Vanmorgen kwam via de Volkskrant aan het licht dat minister van Ontwikkelingssamenwerking Bert Koenders onderhands de opdracht voor de organisatie van #039;het akkoord van Schokland' ">'het akkoord van Schokland' had gegund aan campagnebureau BKB. Ondanks dat de waarde van de opdracht (750.000 euro) ruimschoots de EU-aanbestedingsgrens van 137.000 euro overschreed. 'Tijdsdruk' wordt nu als reden aangedragen. Geen excuus voor het omzeilen van wettelijke regels. Maar hoe vaak varen wij niet op de automatische piloot?
Nee, dit stukje gaat niet over vermeende vriendjespolitiek tussen kabinet en PvdA-partijgenoten. Ja, Koenders en BKB delen een partijachtergrond. Maar zie de opdrachtenlijst en je ziet ook genoeg niet-sociaal-democratische ministeries en organisaties. Het gaat ook niet over de hoogte van kosten (750.000 euro) versus het exclusieve karakter (slechts 5.000 bezoekers). De media-aandacht was aanzienlijk, de lijst meewerkende artiesten en bekende Nederlanders indrukwekkend; het halve kabinet was er zelfs bij aanwezig. Maar waarom dan voor zo weinig mensen? Wat niet wil zeggen dat ik niet benieuwd ben naar antwoorden daarop.
Waar het me om gaat is de automatische piloot. Koenders stelt in zijn antwoorden op Kamervragen van CDA Tweede-Kamerlid Kathleen Ferrier: "Aangezien er sprake was van spoed vond ik het noodzakelijk dit besluit te nemen. Dit betekent dat uiteindelijk met een bureau is samengewerkt waarin het vertrouwen bestond dat het op zo korte termijn een dergelijke manifestatie als die op Schokland kon organiseren. Het geselecteerde bureau heeft die verwachting waargemaakt.". Nee, het gaat niet om het feit dat je bij het begin van de millenniumdoelstellingen, lopende van 2000 tot 2015, al kunt voorzien dat er zich rond 7/7/7 een symbolische datum halverwege voordoet. Want daar kun je tegenover zetten dat Koenders pas sinds eind februari minister van Ontwikkelingssamenwerking is.
Het gaat om het gemak van de keuze. BKB was bekend, leverde goed werk (doen ze IMHO vaak ook). Dus waarom niet: "Die jongens en meiden kennen we. Doen!". Boven of onder de aanbestedingsgrens, bij overheid, semi-overheid of bedrijfsleven: zo gebeurt het natuurlijk wel vaker. Het is gemakkelijk en als het werk dat wordt geleverd ook goed is, dan heeft niemand iets te klagen.
Mijn ervaring is dat als je nét even de tijd neemt voor reflectie of nét even wat meer rondkijkt dan je vaste fotograaf, vormgever of interimmer, je vaak ook weer wordt verrast. Verandering van spijs doet eten, want niet alleen komen je opdrachten in een ander daglicht, het heeft ook een positief effect op je eigen werk. Want eerlijk is eerlijk, als je kunt voorspellen waar je opdrachtnemer mee gaat komen, dan kun je het net zo goed zelf doen.
Trouwens, één ding moet me nog wel van het hart. Groot nieuws vanmorgen in de Volkskrant, grote ophef in de Kamer. Maar de antwoorden dateren al van een week geleden... Dan ligt het nieuws voor het grijpen, duurt het nog een week voordat een journalist er echt iets mee doet!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!