Deze week was regisseur Donnya Zidan, verbonden aan productiemaatschappij Vigics, curator van Random Pic(k) Of The Day For A Week - vandaag verschijnt haar nieuwste TVC, voor haarverzorgingsmerk Guhl en Ad Alliance. Vijf dagen lang deelde zij haar inspiratie op de Facebook-pagina van Nils Adriaans (één bijdrage per dag).
De essentie van haar relaas, als ze het over regisseur Roy Andersson heeft: 'Een man die kiest voor surrealisme omdat hij het realisme simpelweg gewoon te saai vond. Een man naar mijn hart.'
Hier haar 5 pic(k)s:
1. Vogue Arabia - en de eindeloze vloed aan creatief talent uit de MENA-regio
'2022 is het jaar dat ik mijn eerste fictie-stappen ga maken. Ik ben op dit moment bezig met het ontwikkelen van mijn korte film. Het filmplan wordt in de ontwikkelingsfase gesteund door het Nederlands Film Fonds via het allereerste autodidacte potje. Een bijzondere periode waarbij deuren geopend worden voor ruw (autodidact) talent met verfrissende verhalen en achtergronden.
Voor mijn korte film ga ik op zoek naar Egyptisch talent (het scenario is geïnspireerd op mijn familieverhaal) en daardoor ben ik de laatste tijd extra diep in de Arabische film- en modewereld gedoken. Een van de platforms die ik graag volg om nieuw MENA (Middle East and North African) talent te ontdekken is Vogue Arabia.
Vogue Arabia viert in maart haar vijfde verjaardag. De jonge telg in de Vogue family heeft in de eerste vijf jaar al heel wat teweeg gebracht in modeland. Het blad biedt een internationaal podium aan MENA-talent dat verantwoordelijk is voor lokale mode, kunst en design. Een platform met een opvallend scherpe radar voor nieuw talent, dat ook vooruitstrevend is op het gebied van gendergelijkheid.
Voordat ik film maakte, heb ik jaren als model en actrice gewerkt. Helaas was er in mijn tijd nog niet de representatie zoals nu te zien is. Ik werd geplaatst onder het blokje 'donker model' en er stond zelfs een maximum op 'donkere modellen' per modeshow of editorial. Ik kan er nu dan ook enorm van genieten als ik zie hoe de representatie in een korte tijd veranderd is en vier bij deze kick-off graag de eindeloze vloed aan talent en bijzondere gezichten uit deze regio.
Vogue Arabia's First Editor zei het mooi tijdens de launch: “Vogue Arabia is not just about appealing to our own region, but about providing a cross-cultural bridge, a beautiful source of inspiration you would want to pick up even if you were from another area. What I can lay out to readers, both near and far, is that what brings us together is far greater than what sets us apart.”
Een aantal van de MENA-talenten die zeker het volgen waard zijn:
- Egyptian-German photographer Malak Kabbani
- @thewannabedirector Sohaila Kandil
- Fotograaf (from Belgium - Morocco - Mousganistan) Mous Lamrabat
- Sphinxlike kusntenaar Zeinab Alhashemi
- Artist / Director / CG Muhcine Ennou
- Fashion/commercial photographer Amina Zaher
- Kunstenaar/fotograaf Bassam Allam (based in Berlin).'
2. 'Souls of Totality' - ik hou écht van shortjes
'Ik hou écht van shortjes, vooral korte fictiefilms (10-20 minuten) die het voor elkaar krijgen een sfeer neer te zetten die je niet snel afschudt.
'Souls of Totality' is er zo een. De film is gedraaid tijdens 'The Great American Eclipse' in 2017, bijna honderd jaar na de vorige total eclipse.
De laatste scène speelt zich af tijdens die eclipse. De one-take scène is 3 dagen lang gerepeteerd waarbij de makers gebruik maakten van NASA-data over het verloop van de eclipse om een precieze timing van acties te bepalen.
Als maker krijg je het van deze informatie Spaans benauwd, maar het levert wel een heel bijzondere film op met prachtige cinematografie en bijzondere chemie. Zie de film hieronder.
En kijk ook zeker even naar deze making of.'
