Deze week is Ward Graumans, creative director van Dawn, curator van Random Pic(k) Of The Day For A Week*.
Over zijn week: 'Met een Oscar in de hand bedankte Parasite-regisseur Bong Joon-ho zijn collega Martin Scorsese voor een uitspraak die hij altijd had onthouden. "Het meest persoonlijke is het meest creatieve." Het maakt in ieder geval het verschil tussen standing out en just fitting in.
Techniek geeft ons de middelen en data ons de kennis. Al het overige, memorabele, ontroerende, verontrustende, grappige, hysterische, schitterende en weirde komt van personen. Van types, figuren, dromers, karakters en eigenwijsjes. Van schitterende klunzen en onuitstaanbare perfectionisten. Er zijn er natuurlijk miljoenen, van alle tijden, ik kies nu deze vijf. Tijd voor types!'
Hier zijn 5 bijdragen:
1. De flow van Buster Keaton
'Het is pas echt goed als het echt is. En daarom liet de man die geboren was in een Vaudeville theater zich met een stalen gezicht van trappen, gebouwen en watervallen vallen. Om mensen te vermaken. Achtervolgd door boze schoonvaders, jaloerse geliefden, werkgevers en agenten. En soms door een orkaan. Er bestaan scènes waarin Keaton je enkel met een ijsschep en een glas betovert, maar hier haalde hij alles en alles en alles uit de kast. Met zichzelf als onderwerp en lijdend voorwerp. Ik vermoed dat hier altijd talloze mensen op zijn sets hebben gestaan met ernstige bezwaren en goedbedoelde adviezen. Dat er duizend redenen waren om het niet te doen, en maar eentje om het wel te doen. En hij was er eentje.'
Hieronder een spectaculaire samenvatting van Steamboat Bill, Jr., bekijk hier desgewenst de hele film uit 1928.
2. De hand van Bernini
'Figuren die altijd onderdeel zijn van een veel groter verhaal dat je niet ziet, maar wel voelt. Mythisch. Een reus die niet is afgebeeld, maar die elk moment de steen tegen zich aan geslingerd gaat krijgen. Nymfen veranderend in bomen, flinterdunne sluiers van marmer: hij kon het allemaal. De Italiaanse beeldhouwer Gian Lorenzo Bernini was een duivelskunstenaar. Die hand van de god van de onderwereld, die Persephone omklemt om haar voor altijd mee te nemen. Die woeste hand, haar zachte lichaam, zijn van het hardste marmer. (Nu niet te zien in het Rijks, waar tot 7 juni de tentoonstelling "Caravaggio - Bernini. Barok in Rome" te zien is.)'
Taco Dibbits, directeur van het Rijksmuseum, bij DWDD over de tentoonstelling. Plus een recensie in de Volkskrant: Beter dan de schilderijen roepen de beelden het barokgevoel op.
3. De droom van Harmony Korine
'"Ik maak nooit films met een plot, omdat ik mijn leven ook niet ervaar als iets met een plot", zei regisseur Harmony Korine ooit. Losse scènes die alleen bij elkaar blijven omdat hij er zelf nog ergens tussen in staat. Flarden van popcultuur, menselijk gedrag, herinneringen, associaties en indrukken. All over the place. In één universum: de zijne. Zo iemand zou commercials moeten maken, en dat doet hij gelukkig af en toe ook. Die nieuwe Gucci? Mwoah. Maar iets voor een chocolademerk. YES!'
4. De ruimte van Rubin
"Without craft any idea would be a million possibilities."
'Het vormgeven van een idee gaat niet over het mooi maken ervan, maar het manifest maken ervan. Het moment vlak vóór en vlak ná het ontstaan van een idee zijn voor mij net zo magisch als het uitwerken ervan daarna. Wat moet je beschermen en wat moet je stuk maken. Hoe voelt het, wat heeft het nodig, hoe ziet het er uit, hoe klinkt het.
Muziekproducent Rick Rubin kan goed luisteren. En goed (helpen) kiezen. Door in een wolk van ideeën, chaos en schetsen een puntje in de verte te zien waar je langzaam naar toe kan bewegen. Dan maakt het eigenlijk niet meer uit wat voor muziek je maakt, maar waar je naar toe wil. Daar heb je ruimte voor nodig. Rubin voelt zich vrij. En dan kom je nog eens ergens.'
12 juli lanceert Showtime de docu-serie Shangri-La van regisseur en Academy Award® winner Morgan Neville over "legendary" Rick Rubin.
5. De pen van Paul Rand
'Een pakketje met een strik, voor een bezorgservice. Een gezichtje, voor een magazine. Eendjes, zwemmend in een T. Een eye, een bee, een M.
Designer en artdirector Paul Rand durfde kinderlijk eenvoudige logo’s voor big corporate bedrijven te maken. Op zoek naar simpele antwoorden op complexe vragen. In designland is over het algemeen minder vaak meer. Maar nu huisstijlen voornamelijk web-up of digital first ontwikkeld worden, wordt het ook weer belangrijk om persoonlijkheid aan design toe te voegen. Anders lijkt straks alles op elkaar. En dat zou zonde zijn.
Paul Rand vertrouwde altijd op zijn principes: een visuele taal is een universele taal, strikte regels hoeven poëzie nooit in de weg te staan, simpel is niet hetzelfde als kaal, vrijheid niet synoniem aan anarchie.
Be like Paul.'
Komende week is Darla Bijou, Senior Officer Media Relations Europe Rainforest Alliance, curator van #PPOTDFAW.
*) Sinds 2018 vraagt Nils Adriaans mensen uit het vak om een week lang curator te van zijn Random Pic(k) Of The Day For A Week: ‘Iedere dag plaats ik dan een door haar of hem gekozen visual, plus een korte toelichting op mijn Facebook-pagina.’ Sinds afgelopen jaar bundelt hij de bijdragen van zijn curatoren op vrijdag op Adformatie.nl.
