Over zeehondjes, junta's en de ceo van Burson Marsteller
Interessant stukje van Sanderijn Cels over Mark Penn, de voormalige campagneleider van Hillary Clinton. Penn trad mede af, vanwege ja…
Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
© adformatie
Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
© adformatie
Interessant stukje van Sanderijn Cels over Mark Penn, de voormalige campagneleider van Hillary Clinton. Penn trad mede af, vanwege ja ....vanwege wat niet allemaal. Werken voor duistere opdrachtgevers? Mogen we het zo noemen? Penn, even voor de goede orde, is de hoogste baas bij Burson Marsteller (BM). En BM werkt onder meer voor Blackwater, het beveiligingsbedrijf dat iets te trigger happy door Irak rondhupte en dat nu onderwerp is van een FBI-onderzoek. Ook werkt BM voor Countrywide Financial, dat de subprime-hypotheken verkocht die nu ten grondslag liggen aan de huidige kredietcrisis. En - de druppel - BM werkte voor de Colombiaanse overheid. Die benaderde Penn om te pleiten voor een vrijhandelsverdrag - iets waar Hillary bepaald geen voorstander van is.
related partner content for mobile comes here
related partner content comes here
Penn ligt vanwege deze conflicting accounts inmiddels zwaar onder vuur, maar dat is voer voor een ander blogje. In The Nation, het linkse opinieweekblad, stond onlangs een verhaal over de ceo van BM - Sanderijn heeft dat gelinkt. De toon is wat fel, maar ik schrok toch wel even van de klantenlijst die BM in de loop der jaren heeft opgebouwd. Ik citeer: ‘The firm has represented everyone from the Argentine military junta to Union Carbide after the 1984 Bhopal disaster in India, in which thousands were killed when toxic fumes were released by one of its plants, to Royal Dutch Shell, which has been accused of massive human rights violations in Nigeria.’
Dat laatste klinkt ons wat overdreven in de oren misschien- maar toch: Union Carbide, de Argentijnse Junta: ik zou daar als bureau niet graag mee geassocieerd willen worden. Ik ben dan ook heel benieuwd of BM-Amsterdam blij is met de illustere klantenlijst van het hoofdkantoor. De opvattingen over de parels op je klantenlijst zijn in Amerika kennelijk iets anders dan hier. In het laatste nummer van Communicatie stond een verhaal over ethiek. Charles Huijskens vertelt daarin dat de Canadese regering tegenwicht wil tegen die verhalen over zielige zeehondjes. Ze zoeken nog een bureau om het knuppelen goed te praten. Inhoudelijk een interessante klus misschien, maar niet best voor je imago als bureau. Zou BM Amerika dat zonder dralen doen? Onder het motto: geld is geld, werk is werk? En wat doe je dan als je van het hoofdkantoor de opdracht krijgt de Nederlandse pers te bewerken?
Maar ach, misschien zijn wij in Nederland te calvinistisch. Niemand kijkt vreemd op als een advocaat een zware crimineel bijstaat. Zelfs de grootste zeehondenmoordenaar heeft recht op een eerlijke rechtsgang, zo is het algemeen gevoelen. Maar de vraag is: heeft hij ook recht op goede public relations?
Reacties:
Om een reactie achter te laten is een account vereist.
Inloggen Word lid