Met het bloggen sterft ook de kunst van het schrijven uit
NRC.Next meldde op de voorpagina van 24 augustus dat er meer dan 100 miljoen spookblogs over het internet zwerven; blogs die eens door massa’s mensen met veel enthousiasme zijn begonnen, maar al snel door hun oprichters in de steek werden gelaten. Een blog (gewoon een webpagina!) als een marktplaats van meningen of een eiland van ideeën en idealen. NRC.Next vroeg zich nadrukkelijk af of het bloggen niet uitsterft. Stel dat deze krant gelijk heeft en het bloggen een restant is uit de eerste helft van dit decennium, is dat dan een kwalijk verschijnsel?
Blogs leveren mooie voorbeelden van burgerjournalistiek op, tegenkrachten die het monopolie van de traditionele media doorbreken en die het begrip ‘vrijheid van meningsuiting’ meer ruimte geven. Blogs werken democratiserend en nivellerend, omdat iedereen gratis een platform en een podium voor zijn “allerindividueelste” expressie kan inrichten. Aan de andere kant, veel (voormalige) bloggers hebben niet echt een boodschap die sociaal, wetenschappelijk of artistiek iets toevoegt. De bijdrage van sommige bloggers aan het wereldwijde web kan zelfs behoorlijk vervuilend genoemd worden. Ook als ze inmiddels al lang niet meer als blogger actief zijn. Want waar een krant na een paar dagen kan worden hergebruikt voor het inpakken van de vis, blijven deze lijkensites schijnbaar eeuwig online.
Vacatures
Accountmanager
SpottaAccountmanager New Business
SpottaExterne communicatie- en mediaspecialist
Vereniging Eigen HuisToch is het goed dat tientallen miljoenen mensen ooit zijn begonnen met een blog, moeite hebben gedaan om een coherent verhaal te schrijven over een onderwerp naar keuze, en zo een bijdrage hebben geleverd aan de constante kennisoverdracht die via internet plaatsvindt. Maar tegelijkertijd zien we dat velen het niet volhouden. Begrijpelijk, want onderschat de kunst van het schrijven niet – en de discipline die het vergt om te blijven schrijven…
En daar zien we een hele interessante ontwikkeling. Want met de toename van de technische publicatiemogelijkheden lijkt de tekstuele kwaliteit van de digitale uitingen juist af te nemen. Daar zit gegarandeerd een causaal verband. Verschuilen we ons als collectief voor het maatschappelijk belang van de kunst van het schrijven en hebben we daarom eendimensionale krabbels, twitters en ‘thumbs up’ tot norm verheven?
Taal houdt een samenleving in beweging en tegelijkertijd bijeen. Woorden kunnen pijn doen, troost bieden, problemen oplossen, blij maken…woorden zijn machtiger en scherper dan het zwaard. We zijn met zijn allen op het web wereldwijd lekker aan het polderen. Dat gaat goed als je kijkt naar de kwantiteit, maar laten we niet de kwaliteit uit het oog verliezen. Daar kunnen we als samenleving nog heel veel groeien en winnen. En al die spookblogs? En al die krabbels? Gegarandeerd zullen die over honderd jaar beschouwd worden als interessant bronnenmateriaal. Ik heb het nu al met de historici van dan te doen…
Reacties:
Om een reactie achter te laten is een account vereist.
Inloggen Word lid