Skip in 2018 het Palais des Festival en maak een date met De Witte Dame

Een servies dat tijdens gebruik dezelfde plezierige sensatie oproept als seks. Een object waarmee burgers de overheid in de gaten kunnen houden. Een herinnering-opwekker voor demente mensen middels geuren. Een carbon installatie die op basis van real-time tweets over zelfmoorden, zichzelf vernietigt. 3-D renders die dramatische World Press Photo’s omzetten in een virtuele, grafische game wereld. Een fietsenrek dat geen ruimte inneemt wanneer het ongebruikt is. Whiskey die rijpt op z’n eigen fles. 

Een snoepwinkel vol duizelingwekkende ontwerpen verspreid over drie verdiepingen, dat is de jaarlijkse graduation show van de Design Academy Eindhoven in het gebouw De Witte Dame. 

Terwijl ik op een bankje onder een Brabants zonnetje een bockbier aan de lippen zette, dacht ik: hier kan echt geen Cannes-festival tegen op. Ik kan het iedereen aanraden, sla volgend jaar dat belachelijk dure event een keertje over en trakteer je hele bureau op een bezoek aan de Dutch Design Week 2018.

Doe niet lullig en trek er 2 dagen voor uit. Er is genoeg te zien en het kan makkelijk.  Voor de prijs van een paar rondjes in Bar L’Amiral van Hotel Martinez, (Wat? Hé! Kut, dat meen je niet, staat daar echt 335,76 euro!?!?) heb je een zooi tickets, overnachting in een toekan en houd je nog ruimschoots over om ’s avonds het Stratumseind te vergelijken met de Croisette.

Bijkomend voordeel, je komt er ook ander soort mensen tegen. Ik houd best van mijn vakgenoten maar wanneer er een paar duizend samen klonteren op 3 kilometer boulevard en strand dan is de uitkomst wel heel voorspelbaar.

Ons vak is zelf trouwens ook hard toe aan een nieuw ontwerp. Want waar design de voorhoede van de vooruitgang is, wordt onze creatieve kracht helaas maar al te vaak gebruikt als make-up voor gezichtsloze organisaties. Goedkope pancake voor besluiteloosheid. 

Een aantal bureaus weet zich gelukkig regelmatig te ontworstelen aan dat juk van de voorspelbaarheid: Dawn, Lemz, MediaMonks, …,Staat en de laatste jaren met name JWT. The Next Rembrandt, School of Justice en hun undercover-groentesaus SuperSaus voor Plus, stuk voor stuk bewijzen voor hun filosofie: ‘We come up with ideas, we arrange them and then we bring them to life.’

Om hun Intergalatic domination-missie moet ik trouwens wel erg lachen. Al betwijfel ik soms of Bas dit ook grappig bedoelt. 

Anyway, waar was ik.

De manier waarop graduates hun toekomstvisie omzetten in concrete ideeën daar kunnen we echt iets van leren.

Er is de afgelopen tijd veel geschreven over de nieuwe Rabobank-campagne. 

Wat ik vooral jammer en een gemiste kans vind, is de vorm die de bank en haar bureaus hebben gekozen om naar buiten te treden.

Hun ‘Kickstart Food’, een fonds van maar liefst 1 miljard dollar, waarmee initiatieven voor herstel van landbouwgrond en bescherming van bossen opgezet kunnen worden, is nu al overschaduwd door een dertien-in-een-dozijn manifestfilm waar iedereen overheen viel. 

Verstandiger was misschien geweest om die bewonderenswaardige missie in bescheiden stukjes te hakken. En om die vervolgens pas op een podium te hijsen wanneer iets concreets bereikt is.

Oreer niet als een instituut uit de oude wereld maar laat mij je werkelijke product zien als bewijs van je bevlogenheid en daadkracht. Zoals de Design Academy studenten dat elk jaar opnieuw, blij, trots en met rode konen doen in De Witte Dame.  

Wie weet komt dan ook voor jou, Rabobank, de tijd terug dat men je weer omarmt.