Denise Willigers: 'Mijn vader heeft mij leren kijken'

2. The 95th Academy Awards en storytelling - 'Alle visual effects leerden ze zichzelf'

'Vorige week geleden zijn de nominaties bekend gemaakt voor de komende Oscar-uitreiking (op 12 maart). Dat houdt voor Nederland in dat in de weken in aanloop naar de uitreiking een hoop van de genomineerde films in première zullen gaan. En voor mij dat ik iedere week naar de bios kan.

Everything, Everywhere All at Once kwam afgelopen jaar al uit. Een film die misschien wel het meest gedurfd is van de nominaties en als je onderstaand filmpje ziet* had dit ook totaal verkeerd kunnen uitpakken. Naar aanleiding van de trailer was mijn verwachting dat ik een epileptische aanval zou krijgen tijdens de daadwerkelijke film. Ook de filmposter beloofde een eclectische bedoeling. Die verwachting werd ingelost, maar niet in negatieve zin.

De film kreeg vorige week de meeste (11) nominaties. En terecht. De synopsis is alleen al interessant door het gegeven dat de lead een vrouwelijke Chinese immigrant van middelbare leeftijd is en daarmee direct afstand neemt van een typisch Marvel-karakter (Marvel heeft een 'patent' op de Multiverse, red.). Wel moet ze haar bestaan redden door andere universums te verkennen en contact te maken met de levens die ze had kúnnen leiden. Maar het geeft de film diepte doordat het de ‘what if’ scenario’s verkent.

Co-regisseur Daniel Kwan heeft de film beschreven als zowel een poging om zijn ouders te begrijpen en te vergeven (doelend op de begripskloof tussen Aziatische Amerikanen van de eerste en tweede generatie), als een sleutel tot het herkennen van zijn voorheen niet-gediagnosticeerde ADHD.

Alle VFX (visual effects) voor deze film werd gedaan door 9 mensen, inclusief de twee regisseurs, waarbij de meeste opnames werden gemaakt door een kerngroep van 5 mensen. Niemand van het team deed hiervoor een opleiding. Met tutorials die ze gratis online vonden leerden ze de VFX zelf...'

*) How a 5-Person Team Made Blockbuster-Level Movie Effects | Wired

Toegift: Michelle Yeoh & The Daniels Break Down 'Everything Everywhere All at Once' Fight Scene | Vanity Fair

3. Muziek en storytelling - 'Zelfs zonder lyrics snap je bij Disney-muziek de vertelling en emotie'

'Muziek en muziek in film hebben twee totaal andere functies. In film moet muziek kunnen sturen als een laser, om een emotie aan te scherpen, om een concept te onderstrepen, als katalysator in storytelling.

Alles aan Disney vind ik fantastisch, pretparken, de verhalen, maar misschien nog het meeste de muziek. Zelfs zonder lyrics snap je bij Disney-muziek de vertelling en emotie. Het is nog een (extra) laag magie samen met de afbeeldingen en songteksten. 

Ouders zullen gek zijn geworden van hun kids die meezingen met de bekende Frozen songs, maar luister alsjeblieft nog een keer naar deze Into the Unknown.

Wat ik te gek vind aan componisten, in dit geval Kristen Anderson-Lopez en Robert Lopez, is hoe ze van een melodielijn een partituur maken. Teksten, de muziek en de beelden komen zo mooi samen dat je het als luisteraar als een geheel waarneemt, maar bij de recording met het orkest zie je de opbouw.'

4. Craft en storytelling - 'Wat ik knap vind aan de Star Wars-films is om te zien dat storytelling altijd prioriteit is gebleven'

'Matte painters (geschilderde omgevingen gebruikt in film) werden in de jaren '90 vervangen door digitale achtergronden, stop motion miniaturen werden vervangen door animatie en grote sets zijn inmiddels te vervangen door virtual production (3D-achtergronden worden real time op LED-schermen achter de set geprojecteerd).

Amerikaanse studios lopen hierin voorop en in de zesdelige serie 'Light & Magic’ wordt deze evolutie perfect uiteengezet. De serie gaat over Industrial Light & Magic (ILM), het special-effectsbedrijf dat George Lucas oprichtte om Star Wars te maken.

Wat ik knap vind aan de Star Wars-films is om te zien dat storytelling altijd prioriteit is gebleven. Kijk de allereerste Star Wars film en het verhaal neemt je zo mee in die wereld dat je het voor lief neemt dat het allemaal wat primitief aanvoelt. 

Wat de toekomst van AI zal betekenen voor de filmindustrie weet ik niet, maar mijn inspiratie haal ik uit de liefde die mensen in hun craft steken. Een goed voorbeeld van deze synergie is voor mij Guillermo del Toro's Pinocchio. Middels stop motion miniaturen vertelt hij zijn eigen unieke (3D-geprinte) Pinokkio versie voor volwassenen. (Zie Guillermo del Toro's Pinocchio | Behind the Craft | Netflix.)

Een minder voorbeeld is voor mij Avatar: The Way of Water. De film demonstreert het nieuwste van het nieuwste op het gebied van special effecten. Echt prachtig gemaakt, maar de meer dan 3 uur durende zit valt in herhaling met een weinig verrassende vertelling.'

5. Mijn vader en storytelling - 'Ik ken niemand die zo begaan was met zijn medemens'

'Hij heeft mij leren kijken. Observeren en leren. Hij inspireert mij, omdat hij het leven na zijn pensioen haast opnieuw ontdekte. Het schilderen pakte hij weer op en gaf les hierin aan mensen die het mentaal zwaar hadden. Naast het creatief bezig zijn was hij een luisterend oor voor wie dat nodig had. Samen met zijn vrouw reisde hij naar Nepal, Peru en de bergen van Argentinië en Chili en kwam terug met eindeloze verhalen.

Mijn vader was niet perse een verteller, maar vond zijn manier in poëzie door over zijn ervaringen te schrijven en portretten te schilderen van wie hij had ontmoet. Ik ken niemand die zo begaan was met zijn medemens en zich altijd afvroeg hoe hij anderen kon helpen. Mijn vader is twee jaar geleden veel te vroeg overleden, maar zijn manier van leven, kijk op de wereld en lessen die hij me leerde, draag ik voor altijd bij me.'

Komende week is Sanne Mak, junior strateeg code d’azur en bestuurslid talentplatform RA*W, curator van #RPOTDFAW.