Grootse deel chemiebedrijven negeert richtlijnen voor communicatie over risico’s

Volgens de zogeheten Seveso III-richtlijn, bedoeld is om de veiligheid te verbeteren van locaties met grote hoeveelheden gevaarlijke stoffen, zou dit wel op de website te vinden moeten zijn.

Dit blijkt uit een onderzoek van pr-bureau Wisse Kommunikatie uit Arnhem naar crisiscommunicatie bij Nederlandse bedrijven die vallen onder het Besluit Risico's Zware Ongevallen. Het analyseerde de websites van 27 chemiebedrijven en vond bij 16 geen lijst van chemische stoffen of een zeer onhelder overzicht

Onder de loep

In het onderzoek werden onder meer de verantwoordelijkheid voor risico- en crisiscommunicatie onder de loep genomen, de doelgroepen, de inhoud van de risico- en crisiscommunicatieplannen en de communicatiekanalen die na een incident ingezet worden.

Het onderzoek was grotendeels een herhaling van een vergelijkbaar onderzoek uit 2015. In dat jaar werd de Seveso III-richtlijn van kracht, bedoeld is om de veiligheid te verbeteren van locaties met grote hoeveelheden gevaarlijke stoffen.

De richtlijn vraagt BRZO-bedrijven transparanter te communiceren over de risico’s en actieplannen in geval van een incident. Uit het onderzoek van dit jaar blijkt dat nog lang niet alle BRZO-bedrijven hun risicocommunicatie op orde hebben.

Risicocommunicatie

Dat het fenomeen ‘risicocommunicatie’ voor enige verwarring zorgt, werd duidelijk uit de antwoorden op de vragen over dit onderwerp die dit jaar aan de enquête waren toegevoegd. Veel deelnemers bleken ‘risicocommunicatie’ te verwarren met ‘crisiscommunicatie’ en lieten de vragen over risicocommunicatie geheel of gedeeltelijk open.

Het onderzoek toonde verder aan dat de directie (51,3%), een apart crisisteam (33,3%) of de afdeling Safety, Health & Environment (12,8%) zich met risicocommunicatie bezighoudt. Blijkbaar wordt geen van de BRZO-bedrijven daarbij ondersteund door de eigen communicatie-afdeling of door een extern communicatiebureau. 

De risicocommunicatie is in de meeste gevallen gericht op de veiligheidsregio (84,6%), overheden (71,8%) en omwonenden (43,6%). De communicatiekanalen die het meest gebruikt worden voor risicocommunicatie zijn de website, social media, klankbordgroepen, open dagen, e-mails en persoonlijk contact.

Crisiscommunicatie

Over het concept crisiscommunicatie is er meer duidelijkheid. Van de deelnemende bedrijven heeft 40% zelf wel eens in een crisissituatie verkeerd (brand, lekkage van chemicaliën, ontploffingsgevaar of bedrijfsongevallen). In 57,1% van de gevallen werd dat incident door de media opgepakt.

In het algemeen is de directie (65,8%) of een crisisteam (23,7%) verantwoordelijk voor de communicatie tijdens crises. De inhoud van het communicatieplan bestaat vrijwel altijd uit de volgende drie onderdelen: contactenlijst van stakeholders (77,1%), actielijst met de te nemen stappen (68,6%) en scenario’s met bijbehorend stappenplan (71,4%).

Opvallend is dat 60% van de bedrijven in hun crisiscommunicatieplan wel informatie over de aanwezige stoffen opneemt. Bij 62,9% van de bedrijven wordt het crisiscommunicatieplan regelmatig herzien.

Als voornaamste communicatietools in geval van een crisis worden de website (51,4%), social media (34,3%) genoemd.

Over onderzoek

Aan het onderzoek, dat in de maanden juli en augustus werd uitgevoerd, werkten 58 van de ongeveer 350 Nederlandse BRZO-bedrijven mee. 21,6 % van de deelnemers was werkzaam bij bedrijven met meer dan 200 werknemers, 39,2% bij bedrijven met een omvang tussen de 51 en 200 werknemers.

Een groot deel van de bedrijven werkt internationaal. 43,1% van de ondervraagden geeft aan dat de communicatie in het bedrijf op lokaal niveau c.q. per vestiging georganiseerd is. Bij 27,5% is de communicatie op nationaal niveau georganiseerd en bij 15,7% van de bedrijven wordt de crisiscommunicatie op internationaal niveau aangestuurd.