Frans Fredrix (Superunie) over snacks en zoetwaren: ' Het is drie keer niks'

Bijna allemaal mannen, keurig in het pak en allemaal met das en Van Bommel. Echt keurig en een beetje de levensmiddelenwereld van tien jaar geleden. Slimme mensen, goed opgeleid, die hun geld verdienen met kauwgom, gevulde koeken en drop.

Beetje conservatieve wereld dat wel, dit universum van fun&verleiding.

Het SSZ hield hier dus zijn najaarscongres.

De voorzitter vertelt hoe het jaar gegaan is en een paar buitenstaanders mogen uitleggen wat er allemaal beter kan. Daar lachen de suikerbazen hard om en vervolgens borrelen ze nog wat door en onderhouden ze het netwerk.

En ze geven elkaar een schouderklop in de vorm van een paar prijzen. Bij de uitgang krijgt iedereen een grote doos vol met de laatste innovaties op het gebied van snacks en zoetwaren. Het is echt oude jongens krentebrood..

Als uitsmijter hadden ze Frans Fredrix van Superunie ingehuurd. En dat hadden ze beter niet kunnen doen.

De man staat bekend als een notoir ondiplomatiek persoon. Hij is de baas van een straffe inkooporganisatie die de naam heeft alleen op de laagste prijs te letten. Bovendien gaat Fredrix in januari met pensioen. Dus de man had niets meer te verliezen.

'Als ik naar het snoepschap kijkt, dan zie ik een industriële uitstraling. Ook al is alles geel, rood en groen, het geheel is drie keer niks. Het zijn allemaal vrij generieke producten. Ik vraag me ook af waarom mensen in het weekend 30 kilometer rijden om bij een boerderij geitenkaas te kopen, die twee keer zo duur is als in onze winkels. Dat heeft met gevoel en ambacht te maken. Maar in zoetwaren proberen de fabrikanten nooit eens wat anders.'

Hij liet wat foto's van schappen zien, die volgens de organisatie de top in Nederland waren. Fredrix brandde het helemaal af.

' Zelfs de goede voorbeelden zijn nog steeds drie keer niks. Het ziet er uit als wasmiddelen. Is dit de manier waarop merken lading krijgen? Ik geloof er geen snars van. Ik krijg er een sterk Nagasaki-gevoel bij.' En hij liet een schap vol Doritos zien.

Hij wees op de Gulden Krakeling. ' Zij hebben in 30 jaar zo'n merk opgebouwd dat het in drie dagen helemaal weg is als wij hun productengamma kopiëren en onder het huismerk in het schap zetten. Straffeloos kunnen we dat doen. Dan heb je toch iets niet goed gedaan in die 30 jaar? Die zes gevulde koeken in een transparant zakje ken ik nog uit mijn jeugd. Er is sindsdien niets veranderd. Wij kopiëren dat en er is geen haan die nog naar de Gulden Krakeling kraait. Het is allemaal te steriel, te verpakt.'

Hij gaf ook Look O Look (al die verschillende snoepjes in zakken die in het schap hangen) nog een veeg uit de pan. 'Dat was ooit vernieuwend, maar dat is ook al weer 20 jaar geleden. We kunnen het zo overnemen met een huismerk, maar we hebben er nog niet naar gekeken.'

Bolletje met zijn inspanningen om het allemaal leuker te maken, kan nog wel zijn goedkeuring krijgen. 'Het gevoel is toch dat het speelgoed moet zijn. De consument is een groot warhoofd. Je moet haar verleiden en helpen. Ik was in Frankrijk en als je daar een fles wijn uit het schap pakte dan ging er op de kaasafdeling een lampje branden bij de kaas die bij de wijn past. Gezondheid, speelsheid en ambachtelijkheid zijn de waarden waarop de fabrikanten moeten letten.'

Hij gaf wel toe dat de retailers er vaak ook niets van bakken.

Zoals een retailer met een snack en snoepschap met daarboven in grote letters: ' kinderstuksartikelen'.

Fredrix: ' De man die dit bedacht heeft moet al zijn marketingdiploma's inleveren. Dat zijn termen die je in het distributiecentrum gebruikt, maar niet in de winkel! Veel van die snoepschappen doen aan een dc denken. Ik zou alle fabrikanten het advies willen geven te beginnen bij het product. Als je zes koeken wilt verkopen in een transparant zakjes, dan komen we snel bij het principe van een veiling uit en een gevulde koek die niet meer mag kosten dan 21,4 cent. Dan speel je als leverancier geen grote rol meer?Je moet je afvragen hoe je het beter kan maken'.

De hilariteit was groot. Maar een directeur van een groot snoepbedrijf zei na afloop tegen me: 'Ja, daar komt-ie nu mee?had dat eerder geroepen.'

Toch had Fredrix op zijn eigen ongenuanceerde manier wel een beetje gelijk. Je wordt inderdaad niet vrolijk van al die verpakte industriële producten die allemaal naast elkaar in het schap liggen.

Jempi Moens van FreshForward wees ook een beetje vermoeid (hij was hier vorig jaar ook al geweest en had toen hetzelfde verhaal verteld) op het gebrek aan bezieling en verleidingskunst van deze sector.

Bovendien zijn deze producten relatief prijsongevoelig. Dus als het er leuk en lekker uitziet, dan neemt de boodschapper het gewoon mee.

De conclusies van Aad van der Vaart, voorzitter van het SSZ: 'de producten moeten op een opvallende plek in de winkel staan met zo min mogelijk korting. En met gebruik van zo veel mogelijk instore-reclame'.

Nog wat feitjes over deze markt:

Snacks en zoetwaren hebben een penetratie van 99 procent. Dat betekent dat zo goed als iedereen snackt en snoept.

214 keer per jaar koopt een gemiddeld huishouden iets uit dit snack en zoetwaren schap. Ter vergelijking: melk wordt slechts 56 keer per jaar gekocht. Frisdrank 89 keer en koffie 49 keer.

40 tot 60 procent van de huishoudens heeft nooit snacks en zoetwaren op het mentale boodschappenlijstje staan. Dat betekent dat het hier puur om impulsproducten gaat, die goed gepresenteerd moeten worden in de winkels.

In 2007 is de omzet met 3 procent gestegen en het volume met 2 procent. Dat betekent dat er in euro's in 2007 voor 70 miljoen meer is uitgegeven aan snoep en snacks...

In 2007 zijn de prijzen van deze categorie slechts met 1 procent gestegen en daarmee blijft de prijsstijging achter bij categorieën als dkw en dranken. Het rendement op deze categorie is gedaald met name door hogere grondstofprijzen.

Ook zijn er in 2007 minder promoties rond snacks en zoetwaren geweest dan in 2006.

Over obesitas hadden de heren het ook. Van der Vaart wijst er op dat overgewicht sinds begin jaren '90 enorm is gestegen. Maar dat de consumptie van zijn producten stabiel is gebleven. ' Er is dus geen causale relatie tussen obesitas en de consumptie van deze producten'.

Nou, dat lijkt me wel wat kort door de bocht. Je ziet bij de industrie ook wel enige schroom om al te uitbundig met de snoepwaren te strooien, want de vijand (lees: de overheid) kijkt mee.

De schouderklopjes (de prijzen) gingen dit jaar naar:
C-1000, Kruidvat, Lekkerland, LU General Biscuits Nederland en Perfetti van Melle. Zij zijn de winnaars van de Impuls Awards 2007 van het SSZ.