijk niet voor mij is weggelegd, heb ik wel altijd een aantrekkingskracht gevoeld tot mensen die buiten de gebaande paden treden. Deze andersdenkenden trainen me om de wereld elke dag met een frisse blik te bekijken. Zoals Sam Dillemans - en daarmee mijn eerste pic(k) zei: ‘Mee zijn met de tijd is creperen. Je moet mee zijn met alles wat boven de tijd staat.’ Bewust of onbewust komt het me vast ten goede in mijn werk als junior strateeg bij code d’azur.'
Hier haar 5 bijdragen:
1. Sam Dillemans - 'De enorme discipline, opoffering en bewondering voor een ander inspireren mij'
'Ik wilde deze eerste bijdrage inleiden met een anekdote over een gebrand DVD’tje opgestuurd vanuit een Belgisch productiehuis, die door het vele afspelen inmiddels enkel nog zwart-wit beeld geeft en langzaam begon aan te voelen als een zeer uniek item. Tot mijn verbazing zag ik dat de inhoud van deze DVD sinds twee maanden op YouTube staat. Daarover later meer.
Dankzij mijn partner, de aanvrager van dit DVD’tje, maakte ik voor het eerst kennis met Sam Dillemans, een Belgische kunstschilder. In deze documentaire uit 2007, krijg je in 46 minuten een inkijkje in zijn leven. Dit wordt gekenmerkt door hele strakke tijdschema’s, een vrouw die zijn maaltijden bereidt en af en toe wat stoten tegen een boksbal. Zijn hele leven is gericht op het bereiken van zijn maximale schilderspotentieel. De huidige tijdsgeest kenmerkt zich, volgens Dillemans, door mensen die een ‘halve’ zijn en alles een beetje doen, maar niets maximaal. Die lof krijgen voor relatief kleine inspanningen en niet de opoffering durven te maken om een ‘hele’ te zijn. Dit resulteert er volgens hem ook in dat we niet meer zo makkelijk op de knieën vallen voor degenen die daadwerkelijk uitmuntende prestaties leveren. De ‘hele’ zijn voor Dillemans Rembrandt, Picasso en Van Gogh. Hij is zowat bezeten van hun talent en realiseert zich dat hij nooit zo goed zal worden zoals zij, maar juist die frustratie is wat hem gemotiveerd houdt. Van Gogh wordt getypeerd als ‘de vrouw die ik nooit kan krijgen’ en zo oud mogelijk worden is voor Dillemans enorm belangrijk, want ‘als Picasso 80 jaar heeft geschilderd, heb ik er 240 nodig’.
De enorme discipline, opoffering en bewondering voor een ander inspireren mij. Ik denk dat elk woord in deze documentaire het waard is om over na te denken. Ik nodig de lezer graag uit om de weinige views op YouTube op te krikken en te ervaren hoe deze 46 minuten misschien de beste uit uw leven kan worden.'
2. Marieke Lucas Rijneveld - 'Alsof je continu schippert tussen waanzin en waanzinnigheid'
'Marieke Lucas Rijneveld is voor mij een schrijver en dichter met talent van een andere orde. Enerzijds word ik getriggerd door zijn teksten: het vermogen om vrij complexe thematiek zonder oordeel te onderzoeken en dat onder woorden te brengen met een uniek vocabulaire en een enorm associatieve schrijfstijl. Anderzijds fascineert me zijn kijk op zichzelf en het leven an sich. Ooit zei hij tijdens een interview bij het programma Brommer op Zee: ‘Ik zie mezelf als een bouwplan, niets is absoluut. Je kan altijd iets veranderen of iets toevoegen, waardoor je altijd blijft onderzoeken en groeien.’ Die onbevangen kijk vind ik troostvol.
Tijdens het lezen van zijn teksten voelt het alsof je continu schippert tussen waanzin en waanzinnigheid en je steeds wordt uitgedaagd om de golfbewegingen van de schrijver bij te benen. Ik merk bij mezelf een soort verslaving aan dit speelveld en bijbehorende schrijfstijl. Ik raak zo in vervoering tijdens het lezen, dat ik mezelf continu moet afremmen om niet te snel te willen. Inmiddels heb ik nog slechts één dichtbundel die onaangeroerd in de kast ligt en waarvan ik het lezen zolang mogelijk probeer uit te stellen. Wat wel een geruststelling is: het is iemand die qua leeftijd niet ver van mij af ligt, dus hopelijk kan ik nog een leven lang van zijn werk blijven lezen.
Het boek ‘Mijn Lieve Gunsteling’ is door Ivo van Hove vertaald naar een theatervoorstelling en nu te zien. Talentvolle acteurs, muziek en lichteffecten brengen het verhaal tot leven en maken het een absolute aanrader. Wees gewaarschuwd: de intensiteit ligt vrij hoog, dus je kan er enkele nachten van wakker liggen. Tegelijkertijd ook precies de reden waarom je het niet mag missen.'
Hier enkele zinnen van Rijneveld:
- 'Iemands lach die af en toe brak als een plastic koffielepeltje dat een wachtruimte beroert.'
