Communicatie na de recessie

1. grote onzekerheid leidt tot behoefte aan controle, leidt tot inperking van ondernemerschap. Onontkoombaar is een toenemende focus op effectiviteit van communicatie, op het rendement van de investering en bij voorkeur op het kortere termijn rendement. “Control” is niet langer meer alleen het paradigma van de boekhouders die veel bedrijven inclusief communicatiebedrijven bestieren, maar ook van de CEO , de marketingmanager en de communicatie-executive. Kosten zijn relatief makkelijk te controleren, investeringen een stuk minder.

Het zal weer even duren voordat het besef breed doordringt dat een investering in merken niet voor niets zo heet en tot meer controleerbaar longlasting rendement leidt dan investeringen in bankproducten.

2. de financieel-economische crisis is/was heftig, maar de morele crisis is nog veel groter.
Als een branche heeft laten zien hoe “vertrouwen” als basis van hun relatie met klanten beschaamd kan worden, is het de bankenbranche die nu terecht wordt gezien als de belangrijkste veroorzaker van veel leed. Maar in het verlengde van deze boeven vragen veel meer mensen zich af hoe het gesteld is met eerlijkheid, transparantie, betrouwbaarheid van anderen waarmee zij zaken doen. En van zichzelf. Greed blijkt minder exclusief dan velen dachten.

Een heroriëntatie op dit gebied, ook voor de communicatiebranche dient zich aan.

3. in het verlengde van de crisis is het modieus geworden om hard en kritisch te zijn. Sommige politici geven daar schaamteloos voorbeelden van. Nu is kritisch zijn op elkaar prima, en niet alleen in een zakelijke relatie. Maar als een dergelijke opstelling bij klanten er toe leidt dat zij vergeten dat de basis van goed werk gelegen is in samenwerking, dan gaat er iets mis. “Wie betaalt, die bepaalt” en “voor jou zo veel anderen die bijna aan het gas liggen en voor mij alles uit de kast willen trekken”, “lang leve brainpicking via gratis pitches“ en relaties die niet verder reiken dan een project, verzwakken niet alleen de branche ernstig, maar ook haar klanten.

Er komt weer een moment dat begrepen wordt dat samenwerken de enige route naar succes is.

Wat is er nog meer voor nodig?

1. een grotere betrokkenheid van topmanagement bij strategische communicatie. En die wens komt niet voort uit frustratie van de communicatieadviseurs die afgescheept worden met junior assistants, maar is de voorwaarde voor excellente communicatie die al lang bewezen is. Steve Jobs besteedt ongeveer 20 % van zijn tijd aan communicatie.

2. meer inschakelen van kwalitatief goed onderzoek, gericht op het creëren van opportunities, maar ook ter begeleiding van het proces om de angst die alles blokkeert weg te nemen.

3. meer focus op de duurzaamheid van ideeën.

4. Last but not least: no guts no glory en wie dat niet aandurft, is niet geschikt voor dit mooie vak.