Het elektronisch patiëntendossier

Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, werkt aan de invoering van het elektronisch patiëntendossier (EPD). "Het landelijk EPD maakt de uitwisseling van medische gegevens eenvoudiger en draagt zo bij aan het voorkomen van fouten."

Wie een beetje bekend is met automatisering weet nu al dat dit 'deltawerk' wel eens uit kan gaan lopen op een groot drama: uit de pan rijzende kosten, deadlines die helemaal niet gehaald worden, functionaliteiten die niet werken en problemen met privacyregels. Ik voorspel een parlementaire enquête nog voor dat het EDP is ingevoerd.

Kan het niet anders worden georganiseerd?

De noodzaak voor het bijhouden van patiëntendossiers waarin de complete medische historie van personen in wordt opgeslagen is groot. Nu ontstaan namelijk veel fouten door verkeerde informatieoverdracht of doordat zorgverleners niet op het gewenste moment bij de juiste gegevens kunnen. Het leidt in de praktijk tot onnodige ziekenhuisopnames en erger.

Het idee van een centraal elektronisch patiëntendossier waarbij verschillende medische loketten, zoals huisartsen en specialisten, hun gegevens in opslaan, lijkt een logische oplossing. Maar zoals gezegd, er kleven in de uitvoering nogal wat risico's aan. Terwijl er een simpel alternatief is.

Kijk eens naar hoe het in de financiële dienstverlening aan toe gaat. Iedereen heeft wel verschillende spaarpotjes en diverse financiële producten bij vaak heel wat verschillende banken en verzekeraars lopen. Een spaarrekening bij Rabobank, twee bedrijfsspaarrekeningen bij Nationale Nederlanden, een pensioenopbouw bij DeltaLloyd en nog een bij Axa, een autoverzekering en een inboedelverzekering bij Centraal Beheer, een verzekering voor ziektekosten bij ONVZ, een betaalrekening en een hypotheek bij ABN Amro Bank. Kortom: een lappendeken.

Maar wat doen al deze dienstverleners? Die sturen hun klant steeds een kopietje van mutaties in de dossiers die zij van hun klanten bijhouden. Klanten hebben mapjes kregen waar ze dat zelf in kunnen filen. Die mapjes staan allemaal bijeen op een plank op de zolderkamer van elke klant: het persoonlijke financiële dossier. Als er wat aan de hand is, schuift de klant het in een doos en neemt die onder de arm mee naar zijn financieel specialist. Die moet even bladeren en puzzelen, maar die vindt in de regel zo wat hij weten moet.

Waarom neemt de medische wereld deze wijze van werken niet over? Elke medicus die een handeling verricht maakt ervan een aantekening en geeft een koptietje mee aan de patiënt. Die stopt het in het mapje dat daarvoor bestemd is. Bij elk nieuw medisch voorval gaan de verschillende mapjes in een doos onder de arm mee en arts en patiënt gaan, als dat nodig is, samen even door het dossier heen als daar iets in gevonden moet worden.

Het moet toch niet heel moeilijk zijn om handige opbergsystemen te bedenken zodat mensen makkelijk hun medische files kunnen gaan bijhouden thuis. Lijkt me een leuke uitdaging voor een designbureau.Even als voor patiënten met een complex en/of gevoelig ziektebeeld het maken van een kekke hanger met daarin (zoals die vroeger wel bestonden) de belangrijkste medische data op een overzichtje die die patiënten dan altijd bij zich kunnen dragen..

Verder vraagt het plan wel om openheid van medici over wat ze eigenlijk met jou als patiënt doen, en dat ze wat eigen verantwoordelijkheid aan patiënten geven. Aspecten die in onze moderne tijd toch eigenlijk zeer vanzelfsprekend zijn.