Coca-Cola is straks alleen nog een logo op een truckerspetje

Op de eerste warme dag van het jaar bestelde ik een cola op een terras. Ik keek uit over een jachthaven en het water van het IJ ­flonkerde alsof ik aan de Cote d’Azur zat. Mijn cola kwam in het klassieke flesje maar tot mijn teleurstelling met een glas zonder ijs of schijfje citroen.

Ginger ale of jasmijnthee

Het was alweer maanden geleden dat ik voor het laatst cola gedronken had. Ik bestelde deze cola vooral omdat het een lunchafspraak was voor werk, nog lang geen tijd voor een biertje en ik al te veel koppen koffie had gedronken die ochtend. 

Als alcohol of koffie uitgesloten zijn drink ik vaak ginger ale of jasmijnthee. Tikje aanstellerig misschien, maar wijdverbreid in de wat meer up-to-date Amsterdamse horeca. 

Muffe priksmaak

Dit was zo’n tent waar de mayonaise bij de friet van Gouda’s glorie is en de sladressing uit een grootverpakking met pompje van de Hanos komt. Daar bestel je dus geen vreemdsoortig drankje maar een cola. ‘Gewoon’ een cola. 

De eerste slok, helaas ook nog eens een beetje lauw, sloeg onaangenaam in. Mijn gedachte, terwijl de muffe priksmaak tergend langzaam wegstierf, was: waarom drink ik dit in hemelsnaam? Mijn tweede gedacht was: hoe kan íemand dit werkelijk lekker vinden?

Tanden met kunstmatig glazuur

Ik dacht aan een van mijn vrienden die tijdens zijn studietijd een 2-literfles cola per dag dronk en na een paar jaar zijn tanden moest laten omlijsten met kunstmatig glazuur.

Dit bruinbruisende spul kan blijkbaar verslavend lekker zijn maar ik kon op dit moment - op deze eerste terrasdag van het jaar - niet meer begrijpen waarom. 

Cola in het defensief

Diezelfde week zag ik een paginagrote advertentie van Coca-Cola in de krant. De boodschap was dat suikervrije varianten in Nederland breed verkrijgbaar zijn.

Het was een advertentie met een gemaakt-opgewekte toon, eindigend in de trant van: ‘Of ontdek je favoriete verfrissende Cola-Caola smaak ijskoud in je eigen koelkast.’ 
Cola zit in het defensief, dacht ik, ze weten dat het een aflopende zaak is. 

Dat weekend kwam ik op een rommelmarkt een wit-rood truckerspetje van het lulligste plastic tegen met het woord ‘Coke’. Ik heb het gekocht uit nostalgie.