3. Een essentieel supplement voor de dagelijkse ontgifting van je brein
'Soms zou je willen dat je het nieuws kon filteren op 'good news only'. U vraagt, wij draaien, dachten de oprichters van Good News Movement. Misschien wel de enige Instagram page die op een dagelijks bezoek van mij kan rekenen.
Bijzondere relaties tussen mens en dier, All You Need Is Love-achtige taferelen, levens die gered worden, celebrities die goed doen, hysterische huwelijksaanzoeken en huilende stiefvaders wanneer het stiefkind ze de adoptiepapieren voorschotelt... Zie het als een geaccepteerd Instagram-uitstapje, een essentieel supplement voor de dagelijkse ontgifting van je brein.'
4. De levende schilderijen van Roy Andersson - een man naar mijn hart
'Ik vind het altijd heel inspirerend om te zien hoe bepaalde regisseurs hun eigen, vaak uitzonderlijke stijl kunnen blijven bewaken, of het nou om een fictiefilm of een commercial gaat. De Zweedse regisseur Roy Andersson is een voorbeeld van zo een regisseur die een unieke eigen stijl heeft ontwikkeld en nooit afstapt van die stijl en zijn merkwaardige werkwijze. Na een paar seconden beeld herken je direct Andersson's signatuur. Andersson maakt melancholieke, empathische films waarin de absurditeit en fragiliteit van de zuchtende mens en diens aardse bestaan in schilderachtige, bleek-belichte en vaak spectaculaire studio-opstellingen met obsessieve precisie wordt vastgelegd.
Het is wel duidelijk dat hij zijn inspiratie uit schilderkunst haalt, zijn films zijn een aaneenschakeling van vervreemdende tableaus. Als je zijn fictiewerk ziet kun je bijna niet geloven dat hij het grootste deel van zijn professionele leven besteed heeft aan het maken van commercials, hij heeft er meer dan 400 op zijn naam staan.
Alles lijkt een illusie, zo goed als alles wat je ziet in zijn films zijn sets gebouwd in zijn studio in Zweden. Een man die kiest voor surrealisme omdat hij het realisme simpelweg gewoon te saai vond. Een man naar mijn hart.
Voor veel WTF-momenten hierbij een kijkje achter de schermen;
Zie hier de komische trailer van de film 'A pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence';
Een greep uit Andersson's commercials;
De still hieronder is afkomstig uit de film About Endlessness van Andersson.'
5. Icons never die - zij brachten kleur aan deze obstinate wereld met onhaalbare schoonheidsidealen
'Vaak als er een icoon de wereld verlaat volgt er snel een tweede. Zo ook afgelopen week. In één week namen we afscheid van iconen André Leon Talley en (Manfred) Thierry Mugler, beiden zijn 73 jaar geworden. Twee creatieve zielen die grootse veranderingen hebben doorgevoerd in de modewereld, een obstinate wereld met onhaalbare schoonheidsidealen. Zij brachten kleur aan deze wereld, ieder op eigen wijze.
Mugler is misschien wel mijn meest favoriete modehuis ever. Een huis met oneindig veel lef en daardoor een op zichzelf staand instituut. Voorloper als het gaat om diversiteit, inclusiviteit en mixed-media uitingen. Al vanaf de jaren '80 liepen er transgender modellen mee in zijn shows en heeft hij veel samenwerkingen gedaan met drag artiesten en andere LGBTQ community members. Een eigen cultuur en safe space voor paradijsvogels zonder het oog te verliezen op wat wel en niet haute couture is. De viering van de mens in al zijn, haar en diens gedaantes. Ver voordat de rest van de modewereld eindelijk eens volgde. En dat alles gegoten in couture ontwerpen zonder concessies. Excentriek, spectaculair, fabelachtig en altijd met een futuristisch sausje.
In de lockdown zagen we dat veel modehuizen hun modeshows op creatieve manier via film presenteerden. Mugler was zich er in de jaren '80/'90 al van bewust dat muziek en film de mode pas echt tot leven brachten. Zie hier bijvoorbeeld zijn modeshow verwerkt in de music video 'Too Funky' van George Michael.'
Mijn meest favoriete fashionfilm van 2021 is ook van Mugler (zie hieronder).'
Komende week is Ingrid van Frankenhuyzen, directeur van Communisenso, bureau voor crisiscommunicatie en mediatraining, curator van #RPOTDFAW.
