Ambitie. Daar ging het congres van vakblad Communicatie dit jaar over. Over de wil om de beste te zijn. Persoonlijk, maar vooral professioneel. Vandaar: een congres boordevol best practices en best cases. Een dag met eerlijke, openhartige verhalen van vakgenoten over hun persoonlijke en vakinhoudelijke ambities.
Hieronder het verslag.
‘Over twee jaar is onze communicatieafdeling een conversatieafdeling’. Met die woorden onderstreepte Jeroen Hellenberg, directeur communicatie NS, nog maar eens de enorme impact van social media op het communicatievak. Scannen, volgen, analyseren, communiceren en reageren op Twitter, Facebook en via sms: het takenpakket van de communicatieprofessional verschuift en niet zo’n beetje ook. Hellenberg, die zijn presentatie voor een deel ‘ophing’ aan de plaszakaffaire, hij had er ter verduidelijking eentje meegenomen, sprak tijdens het middagprogramma van het Communicatiecongres dat op 10 november plaatvond in ’t Spant in Bussum
De macht en invloed van social media op organisaties in het algemeen en communicatieafdelingen in het bijzonder: het was de rode draad. Ook bij het schietincident in Alphen vormde Twitter een van de voornaamste communicatiekanalen. Het werd niet alleen als online thermometer door de samenwerkende communicatieafdelingen van de driehoek – OM, Politie en gemeente Alphen – gebruikt, als communicatiekanaal was het onovertroffen. Jan Driessen, communicatiedirecteur van Aegon, schetste tijdens het debat over de professionalisering van het vak, de andere kant van de mediagekte. Zijn ervaring: een gerucht via Twitter verspreid, kan morgen een kop in de krant zijn. Of het nu waar is of niet. De snelheid waarmee nieuws zich verspreidt, gevoegd bij de scoringsdrift én het gebrek aan mankracht waarmee traditionelere nieuwsmedia te maken hebben, maakt het werk van een communicatiedirecteur soms vrijwel ondoenlijk. ‘Je moet keuzes maken, kunt niet overal meer op reageren. Tegelijkertijd moet communicatie wel de regie grijpen.’
Regie, en het lef om op je ‘bek’ te gaan - daarover ging het verhaal van Eric Heres van Achmea, die verhaalde over zijn slapeloze nachten in de aanloop naar de conventie van Achlum, het succesvolle event (Clinton!) waarmee de verzekeraar haar tweehonderdjarig jubileum vierde. Het meest trots was de communicatiedirecteur echter op de ommezwaai die zijn afdeling had gemaakt, in de anderhalf jaar dat Heres daar de scepter zwaait. Van een bange, gedemotiveerde club, naar een team dat weer trots is op zichzelf en het werk dat ze doen. Duidelijkheid scheppen, je mensen veiligheid bieden – te allen tijde voor ze gaan staan en de klappen voor ze opvangen - en ze hun talenten laten ontwikkelen: dat waren de basisingrediënten voor die opmerkelijke verandering.
Veel indruk maakte het persoonlijk verslag van Inge Wallage, die na een succesvolle internationale carrière in het bedrijfsleven, ze werkte onder meer bij Burson Marteller, Nedlloyd, Maersk en een Noorse oliemaatschappij, op een goede dag besloot haar hart te volgen en neerstreek bij Greenpeace waar ze verantwoordelijk is voor de wereldwijde communicatie. In een gloedvol betoog over de ethische keuzes die je als communicatieprofessional kunt maken, riep ze de zaal op eens goed in de spiegel te kijken. ‘Praat niet recht wat krom is. Want dat doen we.’
Het was al met al een dag vol stof om nog eens goed over na te denken.
In het kader hieronder kan je de tweets geplaatst tijdens het congres teruglezen.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!