Het doel van de campagne: ‘Limburg verenigen, promoten, verbindingen leggen, het “wij-gevoel” creëren en uiteindelijk “de kracht van Limburg” gezamenlijk uitdragen en Limburg (inter)nationaal nog meer op de kaart zetten!’, aldus het persbericht.
Dat zijn nog eens ambities. Het middel om die ambities te bereiken: een logo. Een logo dat uit moet dragen hoe trots Limburg is op zijn kwaliteitsproducten.
‘Een wat?’, zegt u, ‘een logo?’. Een logo inderdaad. Sterker nog: een logo in de vorm van een L. Met in die vorm van de L allemaal icoontjes van objecten, onderwerpen, thema’s die met Limburg te maken hebben, die de ‘kracht van Limburg’ laten zien. Het Limburg van toen en het Limburg van nu. ‘Heb ik dat niet al eens eerder gezien?’, hoor ik u denken. Dat klopt. Meer dan eens. Unilever heeft namelijk ook zo’n logo. V&D had er een. En er zijn nog vele voorbeelden van vergelijkbare logo’s. Kijk maar eens naar het artikel dat Niek de Bruijn er al eens over schreef.
Formeel is het natuurlijk al dubieus. Maar dat je een logo kopieert van een groot commercieel bedrijf, met ongetwijfeld heel veel goede juristen in dienst gespecialiseerd in merk- en auteursrecht, en dat je denkt dat je daarmee wegkomt is óf dom óf naïef óf gedurfd*. Hoewel ik me ook nog wel kan voorstellen dat Unilever er de grap wel van in ziet.
Dat je op zoek bent naar de kracht van Limburg en dat je haast hebt en dat je dus bewust kiest voor een format dat er al ligt is óf onhandig óf gemakkelijk óf domweg efficiënt*.
En dat je de hele Limburgse bevolking wil betrekken getuigt van slimmigheid, van overmoed óf van onwetendheid*.
Maar dat je je kracht, je onderlinge verbondenheid, je uniciteit - nota bene - wilt onderstrepen met een bestaand logo... daar begrijp ik helemaal niks van.
* De kracht van Limburg. Benieuwd wat daar uit komt!
Dat zijn nog eens ambities. Het middel om die ambities te bereiken: een logo. Een logo dat uit moet dragen hoe trots Limburg is op zijn kwaliteitsproducten.
‘Een wat?’, zegt u, ‘een logo?’. Een logo inderdaad. Sterker nog: een logo in de vorm van een L. Met in die vorm van de L allemaal icoontjes van objecten, onderwerpen, thema’s die met Limburg te maken hebben, die de ‘kracht van Limburg’ laten zien. Het Limburg van toen en het Limburg van nu. ‘Heb ik dat niet al eens eerder gezien?’, hoor ik u denken. Dat klopt. Meer dan eens. Unilever heeft namelijk ook zo’n logo. V&D had er een. En er zijn nog vele voorbeelden van vergelijkbare logo’s. Kijk maar eens naar het artikel dat Niek de Bruijn er al eens over schreef.
Formeel is het natuurlijk al dubieus. Maar dat je een logo kopieert van een groot commercieel bedrijf, met ongetwijfeld heel veel goede juristen in dienst gespecialiseerd in merk- en auteursrecht, en dat je denkt dat je daarmee wegkomt is óf dom óf naïef óf gedurfd*. Hoewel ik me ook nog wel kan voorstellen dat Unilever er de grap wel van in ziet.
Dat je op zoek bent naar de kracht van Limburg en dat je haast hebt en dat je dus bewust kiest voor een format dat er al ligt is óf onhandig óf gemakkelijk óf domweg efficiënt*.
En dat je de hele Limburgse bevolking wil betrekken getuigt van slimmigheid, van overmoed óf van onwetendheid*.
Maar dat je je kracht, je onderlinge verbondenheid, je uniciteit - nota bene - wilt onderstrepen met een bestaand logo... daar begrijp ik helemaal niks van.
* De kracht van Limburg. Benieuwd wat daar uit komt!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!