Het stadsdeel Centrum bestuurt het stadshart van de hoofdstad van ons land als een dorp. Met een ongekende regeldrift worden evenementen beperkt of geweerd, terrassen beboet omdat er mensen staande drinken of doorgaande routes afgesloten om de bereikbaarheid van de binnenstad tot praktisch nul te reduceren. Op de site wordt het in het AI! manifest mooi verwoord: (...)Amsterdam, ooit het centrum van de wereld. Waar Rembrandt zijn roem vergaarde, Michiel de Ruyter zijn reizen begon, de grote filosofen Descartes en Spinoza hun belangrijkste werken schreven en waar na Parijs als tweede stad ter wereld stadsverlichting werd aangelegd. Vooruitstrevend waren we toen. En nu... anno nu lijkt Amsterdam meer op een provinciestadje dan op een internationaal aansprekende metropool. (....)
Inmiddels hebben al bijna 20.000 verontruste Amsterdammers hun steun betuigd aan Ai! Amsterdam. Er wordt om een referendum gevraagd. Opvallend lang heeft het geduurd voordat het stadsdeelbestuur in beweging kwam en nu pas dit onderwerp agendeert. Mij zet het aan het denken over de kloof die bestaat tussen bestuurders en de stad. Ondanks alle pogingen tot interactiviteit bij beleidsvorming tot het betrekken van amsterdammers bij de aanpak van de problemen in de stad lukt dat kennelijk toch niet echt. En dat leidt dan weer tot toenemende onvrede en polarisatie. En een pijnlijke parodie op de I Amsterdam-campagne. Als het stadsdeel en de centrale stad lef hebben, zou een publiek debat op zijn plek zijn. Met de punten uit het Aimanifest als agenda.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!