Echt online

In het afgelopen jaar heb ik veel digitale campagnes gezien waarin het draaide om iets dat écht is. Absolut Machines, waarbij je thuis, vanachter je pc, in bars en winkelcentra gebouwde instrumentale installaties kan bespelen om zo échte muziek te maken voor een echt publiek. Met Non-Stop Fernando kunnen we aan den lijve ervaren hoe een Braziliaan tijdens de vlucht van Dubai naar Sao Paolo écht 14 uur en 40 minuten lang gepassioneerd over Brazilië vertelt.

Vorig jaar werkte ik toevallig samen met de producer die deze veelprater heeft gefilmd. Hij begreep in eerste instantie niet waarom het bureau (Lean Mean Fighting Machine) dit in godsnaam écht wilde doen. Waarom in een benauwd vliegtuig stappen en 14 uur en 40 minuten onafgebroken filmen als het ook in een studio met wat montage kan?
Ik snap het wel. Juist omdat het écht is.

Juist wanneer iedereen elkaar ontmoet op Hyves, iedereen vakantiefoto’s wereldwijd kan publiceren, iedereen met wat software een bom in een Volkswagen Polo kan laten ontploffen, iedereen eigenlijk alles kan zeggen en tonen in het virtuele, juist dan is het waardevol als je iets échts doet. Beperkt door de oeroude wetten van geld, logistiek en de natuur.

En daarom vind ik de Nokia Unloader een beetje een teleurstelling. De Unloader is een installatie waar je digitale documenten die je eigenlijk niet wilt naar toe kunt sturen. De Unloader print ze voor je en neemt vervolgens de tijd om ze uitgebreid te vernietigen. Onoverzichtelijke Excel-sheets? In de fik ermee! Onbegrijpelijke Powerpoints? Maak er confetti van!

Het eerste wat ik me afvroeg: is het echt? Ze doen namelijk verschrikkelijk veel moeite om ons te laten geloven dat de machine echt is gebouwd, getest en écht werkt. En dat is het ook, maar... het document dat ik naar ze toestuur, wordt niet echt geprint. Het printje dat wordt vernietigd, is een leeg A4-tje waar digitaal mijn bestand op wordt geprojecteerd. Alles is echt, behalve mijn bijdrage. Die is nep.

Ik kan me heel goed voorstellen hoe het is gegaan. Bij FarFar (het verantwoordelijke bureau) wilden ze het écht doen. Maar toen ging er iemand bij Nokia klagen over al die verspilde printjes en hoe slecht dat wel niet is voor het milieu en het duurzame imago. De juristen maken zich zorgen over mogelijk vertrouwelijk materiaal dat wordt geünload. Of de projectmanager stelt de vraag over wie de onvermijdelijke paper jams moet gaan verhelpen. Ik hoor het ze zeggen. ‘En eigenlijk hebben we gevraagd om een online campagne.’

Maar geloof me nou de volgende keer: die worden echt succesvoller, rumoeriger en legendarischer als ze écht zijn.