- 'Dat er meerdere verboden vruchten in de mens verkeren maar het op een dag toch wel verteert en je iemand voor het eerst zal horen zeggen dat je er mooi bij ligt alsof alles om eten draait en God de begraafplaats als een bord dresseert.'
- 'Ze zeggen dat alles uit zaad bestaat en de wereld één grote moestuin is, dat niet altijd alles met elkaar te maken heeft, maar we graag bruggen bouwen.'
3. Roxane van Iperen - 'Dit gaat gepaard met een algehele verschuiving naar rechts en wordt verrassend genoeg aangedreven vanuit alle lagen van de bevolking'
'Vandaag iemand voor wie ik wederom veel bewondering heb: Roxane van Iperen. In haar schrijfstijl schemert duidelijk haar juridische achtergrond door. Ze heeft een hele gefocuste en daarmee effectieve manier van schrijven. Ze is in staat om haarfijn - en in begrijpelijke taal - uit te leggen hoe de complexiteit van vandaag terug te leiden is naar het grote plaatje van tijdgeest en machtsstructuren. Dit vraagt het vermogen om enorm goede research te kunnen doen en een grote ambitie om de waarheid boven te krijgen.
Zo beschrijft ze in ‘Eigen welzijn eerst’ nauwkeurig de shift van verzorgingsstaat naar participatiesamenleving die na WO2 plaatsvond. Hoe dit resulteerde in meer nadruk op de zelfredzaamheid van de burger en toenemende onderlinge concurrentie. Zodoende is er meer focus komen te liggen op het streven naar ‘behoud’ van de eigen groep. Dit gaat gepaard met een algehele verschuiving naar rechts en wordt verrassend genoeg aangedreven vanuit alle lagen van de bevolking. Hoe ze dit zo overzichtelijk op papier krijgt in nog geen 140 pagina’s, vind ik indrukwekkend.
Ook Het Marathoninterview uit 2019 met journalist Pieter van der Wielen is de moeite waard om te beluisteren. In 2,5 uur vertelt ze onder andere over hoe het ‘normaal doen’ kan aanvoelen als het hoogst haalbare in een complexe realiteit (het leven) en over wat haar drijft elke dag een betere versie van zichzelf te willen zijn.'
Fotografie: SO '22 Award-winnaar Anne Claire de Breij: 'Ik was op slag verliefd'
4. Jules Deelder - ‘Binnen de perken zijn de mogelijkheden even onbeperkt als daarbuiten’
'De vierde dag is gereserveerd voor J. A. Deelder. Hoewel zijn levensstijl meer aandacht kreeg naar het einde van zijn leven dan zijn levenswijsheid, blijf ik graag zijn gedichten lezen en interviews terugkijken. Ik bewonder de eigenzinnigheid en uitgesproken persoonlijkheid, evenals het vermogen om met een minimum aan woorden ‘volkswaarheden’ begrijpelijk te formuleren. Zijn werk gaat altijd over het echte leven, realistisch en niet romantisch. Hij stond er duidelijk middenin en beschouwde het niet alleen vanaf de zijlijn. Hoewel het af en toe afstevent op banaliteit, haal ik in mijn werk als strateeg veel inspiratie uit deze schrijf- en zienswijze. Ik ben namelijk dol op uitspraken als ‘het lot dat we delen, laat niemand alleen’ of ‘binnen de perken zijn de mogelijkheden even onbeperkt als daarbuiten’, omdat daar Deelders vermogen om complexe observaties te vertalen naar eenvoudige, toegankelijke maar daadkrachtige taal zo goed zichtbaar wordt.'
'Jules was cool, overal' https://denuk.nl/jules-cool-overal
5. Pieter Post - 'Soms doen zich wat ‘problemen’ voor, zoals een gat in de weg of een omgevallen pak suiker, maar complexer dan dat wordt het nooit'
'A blast from the past! Één van mijn jeugdhelden en stiekem nog steeds een grote favoriet: Pieter Post. Als kind was ik altijd onder de indruk van de gemoedelijke sfeer die in elke aflevering werd geschetst. En dat is nooit veranderd: ik kijk nog steeds af en toe een aflevering via YouTube. Vooral op momenten waarop ik de illusie van controle even kwijt ben.
Het leven dat in deze afleveringen wordt afgebeeld is zo voorspelbaar, simpel en geruststellend. De zin ‘in zijn rode wagen, zon of regenvlagen, brieven, pakjes brengt hij door het land’ vat alles samen wat er te weten valt over deze man. Hij verdient de kost door maximaal drie pakketjes per dag te bezorgen. Af en toe een klusje of een kop thee, het geritsel van bladeren en het gezang van vogels op de achtergrond. Er wordt gelachen, er wordt gezwaaid. Soms doen zich wat ‘problemen’ voor, zoals een gat in de weg of een omgevallen pak suiker, maar complexer dan dat wordt het nooit. Een leven dat mij voor even erg kan aanspreken.'
Komende week is Daantje Dammers, oprichter van The Account Academy, curator van #RPOTDFAW.
