1. Gadi Amit, Fitbit
Digital is meer dan techniek alleen. Een van de grote uitdagingen aan digital design is techniek en ‘de menselijke factor’ met elkaar in evenwicht te brengen.
Dit aspect kwam sterk naar voren bij de presentatie van Gadi Amit, die als product designer onder meer verantwoordelijk was voor de Fitbit Tracker. Het wireless device dat inmiddels in verschillende versies verkrijgbaar is, laat de drager onder meer zien hoeveel deze op een dag beweegt. Achterliggend idee is dat inzicht in het beweegpatroon aanzet tot meer lichaamsbeweging.
Beweging is slechts één van de lichamelijke functies die met sensoren zijn te volgen. Het is zelfs al mogelijk om een minieme hoeveelheid bloed af te nemen en daar analyses op los te laten. Uiteindelijk is alles met sensoren te meten.
Uitdaging zal zijn wearables te maken die de mogelijkheden van sensoren benutten zonder belastend te zijn voor de drager. Design zal de belangrijkste differentiator zijn tussen succes en mislukking, voorspelt Amit, die met New Deal Design hier aan werkt.
Belangrijk in de opvattingen van Amit, is dat wearables de drager meer moeten bieden dan een eindeloze hoeveelheid data (insights). Data alleen zal niet resulteren in een bestendige verandering van gedrag. Hooguit voor een tijdje, daarna vervalt de drager in he toude patroon. In plaats daarvan moeten wearables data vertalen naar adviezen, die de drager ontvangt op het moment dat het relevant voor hem is. Zoals Amit zei: 'Van smart devices moeten we naar wise devices.’
2. Koert van Mensvoort, TU Eindhoven
Wetenschapper Koert van Mensvoort nam het publiek mee voor een fascinerende rondleiding door de NANO Supermarket; een project rond de supermarkt van de toekomst. Althans, van een toekomst die tot de mogelijkheden behoord. De NANO supermarkt igevuld met speculatieve nanotech producten die op dit moment nog niet bestaan, maar die over tien jaar zomaar in de schappen kunnen staan. Zoals:
-Nano wijn: een merlot met toegevoegde nano deeltjes. Plaats de wijn in de magnetron en laat deze smaak aannemen van elke denkbare wijn.
-Wallsmart: een revolutionaire verf die je één keer op de muur smeert, vervolgens kun je met de smartphone zovaak van kleur veranderen als je wilt.
-Energy belt: een riem die (menselijk) buikvet omzet in energie voor de smartphone.
-Rayfish Shoe: nu het dna van de rog is ontcijferd, is het in principe ook mogelijk om delen van het dna te herprogrammeren. Met een design tool kan de consument een vis ontwerpen met een patroon op de huid. Die huid wordt verwerkt tot schoeisel, ofwel de bio customised schoen. (Zie video)
-Twitter implantaat: een implantaat op de plaats van de verstandskies. Deze analyseert het eet- en drinkpatoon van de eigenaar en twittert de informatie naar volgers èn zorgverzekeraar.
Over de publieke acceptatie van het laatste kun je je twijfels hebben. Dat was precies het punt dat Van Mensvoort wilde maken. De mogelijkheden van de techniek mogen welhaast onbegrensd lijken, uiteindelijk bepaalt de consument. Het speculatieve gehalte van de door hem gepresenteerde producten is in sommige gevallen overigens minder groot dan het lijkt. De Wallsmart verf bestaat al, zij het nog in zeer kleine producties; het omzetten van lichaamsvet in energie is in ontwikkeling om in eerste instantie pacemakers van energie te voorzien; en wat betreft de Rayfish schoen zegt onderstaande video alles.
3. Sam Hashemi; ex-Nasa
Hashemi presenteerde zich zelf als ‘next generation’ user experience designer. Waar dit next generation precies voor staat? Uit zijn verhaal werd dit niet helemaal duidelijk, maar waarschijnlijk heeft het te maken met de uitdaging om enorme hoeveelheden data in een vorm te gieten die ervoor zorgt dat ze een boodschap overbrengen. Data vertalen in verhalen.
