Ken je nog de populaire afscheidswoorden 'We faxen!'?

Of het nu van een reclame was of van de TV serie SamSam uit de jaren ‘90, ik weet het niet meer precies, maar ergens werden de legendarische woorden ‘we faxen!’ gesproken. Ook toen bestond blijkbaar al de wens om minder via voice en meer via andere media, toen nog analoog papier en dito telefoonlijn, met elkaar te communiceren.

Werd er in het begin van deze eeuw nog juist steeds meer gebeld via de mobiel, de laatste jaren zie je een neerwaartse trend in het aantal belminuten, een aantal jaren een toename van het aantal SMS-berichten en nu een sprint in databundels. Het gaat slecht met de vocale interactie tussen mensen. 

Voorbeeld; je zit op kantoor en iemand die je kent (geen klant, maar bijvoorbeeld een leverancier) belt. Wat doe je?

a. je neemt op en gaat uitgebreid met hem/haar praten

b. je neemt op en zegt, ‘mag ik je later bellen, ben nu even druk’.

c. je neemt niet op en stuurt een automatisch bericht met ‘bel je later’ (en doet dat vervolgens vaak niet).

In veel gevallen wordt optie c gekozen. Dat is een aardverschuiving in de intermenselijke communicatie. We zijn tegenwoordig te beroerd (lees te druk, te bezig, te….) om mensen even behoorlijk te woord te staan, want dat kost zoveel tijd.

Inefficiënt

We verschuilen ons achter onze devices en sturen e-mails die meer vragen oproepen dan ze beantwoorden, delen documenten via Google Docs en overleggen erover via een chat in Hangouts. Vergaderverzoeken, opmerkingen en projectaanpassingen komen via SMS, Whatsapp en Facebook binnen. Allemaal heel modern en hip, maar uiteindelijk zo inefficiënt als de pest.  Mensen luisteren namelijk al heel erg slecht, lezen nog minder goed en als je ze dan even de kans geeft, door via chat te overleggen, dan loop je ernstig het risico dat ze intussen ‘even’ iets anders aan het doen zijn. Let maar eens op hoeveel ‘getik’ je hoort tijdens een confcall of Hangout. En dat zijn echt geen ijverige notulisten allemaal. Kortom, het lijkt wel efficiënt al die moderne middelen, maar ik waag te betwijfelen of het ook echt beter is dan een goed voorbereid fysiek gesprek. 

Ik weet het, het klinkt allemaal wel erg negatief. Zo is het ook bedoeld!

Ik verdien mijn boterhammen met mensen druk te laten zijn met alles op de mobiele telefoon of tablet behalve bellen. Als bedrijf werken we met internationale teams en klanten en hebben we de hele dag Hangouts, Hipchat, Skype en Webex open staan.  En toch wil ik een lans breken voor de her-introductie van het persoonlijke gesprek, het een-op-een of groepsoverleg. 

Seeing is believing

Neem de proef op de som, schakel een paar dagen de meest storende media kanalen uit (bijvoorbeeld alles behalve de telefoonfunctie van je telefoon). Doe hetzelfde op je computer, dus geen notificaties meer. En maak weer eens (korte) afspraken met mensen. Niet om dan ineens gezapig koffie-met-een-koekje te gaan doen, maar om weer eens te voelen wat dat ook al weer is; aandachtig luisteren en aandachtig reageren, oogcontact en aantekeningen maken. Dit alles zonder de constante onderbreking van piepjes, ploinkjes of zoemers van oh zo belangrijke statusupdates van oh zo belangrijke collega’s, vrienden, connecties en volgers. In de VS heb je het fenomeen Stacken, dat betekent dat iedereen z’n mobiel op een stapeltje moet leggen tijdens een lunch of in de kroeg. Degene die het eerst zijn/haar telefoon pakt als die rinkelt, zoemt of op een andere manier aandacht vraagt, is de sjaak, die moet betalen. Zouden we tijdens vergaderingen ook moeten doen. 

Nog een voorbeeld: laatst was een vriend van mij jarig en ik vroeg hem of hij veel felicitaties had gekregen. Ja, een heleboel vertelde hij me. En hoeveel mensen hebben je gebeld? vroeg ik. NUL!

Natuurlijk is het ook makkelijk allemaal in het drukke leven van alledag. Voor marketeers is de mobiel een vrij onuitputtelijke goudmijn en dat is prima mits relevant. En ook in je sociale leven is het handig: Oh shit, morgen is Jantien jarig, even een Whatsappje of smsje, klaar. Of ik stuur wel gewoon even een krabbel op Facebook. 

Maar wordt het daar leuker van? 

De populariteit van Gary Turk’s ‘Look Up’ videogedicht zegt in dat kader genoeg. Voor wie die nog niet gezien heeft; http://youtu.be/Z7dLU6fk9QY

Ik zeg helemaal niet dat we terug moeten naar vroegâh omdat alles toen beter was. Ik wil alleen even zeggen dat mensen ook behoefte hebben aan contact, zowel zakelijk als privé. En contact is dus niet; ,we faxen!’