Een mooi voorbeeld is het werk dat Heshemia en collega's hebben gedaan rond het Keppler Project. In het kader van dit projecteur speurt een satelliet (een deel van) de hemel, op zoek naar sterren die minieme, regelmatige fluctuaties vertonen. Zo'n fluctuatie is een indicatie van de aanwezigheid van een planeet.
Het Keppler project genereerde eindeloze reeksen data die werden gedocumenteerd in Excel sheets. Een saaie manier om het faschinerende verhaal te vertellen. Dat kan beter, dacht Hashemi. Hij werkte de datareeksen om naar een scrolbaar overzicht van bollen, die een duidelingwekkende veelheid zonnen en de daarom heen cirkelende planeten visualiseren. (Zie video).
Een krachtige manier om het werk van Nasa op inzichtelijke wijze over het voetlicht te brengen. Vervelend alleen, dat Nasa het resultaat pas wilde vrijgegeven nadat de wetenschappers hun bevindingen hadden gepubliceerd. Dat gaf de New York Times tijd om zelf een nagenoeg identiek grafisch overzicht te maken. Hashemi: ‘Als je het verhaal niet zelf vertelt, doet iemand anders het wel.’
4. Bas Ording, Apple
‘Bas, we’re gonna do a phone. Met een klein scherm. Zonder knoppen, waarbij je over het scherm kunt scrollen.’
Met die woorden introduceerde Steve Jobs zijn plannen voor het bouwen van de iPhone bij Bas Ording, op dat moment ux-designer bij Apple in Amerika. Ording ging aan de slag, bedacht een paar unieke features die we nog altijd kennen, zoals het scrollen en terug stuiteren van info op het scherm, en de rest is historie.
In een gezellig onderonsje met Gert Hans Berghuis van Fabrique vertelde Ording hoe dat in het werk ging. En verklapte hij en passant waarom hij in 2013 besloot om na vijftien jaar Apple weg te gaan. De Nederlandser wiens naam op veel van Apple's patenten staat, werd helemaal gek van de rechtszaken met Samsung en Nokia. 'Ik stond meer in de rechtbank dan dat ik bezig was met designen.'
Ordings tip aan ambitieuze designers: veel prototypen, veel visualiseren, juist de kleine dingens maken het verschil. Zorg dat je kunt voelen hoe het werkt.
5. Joshua Davis, Joshua Davis Studio’s
Hoe groter de obstakels, hoe beter het resultaat. In één zin is dat de leefregel van Joshua Davis. De zwaar getatoeerde rock&roll artist/designer begon als schilder die pas geschilderd werk in de oven legde. Gewoon uit nieuwsgierigheid wat er zou gebeuren. Toen hij dat wist en creatief op dood spoor belandde, besloot hij zich software programmeren aan te leren. Zijn computer gegenereerde ontwerpen - in een Escher-achtige grafische stijl met alsmaar herhalende patronen - leverden het nodige succes, maar Davis ontdekte al snel dat hij daarmee niet vooruit kwam.
Hij raakte in een creatieve impasse, gooide het opnieuw over een andere boeg en besloot een maniakaal avontuur aan te gaan door die ingewikkelde patronen met de hand te gaan tekenen en die te laten inkleuren: ‘Using programming to use my hand.' De zoektoch was daarmee nog lang niet ten einde. Hij nam afscheid van Flash en ging verder in Java.
Davis ontwierp headphones voor Deadmaus en maakte videoclips voor Nine Inch Nails en Phantogram. Vervolgens zette hij de stap van het platte vlak naar 3D. Zijn laatste werk bestaat uit hallucinerende projection mapping: computer visualisaties die worden geprojecteerd in de ruimte. En sinds kort zet hij de partronen uit die ruimtelijke projectiesomin print, waarmee de cirkel rond lijkt.
Zie hier voor recent werk van Davis.
De organisatie van #DDD was in handen van de vereniging die jaren de naam droeg van PIBN en sinds vrijdag door het leven gaat als Dutch Digital Agencies (DAA).
Voor wie alle presentaties nog eens wil bekijken; dat kan via het DDA Youtube kanaal.
